Kult opisuje rodzaj relacji. Jesteśmy przyzwyczajeni do kojarzenia kultu z religią, chociaż wiemy też, że istnieją kulty świeckie, kult jednostki, kult celebrytów. Rozumienie kultu w sensie religijnym jest uwikłane w strukturyzującą nasze myślenie dychotomię, czyli opozycję znaczeniową między kultem a wiarą.
Jesteśmy przyzwyczajeni, że trzeba najpierw wierzyć i potem wyrażać swoją wiarę w kulcie, czyli kult jest rodzajem praktyki zależnym od tego, co jest w człowieku. Jesteśmy wdrażani od urodzenia w ten sposób zachodniego myślenia, nad którym się specjalnie nie zastanawiamy.
Antropolodzy przyglądają się sposobom myślenia innym od ich własnego. Zwrócili uwagę na to, że jest to bardzo wąskie pojęcie zjawiska kultu. Talal Assad wyraził to w swojej książce, w której wyraźnie napisał, że rozumienie kultu jako wtórnego wobec wiary (w odniesieniu do religii) jest zachodnie i wcale nie dotyczy innych religii niż religia chrześcijańska. W Islamie w żaden sposób nie można oddzielić kultu od wiary. Kult tu jest wiarą, a wiara jest kultem. Nic nie jest pierwsze wobec siebie. Niemożliwe jest oddzielenie jednego od drugiego. Kult można więc rozumieć inaczej niż w potocznym, zachodnim myśleniu.
***
Przygotowała: Hanna Szczęśniak
Gość: dr Ewa Klekot
Data emisji: 27.04.2019
Godzina emisji: 8.50
gs
