Gabriela Mościcka: to, czym się zajmuję, okazuje się niepotrzebne

- Martwię się o środki do życia i swoją przyszłość, ale najbardziej doskwiera mi świadomość, że kultura i sztuka - czym po prostu żyję - odchodzi na dalszy plan, staje się niepotrzebne - mówiła akordeonistka i wokalistka Warszawskiej Orkiestry Sentymentalnej.

Gabriela Mościcka

Foto: GM mat. pras.

Gabriela Mościcka swoim głosem i dźwiękiem akordeonu czaruje publiczność, podrywając ją do tańca i przypominają piękno i urok przedwojennego oraz ulicznego repertuaru polskich scen. Dzięki takim zespołom jak Warszawska Orkiestra Sentymentalna możemy na nowo zgłębiać bogactwo tej twórczości. W dobie pandemii jest to niestety zawieszone, a muzycy, którzy na co dzień z tego typu działalności się utrzymują, przeżywają teraz trudne chwile.

- Na początku wydawało mi się, że mój tryb pracy pozakoncertowej nie wymaga dużo kontaktu z ludźmi i że zamknięcie się w domu niespecjalnie zmieni moje życie. Okazało się inaczej - zaczęłam mieć problemy motywacyjne ze zrobieniem czegokolwiek. Przeszłam moment kryzysu i zaczęłam wykorzystać czas na załatwienie zaległej sprawy: produkcję słuchowiska - przyznała Mościcka.

Nie ukrywa jednak, że jest jej ciężko, a myślenie o przyszłości nie nastraja pozytywnie. Najgorsza jednak jest świadomość, że sfera, z którą związała całe swoje życie zawodowe, kultura i sztuka, zdaję się teraz być poza listą priorytetów. - Boje się, że wszystko inne jest bliższe, ważniejsze, potrzebniejsze, a to, czym ja się zajmuję, jest niepotrzebne. 

Mimo wszystko się nie poddaje i stara się skupiać na przyjemnościach płynących z drobnej, domowej twórczości. W takich warunkach powstał utwór "Tu stoję" ze słowami Marcina Żytomirskiego, którym artystka podzieliła się ze słuchaczami.

***

Rozmawiała: Patrycja Zisch

Data emisji: 30.04.2020

Godzina misji: 20.10

Wyemitowano w audycji "Tu jest muzyka".

at