Moje Archiwum - Lato z Radiem 2021

Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu I Dokumentu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section00

Patrzymy na pożółkłe zdjęcia, zaglądamy do dokumentów sprzed wielu lat. Co się za nimi kryje? Historia żyje w nas, we wspomnieniach, ustnych przekazach, fotografiach i przedmiotach. Jedynka ponownie zaprosiła słuchaczy do udziału w konkursie na najciekawsze pamiątki. Tym razem, tematem przewodnim były doświadczenia komunizmu w Polsce. Zebrane materiały trafią do Muzeum Ofiar Komunizmu w Waszyngtonie.

Michał Góras – Członek Zarządu Polskiej Fundacji Narodowej – Przewodniczący Kapituły
dr Karol Nawrocki – Prezes IPN
Mariusz Olczak – Dyrektor Archiwum Akt Nowych
dr hab. Lucyna Harc – Zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych
Magdalena Szturemska – Zastępca Kierownika Redakcji Rozrywki Programu 1 Polskiego Radia
Magdalena Angiel-Binek – Zastępca Sekretarza Programu 1 Polskiego Radia

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: publikacje wydawnictw podziemnych przepisywane i przechowywane w mieszkaniu lub piwnicy Anny i Stefana Małeckich.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: opaska biało-czerwona z czasów strajku solidarnościowego po wydarzeniach bydgoskich Stefana Małeckiego - przymierza wnuk.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: odznaka honorowa za działalność na rzecz opozycji antykomunistycznej przyznana pośmiertnie Annie Małeckiej.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Stefana Małeckiego za zasługi m.in. w opozycji antykomunistycznej - prezentuje wnuk.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: wnuczka przegląda wydawnictwa podziemne m.in. NOWej i innych wydawnictw - część dotyczy wyboru kard. Karola Wojtyły na tron papieski.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu dwie fotografie: jedna przestawia opisywaną osobę - Czahor Jadwigę. Druga prawdopodobnie najbliższą rodzinę lub przyjaciółki

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać list o zapomogę do Powiatowego Komitetu Opieki Społecznej w Kolbuszowej, z którego treści wynika, że została zesłana na Syberię. Tam zmarł jej mąż i córka, a ona po powrocie była schorowana i niezdolna do pracy.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać zaświadczenie PZ NR5708 wydane przez Państwowy Urząd Repatriacyjny na bezpłatny przejazd osoby przybywającej z terytorium Rosji do Polski ze stacji Zbąszyń do stacji Rzeszów na podstawie zaświadczenia Polskiej Delegatury Omsk NR18093 z dnia 13.03.1946 roku.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać dokument w języku rosyjskim - sprawka dotyczy prawdopodobnie poświadczenia o pobycie w rejonie Omska.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia ostatnią drogę ks. Jerzego Popiełuszki obrońcy praw robotników, kapelana Solidarności, zamordowanego przez UB w październiku 1984 r.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia decyzję zakazującą przemieszczanie się w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

Jakub Sieradzki

Pan Jakub Sieradzki nadesłał wspaniałe pamiątki po swoim ojcu i dziadku. Zdjęcia przedstawiają wybór stron z pamiętnika Ignacego Sieradzkiego (ojciec), jaki prowadził on w latach 1944-1949. Makary Sieradzki (dziadek) był członkiem powojennej siatki wywiadowczej założonej przez rtm. Witolda Pileckiego. Ignacy Sieradzki, jako niespełna 15-letni chłopak, był świadkiem aresztowania rotmistrza w mieszkaniu swojej rodziny przy ul. Pańskiej 85 m. 6. Wydarzenie to oraz to, co działo się w założonym przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego "kotle" opisał. Jest to do tej pory jedyny znany i bardzo szczegółowy opis momentu aresztowania rotmistrza. Mieszkanie rodziny Sieradzkich na Pańskiej było punktem kontaktowym siatki, znajdowała się tam część ukrytej broni Zgrupowania Chrobry II, z Powstania Warszawskiego, archiwum siatki oraz część instrukcji. Rotmistrz na samym początku swojego pobytu w Warszawie mieszkał w nim z Sieradzkimi, zaś w swych zeznaniach parokrotnie wspomina "moje mieszkanie na Pańskiej".

