Сям’я Яцюк трапіла пад абстрэл расійскіх войскаў у Кіеўскай вобласці, калі ехала да сваякоў ва Умань. Гэта здарылася 3 сакавіка летась. Бацькі былі забітыя, а дочкі выжылі. Дзяцей забралі на танках расійскія жаўнеры, малодшую, 9-гадовую Валерыю, аддалі незнаёмым людзям у сяле Капылаў, а старэйшую, 15-гадовую Арыну, як яны сказалі, «павезлі на лекаванне ў Беларусь».
Як потым згадвала Валерыя, у сястры было раненне сцягна: «На назе быў вялікі і жудасны пухір».
З таго часу аніякіх звестак пра Арыну не было.
Сваякі дзяўчыны здагадваліся, што яе завезлі ў Мазыр, куды шпіталізавалі параненых расійскіх вайскоўцаў, якія атакавалі Украіну з беларускай тэрыторыі на пачатку вайны. Аднак на ўсе звароты ўлады ў Беларусі адказвалі, што Арыны ў краіне няма, паведаміла «Белсату» цётка дзяўчынкі Аксана Яцюк:
«Здагадваліся, што ў Мазыры, бо мы ведалі, у які бок яе павезлі. Яе забіралі разам з параненымі расійскімі вайскоўцамі. У МЗС пісалі, у МУС, у Мінздароўя, усюды пісалі. І прыходзіў афіцыйны адказ, што яе ў Беларусі няма».
Чаму ў Беларусі хавалі гэтую інфармацыю, спадарыня Аксана не ведае: «Для мяне гэта таксама загадка».
Цела дзяўчынкі прывезлі ва Украіну ў канцы 2022 года, але родныя не ведалі пра гэта. Ім паведамілі ў траўні сёлета, калі сталі вядомыя вынікі ДНК-экспертызы:
«Нам паведамілі толькі, калі высветлілі асобу. Гэта быў абмен палоннымі і забітымі, целы загінулых прывезлі ва Украіну, і яна трапіла разам з імі».
Суразмоўца «Белсату» адзначыла, што беларусы, у якіх прасілі дапамогі падчас пошукаў Арыны, ніколі не адмаўлялі, хаця і баяліся наступстваў.
«Маю сяброў-беларусаў, вельмі шмат знаёмых, вельмі шмат людзей адгукнулася, я была ў шоку сама. Калі мы шукалі Арыну, вельмі шмат людзей нам дапамагала. Людзі баяліся, мы прасілі, яны нам дапамагалі, казалі: «Вось дапаможам, але не ведаем, чым гэта скончыцца, як гэта будзе». Але дапамагалі».
Аксана Яцюк мяркуе, што адказныя за ўтойванне цела пляменніцы ў Беларусі мусяць быць пакараныя:
«Натуральна, хацелася б, каб за гэта было пакаранне, каб пра гэта ўсе ведалі. Яна фактычна была ў Беларусі, але ўсе баяліся даць гэтую інфармацыю».
Малодшая Лера цяпер жыве ў сям’і цёткі і дзядзькі:
«Натуральна, яна ўспамінае. Яна пра гэта не забудзецца. Гэта яе бацькі і яе сястра. А так, вядома, адаптавалася, жыве іншым жыццём».
Сцяпан Кубік, belsat.eu
