In Crudo to pierwsza niezależne wydawnictwo dedykowane muzyce tradycyjnej niestylizowanej, powstałe w 1999 i działające do dziś pod redakcją Remigiusza Mazura-Hanaja. Z werdyktu jury: "Nagrania wydawnictwa In Crudo zasługują na szczególne docenienie, ponieważ oddają niepowtarzalną audiosferę muzyki granej na żywo, do tańca, tworzą dźwiękowy dokument obrazujący spontaniczne interakcje pomiędzy uczestnikami muzyczno-tanecznych sytuacji uchwyconych „na gorąco” i w czasie, kiedy w Domu Tańca przywracano muzyce wiejskiej jej wartość autoteliczną. Jednocześnie zwraca uwagę nieprzypadkowy wybór muzykanckich indywidualności, który zdradza zaangażowaną wiedzę, muzykancką wrażliwość i doskonałe ucho redaktora fonogramów. Te wyjątkowe atuty rekompensują niedoskonałości techniczne brzmieniowej strony wydawnictw"

Prezentacja fragmentów obrzędu w postaci śpiewów grupowych Kurpiów. Pozwalają one odczuć modlitewną, kontemplacyjną atmosferę żałoby i pogrzebu.

Nowaczek był multiinstrumentalistą z Podłęża na Powiślu Maciejowickim. Grywał w różnych składach i na różnych instrumentach: skrzypcach, akordeonie i trzyrzędowej harmonii. Był laureatem wielu nagród na festiwalach, zdobył m.in. Basztę na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu. Regularnie gościł też na festiwalu Wszystkie Mazurki Świata w ostatnich latach wystąpił jako gość na płycie Kapeli ze Wsi Warszawa "Re:akcja mazowiecka".

Album "Polana, polana" to trzecia płyta wydana przez Regionalny Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej z cyklu Muzyka Beskidów, który ma na celu prezentację muzyki tradycyjnej z terenu Beskidów Zachodnich. Po utrwaleniu repertuaru Kapeli Byrtków z Pewli Wielkiej oraz śpiewu Moniki Wałach-Kaczmarzyk z Jaworzynki przyszła kolej a dokumentację ludowych pieśni wykonywanych przez Józefę i Zofię Sordyl. Na płycie można znaleźć pieśni z Beskidu Żywieckiego, które podczas kilku sesji nagraniowych zostały zrealizowane w domu Józefy i Zofii Sordyl w Korbielowie specjalnie na potrzeby wydawnictwa. Wśród utworów przeważają pieśni pasterskie i obyczajowe, ale można usłyszeć również przyśpiewki i pieśni weselne, religijne czy też bożonarodzeniowe. Do płyty dołączona jest 36-stronicowa książeczka, z tekstami na temat muzyki i śpiewu z Beskidu Żywieckiego a także archiwalne i współczesne fotografie sióstr Sordyl.

Adam Kuchta był jedną z najciekawszych osobowości muzycznych Podhala. Jego gra na złóbcokach, skrzypcach czy dudach ukazuje niezwykłe interpretacje nut podhalańskich. Nagrania pochodzą z archiwum Polskiego Radia oraz Zbiorów Fonograficznych Instytutu Sztuki PAN.

Dlaczego Rzeczyca? Ni to wieś, ni miasteczko, w środkowej Polsce, na marginesie świata, stała się ikoną jednego z najciekawszych mikroregionów muzycznych w kraju? Popatrzmy na mapę: większość muzyków nagranych na płycie mieszkała w promieniu ok. 10 km od Rzeczycy. Miejscowości: Łęg, Grotowice, Zawady, Glina, Gaj, Sadykierz, Bobrowiec – wyznaczają obszar, w jakim muzykanci jeździli grać na weselach. Rzeczyca leży ok. 5 km na północ od Pilicy. To ważne, bo rzeka to również granica z regionem Opoczyńskim. Zachodnią granicę Rzeczyckiego wyznaczają Lasy Spalskie. Od północy zagrażają wpływy miasta: Rawy Mazowieckiej. Miejscem wspólnych spotkań były niedzielne msze w Rzeczycy i odpusty. W moich rozmowach z Kazimierzem Meto czy Józefem Szafrańskim, obaj podkreślali, że mistrzami ich młodości byli: „Walosek”, Jan Cabała z Gaju, Andrzej Chaber (mówiono na niego „Hober”) z Bobrowca, Jan Ozimek, Michalik z Sadykierza, Drewnic z Rawy i wielu innych, o których pamięć już się zatarła. Większość grała z basami, które robił i naprawiał Cabała. To dzięki niemu basy w tym rejonie przetrwały tak długo, chociaż w okolicy królowała harmonia.

Każde z wydawnictw związane jest z konkretnym terenem i artystami. „Bez nut” zawiera nagrania świetnego skrzypka Tadeusza Kubiaka z Mchowic pod Łęczycą oraz jego kapeli, Krystyna Ciesielska to śpiewaczka z Brogowej, skarbnica wiedzy o powojennych weselach, zna stare melodie pieśni religijnych i pogrzebowych, kolęd i pastorałek. Śpiewa piękne kołysanki, przyśpiewki i niezliczone piosenki liryczne – starsze i nowsze.

