21 kwietnia 1509 roku Henryk VIII Tudor został królem Anglii.
Tron z przypadku
Przyszły władca Anglii urodził się 28 czerwca 1491 roku jako trzecie dziecko króla Henryka VII. Zgodnie z dynastyczną zasadą, miał niewielkie szanse na tron. Jednak jego starszy brat, Artur zmarł tuż po ślubie. Po bracie Henryk przejął nie tylko tytuł pretendenta, ale i żonę, Katarzynę Aragońską. Anglii bardzo zależało na tym małżeństwie, bo wiązało wówczas mało znaczące wyspiarskie państwo na obrzeżach Europy z jedną z największych ówczesnych potęg Starego Kontynentu.
- Był to związek z Izabellą Kastylijską, z Ferdynandem Aragońskim, z władcami Hiszpanii, a przez to z Habsburgami, dynastią, która od lat 30. XV wieku dzierży tytuł cesarski i jest jedną z czołowych, o ile nie czołową, dynastią sceny europejskiej - wyjaśniała prof. Joanna Choińska-Mika w audycji "Klub ludzi ciekawych wszystkiego".
To małżeństwo stanie się później jedną z przyczyn wielkich zmian na Wyspach Brytyjskich.
Krwawy bunt Obrońcy Wiary
To bowiem z powodu braku męskiego potomka z tego związku Henryk będzie się ubiegał o unieważnienie małżeństwa u papieża Klemensa VII. Ten nie wyraził zgody, na co król Anglii zareagował wypowiedzeniem posłuszeństwa Stolicy Apostolskiej. Na ironię zakrawa fakt, że Henryk był początkowo przeciwnikiem reformacji. Wystąpił nawet przeciwko tezom Lutra, za co otrzymał od papieża tytuł "Obrońcy wiary".
- Głównym powodem braku zgody Klemensa na unieważnienie małżeństwa z Katarzyną był fakt, że była ona ciotką cesarską - wyjaśniała prof. Joanna Choińska-Mika w audycji Hanny Marii Gizy. - Trzeba było być w zgodzie z Habsburgami, a nie z jakimiś nuworyszami, jakimi byli Tudorowie.
Przeciwników reformy Henryka uważano za zdrajców króla. W sumie na szafot trafiło 72 tys. katolików. - Zmiany, gdy idzie o doktrynę, postępowały w kościele angielskim nadzwyczaj powoli - wyjaśniała historyk. - To Elżbietę I uważa się za tego władcę, za panowania któego dokonało się rzeczywiste, ostateczne wykształcenie się tworu określanego jako Kościół anglikański.
Sześć żon Henryka
Henryk zasłynął ze swojej obsesji na punkcie spłodzenia męskiego potomka i słabości do kobiet. Miał 6 żon i kilka kochanek. Po odesłaniu Katarzyny Aragońskiej związał się z Anną Boleyn. Nową królową, która urodziła Henrykowi przyszłą królową Elżbietę I, spotkał straszny los: została oskarżona o zdradę i cudzołóstwo i ścięta. Trzecią żoną, która dała mu upragnionego potomka, była Jane Seymour. Matka przyszłego Edwarda VI zmarła w dwa tygodnie po porodzie. Zastąpiła ją Anna z Kleve, która chcąc uniknąć losu Anny Boleyn, sama poprosiła o unieważnienie małżeństwa po tym, jak dowiedziała się o nowej królewskiej faworycie. Była nią Katarzyna Howard. Piąta z kolei żona Henryka została także oskarżona o zdradę króla i ścięta toporem. Ostatnią żoną Henryka była Katarzyna Parr, która przeżyła męża o rok. Henryk VIII zmarł bowiem 27 stycznia 1547.
Na zdjęciu: Żony Henryka VIII, autorzy: Hans Holbein Młodszy, Michel Sittow i nieznany artysta, źr. Wikimedia Commons/dp
Sylwetkę Henryka VIII przybliża prof. Joanna Choińska-Mika w rozmowie z Hanną Marią Gizą. Posłuchaj audycji.
bm
