Charakterystyczną cechą mowy śląskiej jest to, że jest jedyną, którą chętnie posługiwali się także wyksztalceni miezskańcy nie tylko tylko wsi, ale i miast. Jej szczególna pozycja wiąże się to z tym, że przynależność tych terenów do Polski bardzo się zmieniała.
Na całym obszarze Śląska występuje wymowa udźwięczniająca ostatnią głoskę pierwszego wyrazu w połączeniach wyrazowych, stąd usłyszeć tam możemy wyrażenia typu: 'tag robili', 'mógbyź mi (pomóc)' itd.
Mazurzenie na Śląsku jest nierównomierne, wystepuje w części północnej (w gwarach opolskiej, kluczborskiej, niemodlińskiej), nie ma go zaś w znacznej części Śląska Środkowego.
Na kształtowanie się etnolektu śląskiego, czyli ślōnskŏ gŏdki, miały wpływ zapożyczenia z języków: literackiego polskiego, czeskiego (szczególnie z narzecza morawskiego, traktowanego niekiedy jako odrębny język), niemieckiego (najczęściej z germańskiego dialektu śląskiego) oraz częściowo słowackiego. W mowie tej przeważa słownictwo słowiański, stąd bliżej jej do języka staropolskiego niż współczesnej polszczyzny standardowej.
***
Tytuł audycji: Słowianek
Przygotowała: Patrycja Zisch
Gość: dr Ewelina Kwapień
Data emisji: 27.07.2019
at
