KONIEC KARNAWAŁU
Dzisiaj kończy się okres karnawałowy, jutro rozpoczyna się Wielki Post. Dobiega zatem końca czas wielkich balów, karnawałowych zabaw, a rozpoczyna się okres wyciszenia i zadumy. W naszym życiu potrzebujemy jednego i drugiego: potrzebujemy chwil spontanicznej zabawy i radości, ale konieczny jest też okres pogłębionej refleksji na sensem, nad celowością własnego życia. Wydaje się, że umiejętne połączenie tych dwóch aspektów w naszym ziemskim pielgrzymowaniu pozwala na prawdziwe dojrzewanie i stawanie się ludźmi coraz bardziej sumiennymi, solidnymi i odpowiedzialnymi. Do tego wszak jesteśmy powołani. Pan Jezus powiedział przecież: „kto ma, temu zostanie dodane”.
Każdy za nas na swój sposób jest obdarzony szczególnym powołaniem: do bycia żoną / matką, czy też mężem / ojcem; do bycia księdzem / zakonnikiem / misjonarką itd. Każdego z nas Bóg obdarza konkretnymi darami, talentami, ale też od każdego z nas wymaga posługiwania się tymi talentami i ich pomnażania. Wiadomo, że nie można być dobrym sportowcem bez rygoru treningu i reżimu dyscypliny życiowej. Podobnie żaden aktor, śpiewak czy też muzyk nie osiągnie zaszczytnych laurów, bez poświęcenia / bez włożonego trudu w wielogodzinne przygotowania i ćwiczenia / bez uwzględnienia i zaakceptowania niedogodności związanych z odmiennym rytmem codziennego życia.
Wydaje się czymś niesłychanie ważnym, aby każdy człowiek potrafił odkryć otrzymane dary i talenty, aby nimi się posługiwać i stawać się z dnia na dzień / z tygodnia na tydzień / z miesiąca na miesiąc / z roku na rok, kimś szczególnym: cenionym, zauważonym, ważnym punktem odniesienia dla innych. Nie chodzi jednak tutaj o dokonywanie rzeczy nadzwyczajnych, swoistego rodzaju fajerwerków. Chodzi raczej o ewangeliczną prostotę służby / o umiejętność posługiwania się tym, co się otrzymało w darze od Boga:
- darem radości, czyli radosnego przeżywania z innymi chwil radosnych / uczestniczenia w ich radości ale bez zazdrości, bez egoistycznych podtekstów;
- darem wdzięczności, czyli umiejętnością dowartościowania w swoim życiu, ale też w życiu innych ludzi tego, co piękne, co dobre, co zasługuje na uwagę i podkreślenie;
- darem pocieszenia, czyli umiejętnością przychodzenia z pociechą innym w ich trudnej sytuacji życiowej, ale bez nadmiernego gadulstwa, wścibskości, nachalności;
- darem pomocy, czyli umiejętnością dostrzegania potrzebujących w swoim środowisku życia, pracy i zaradzania ich potrzebom itd., itd.
Skoro kończy się dzisiaj czas karnawału, to znaczy, że kończy się czasokres, w którym było miejsce na rozwijanie swoich darów i talentów w perspektywie zabawy, spontaniczne wyrażanej radości. Nadchodzący okres Wielkiego Postu stwarza nam inne, nowe możliwości pomnażania naszych darów i dzielenia się z innymi.
Dla wielu karnawał jest okresem trudnym, ponieważ nie mają ochoty na żadne ‘wygłupy’. Podobnie Wielki Post jest dla wielu okresem niełatwym, ponieważ nie wiedzą za bardzo jak go przeżyć i wykorzystać. Jedno wydaje się jednak pewne: tak jak w kończącym się dzisiaj karnawale, jak i rozpoczynającym się jutro okresie Wielkiego Postu wymagana jest pewna determinacja i zaangażowanie się. Tym samym wyrazimy Bogu naszą wdzięczność za już otrzymane dary i przeżyjemy dobrze, tj. mądrze i twórczo tegoroczny Wielki Post oraz przyszłoroczny karnawał.
Życzę wszystkim radiosłuchaczom odwagi w podejmowaniu decyzji, które uczynią nasze życie, jeszcze bardziej sensownym i radosnym.
