Dywizja Maczka była tworzona w oparciu o żołnierzy 10 Brygady Kawalerii Pancernej, którym udało się opuścić Francję po jej upadku w 1940 roku. Dodatkowym uzupełnieniem byli ludzie, którzy wraz z gen. Władysławem Andersem opuścili ZSRR. Po tym, jak jednostka wylądowała w Normandii, w jej szeregi zaczęli napływać Polacy wcieleni siłą do Wehrmachtu, którzy dezerterowali po D-Day oraz więźniowie Oflagów.
Działania 1 Dywizji Pancernej były punktem kulminacyjnym wojennej epopei, którą gen. Maczek przebył ze swoimi podkomendnymi. W 1938 roku generał objął dowództwo 10 Brygady Kawalerii, pierwszej wielkiej jednostki pancerno-motorowej WP. Walczył w wojnie września 1939. Odtworzył jednostkę – pod nazwą 10 Brygada Kawalerii Pancernej – i jako jej dowódca walczył w obronie Francji. Po upadku kraju przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie utworzył 1 Dywizję Pancerną.
Po wojnie Maczek nie otrzymywał świadczeń emerytalnych przynależnych generałom, odebrano mu również polskie obywatelstwo. Zamieszkał w Edynburgu, pracował jako barman. Zmarł w wieku 102 lat na emigracji.