Jakub Sieradzki

Pan Jakub Sieradzki nadesłał wspaniałe pamiątki po swoim ojcu i dziadku. Zdjęcia przedstawiają wybór stron z pamiętnika Ignacego Sieradzkiego (ojciec), jaki prowadził on w latach 1944-1949. Makary Sieradzki (dziadek) był członkiem powojennej siatki wywiadowczej założonej przez rtm. Witolda Pileckiego. Ignacy Sieradzki, jako niespełna 15-letni chłopak, był świadkiem aresztowania rotmistrza w mieszkaniu swojej rodziny przy ul. Pańskiej 85 m. 6. Wydarzenie to oraz to, co działo się w założonym przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego "kotle" opisał. Jest to do tej pory jedyny znany i bardzo szczegółowy opis momentu aresztowania rotmistrza. Mieszkanie rodziny Sieradzkich na Pańskiej było punktem kontaktowym siatki, znajdowała się tam część ukrytej broni Zgrupowania Chrobry II, z Powstania Warszawskiego, archiwum siatki oraz część instrukcji. Rotmistrz na samym początku swojego pobytu w Warszawie mieszkał w nim z Sieradzkimi, zaś w swych zeznaniach parokrotnie wspomina "moje mieszkanie na Pańskiej".

Magdalena Ofierzyńska

Pani Magdalena Ofierzyńska nadesłała furażerkę taty, który należał do służby porządkowej podczas wizyty Jana Pawła II w Poznaniu w czerwcu 1983 roku i opaskę "Solidarności" z podpisami działaczy. Niezwykle cenną dla niej kartkę, napisaną przez jej tatę, a adresowaną dla ofiarodawców paczki żywnościowej z Holandii, którą otrzymali za pośrednictwem parafii. Niestety, kartka nie dotarła do adresata - widoczne są na niej ślady zamazania, zapewne przez cenzurę. Pani Magdalena nadesłała również kalendarz ze zdjęciami ze Stoczni w Gdańsku. Każdy miesiąc to zdjęcie formatu 9x14 cm i cegiełkę "Solidarności" na Fundusz pomocy więźniom politycznym o wartości 50 zł. Paczkę, którą otrzymali z Holandii wspomina szczególnie wdzięcznie. Jej zawartość była tak bogata i jednocześnie tak dla nich obca na tamte czasy, że właściwie cieszy się, że kartka nie dotarła do adresata... ponieważ jest świadectwem dobroci serca i solidarności nie tylko w polskim wykonaniu. Pani Magdalena dziękuje za umożliwienie podzielenia się tymi pamiątkami, życząc aby zawsze pozostały świadkami historii.

Magdalena Ofierzyńska

Pani Magdalena Ofierzyńska nadesłała furażerkę taty, który należał do służby porządkowej podczas wizyty Jana Pawła II w Poznaniu w czerwcu 1983 roku i opaskę "Solidarności" z podpisami działaczy. Niezwykle cenną dla niej kartkę, napisaną przez jej tatę, a adresowaną dla ofiarodawców paczki żywnościowej z Holandii, którą otrzymali za pośrednictwem parafii. Niestety, kartka nie dotarła do adresata - widoczne są na niej ślady zamazania, zapewne przez cenzurę. Pani Magdalena nadesłała również kalendarz ze zdjęciami ze Stoczni w Gdańsku. Każdy miesiąc to zdjęcie formatu 9x14 cm i cegiełkę "Solidarności" na Fundusz pomocy więźniom politycznym o wartości 50 zł. Paczkę, którą otrzymali z Holandii wspomina szczególnie wdzięcznie. Jej zawartość była tak bogata i jednocześnie tak dla nich obca na tamte czasy, że właściwie cieszy się, że kartka nie dotarła do adresata... ponieważ jest świadectwem dobroci serca i solidarności nie tylko w polskim wykonaniu. Pani Magdalena dziękuje za umożliwienie podzielenia się tymi pamiątkami, życząc aby zawsze pozostały świadkami historii.

