Przez 63 dni słabo uzbrojeni polscy żołnierze walczyli o każdy dom i metr ziemi. Do walki włączyli się mieszkańcy stolicy, harcerze, a nawet dzieci, które roznosiły meldunki i pomagały w budowaniu barykad. Wobec wyczerpania amunicji i żywności oraz braku współdziałania ze strony stacjonującej na Pradze Armii Czerwonej, w nocy z 2 na 3 października w kwaterze generała SS Ericha von dem Bacha w Ożarowie koło Warszawy został zawarty układ o zaprzestaniu działań wojennych w stolicy.
Po zawieszeniu broni pojedyncze walki trwały jeszcze dwa dni. Wieczorem 4 października ostatnią audycję nadała powstańcza radiostacja Błyskawica. Do 5 października powstańcy złożyli broń. Powstanie Warszawskie kosztowało życie 180 tys. cywilów i 18 tys. powstańców i skończyło się - na rozkaz Hitlera - wysiedleniem całej ludności i zburzeniem miasta.
Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r., gdy do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Przez 63 dni prowadzili oni heroiczny i samotny bój z wojskami niemieckimi. W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta.
Powstanie nie osiągnęło celu wojskowego ani politycznego, jednak do dziś jest dla Polaków symbolem męstwa i niezłomnej walki o wolność. Na pamiątkę tamtych wydarzeń, 2 października jest obchodzony Dzień Pamięci o Cywilnej Ludności Powstańczej Warszawy.
IAR/PAP/ep