„Biskupizna” prezentuje dosyć specyficzną i żywą do dziś tradycję muzyczną. - Tam królują dudy oraz śpiew. Większość nagrań jest z 2019 roku, zależało nam na tym, żeby tej płyty można było słuchać, żeby tradycja dudziarska nieosłuchanym osobom nie sprawiała bólu w uszach - tłumaczył w audycji Piotr Baczewski. - Dudy są instrumentem wymagającym i niełatwym w odbiorze, zwłaszcza gdy się je źle nagra. Chcieliśmy, żeby dobrze się tego po prostu słuchało.

Oprócz biskupiańskich melodii na płycie jest też eksperymentalny skład śpiewający stworzony z miejscowych oraz przybyszów z Warszawy i Poznania, a także ważna ciekawostka etnomuzykologiczna - harmonia diatoniczna.

Nagrodę przyznano za wybitne osiągnięcie fonograficzne, jakim było nagranie i wydanie pomimo niesprzyjającego czasu pandemii aż czterech płyt, będących na wysokim poziomie artystycznym, dźwiękowym i dokumentalnym. Stanowią one ponadto wartościową paletę regionalną i świadectwo ciągłości kultury muzycznej pomiędzy pokoleniami.

Monika Wałach-Kaczmarzyk (ur. 1966) jest jedną z najzdolniejszych przedstawicielek średniego pokolenia muzykantów z Trójwsi Beskidzkiej. Od lat 80. wraz z mężem Rafałem grała i śpiewała w regionalnych kapelach, prowadziła również zespoły dziecięce i młodzieżowe (m.in. Mała Jetelinka). Płyta zawiera tradycyjną muzykę i pieśni Beskidu Śląskiego w wykonaniu trzech pokoleń muzykantów, w tym znanych mistrzów jak Józef Broda czy Zbigniew Wałach, rodziny Moniki Wałach-Kaczmarzyk (synowie) oraz jej uczniów.

Nagrodę przyznano za płytę będącą doskonale opracowaną pod względem dźwiękowym, merytorycznym, estetycznym i edytorskim wizytówką Beskidu Śląskiego. Jury wyraża uznanie dla doboru repertuaru, dbałości o szczegóły i pokoleniowy przekaz tradycji muzycznej.

Nagrania trzech pokoleń znanej na Podhalu muzykanckiej rodziny Polaków rodem z Białego Dunajca. Prymistą i autorem koncepcji albumu jest ceniony skrzypek podhalański Andrzej Polak, wraz z nim grają jego brat Piotr, syn Bartek i córka Małgorzata, śpiewają rodzice – Stanisława i Władysław oraz brat ojca, Stanisław. Na płycie znalazły się wiązanki nut drobnych, ozwodnych, krzesanych i sabałowych w tradycyjnym składzie prym, sekund I i II, basy oraz nuty wierchowe z akordeonem (sic!)

Nagrodę przyznano za rodzinne muzykowanie będące reprezentacją Podhala i tamtejszego stylu gry.

Najbardziej tradycyjne muzykowanie lasowiackie, wykonane przez najlepszych i ostatnich muzykantów tradycyjnych z okolic dawnej Puszczy Sandomierskiej. Na płytach grają: Bronisław Płoch, Jan Cebula, Jan Marzec, Jan Marek – z kapelami, Kapela Kocirba.

Nagrodę przyznano za konsekwentną kontynuację prezentacji wybitnych muzyków okolic dawnej Puszczy Sandomierskiej oraz wysoką jakość edytorską.

Melodie taneczne i pieśni z regionu Opoczyńskiego w wykonaniu tradycyjnej kapeli rodziny Kosylaków - seniora rodu, skrzypka Władysława Kosylaka (ur. 1932), jego żony, syna i wnuków. Wyróżnienie przyznane za udokumentowanie rodzinnego muzykowania w regionie opoczyńskim oraz wysoki poziom realizacji dźwiękowej albumu.

Zespół Suplikanci to kontynuatorzy nurtu śpiewu tradycyjnego z Podkarpacia i ich goście, Magdalena Mazur, Witold Broda (skrzypce), Michał Daleszczyk (organy), Stanisław Nogaj, Piotr Wawrzkiewicz (lira korbowa), Paweł Iwan (cymbały)

Polskie pieśni religijne śpiewane w XIX w. i wcześniej przeciw zarazie i za jej bytności zachowały się wśród społeczności katolickich w tradycyjnych, ludowych wariantach. Koncepcją płyty było ukazanie pieśni „epidemicznych” podchodzących z tradycji jako żywych i aktualnych w świetle obecnej sytuacji. Pojmując tradycję jako ciągły i trwający przekaz zdecydowano się nagrać ten repertuar w wykonaniu depozytariuszy tradycji będących zarazem ludźmi bezpośrednio doświadczającymi „czasu zarazy”. Materiał przygotowano na podstawie nagrań archiwalnych Bartosza Gałązki z terenu Podkarpacia, Małopolski i Lubelszczyzny.

Wyróżnienie specjalne jury postanowiło przyznać ze względu na na wyjątkowość czasu i okoliczności, w jakich przyszło nam przeprowadzać konkurs. Album ten jest wyjątkowym dokumentem czasu oraz stanowi wyjście naprzeciw społecznym nastrojom, wyróżnia go także bardzo dobre przygotowanie i opracowanie merytoryczne.