Magdalena Ofierzyńska

Pani Magdalena Ofierzyńska nadesłała furażerkę taty, który należał do służby porządkowej podczas wizyty Jana Pawła II w Poznaniu w czerwcu 1983 roku i opaskę "Solidarności" z podpisami działaczy. Niezwykle cenną dla niej kartkę, napisaną przez jej tatę, a adresowaną dla ofiarodawców paczki żywnościowej z Holandii, którą otrzymali za pośrednictwem parafii. Niestety, kartka nie dotarła do adresata - widoczne są na niej ślady zamazania, zapewne przez cenzurę. Pani Magdalena nadesłała również kalendarz ze zdjęciami ze Stoczni w Gdańsku. Każdy miesiąc to zdjęcie formatu 9x14 cm i cegiełkę "Solidarności" na Fundusz pomocy więźniom politycznym o wartości 50 zł. Paczkę, którą otrzymali z Holandii wspomina szczególnie wdzięcznie. Jej zawartość była tak bogata i jednocześnie tak dla nich obca na tamte czasy, że właściwie cieszy się, że kartka nie dotarła do adresata... ponieważ jest świadectwem dobroci serca i solidarności nie tylko w polskim wykonaniu. Pani Magdalena dziękuje za umożliwienie podzielenia się tymi pamiątkami, życząc aby zawsze pozostały świadkami historii.

Magdalena Ofierzyńska

Pani Magdalena Ofierzyńska nadesłała furażerkę taty, który należał do służby porządkowej podczas wizyty Jana Pawła II w Poznaniu w czerwcu 1983 roku i opaskę "Solidarności" z podpisami działaczy. Niezwykle cenną dla niej kartkę, napisaną przez jej tatę, a adresowaną dla ofiarodawców paczki żywnościowej z Holandii, którą otrzymali za pośrednictwem parafii. Niestety, kartka nie dotarła do adresata - widoczne są na niej ślady zamazania, zapewne przez cenzurę. Pani Magdalena nadesłała również kalendarz ze zdjęciami ze Stoczni w Gdańsku. Każdy miesiąc to zdjęcie formatu 9x14 cm i cegiełkę "Solidarności" na Fundusz pomocy więźniom politycznym o wartości 50 zł. Paczkę, którą otrzymali z Holandii wspomina szczególnie wdzięcznie. Jej zawartość była tak bogata i jednocześnie tak dla nich obca na tamte czasy, że właściwie cieszy się, że kartka nie dotarła do adresata... ponieważ jest świadectwem dobroci serca i solidarności nie tylko w polskim wykonaniu. Pani Magdalena dziękuje za umożliwienie podzielenia się tymi pamiątkami, życząc aby zawsze pozostały świadkami historii.

Rajmund Pollak

Pan Rajmund Pollak nadesłał ciekawe zgłoszenie, na które składają się: Radiostacja podziemnego Trzeciego Szeregu Solidarności Podbeskidzia wraz z anteną prezentowana przez działacza podziemnych struktur Jana Ryszawego, oryginalny dokument zarekwirowania tejże radiostacji przez SB, unikatowe oryginalne prześcieradło więźnia politycznego, na którym widnieją podpisy innych internowanych w stanie wojennym w więzieniu Nowy Łupków, bluza więzienna internowanego Andrzeja Kralczyńskiego oraz zakazany w stanie wojennym śpiewnik pieśni patriotycznych.

Rajmund Pollak

Pan Rajmund Pollak nadesłał ciekawe zgłoszenie, na które składają się: Radiostacja podziemnego Trzeciego Szeregu Solidarności Podbeskidzia wraz z anteną prezentowana przez działacza podziemnych struktur Jana Ryszawego, oryginalny dokument zarekwirowania tejże radiostacji przez SB, unikatowe oryginalne prześcieradło więźnia politycznego, na którym widnieją podpisy innych internowanych w stanie wojennym w więzieniu Nowy Łupków, bluza więzienna internowanego Andrzeja Kralczyńskiego oraz zakazany w stanie wojennym śpiewnik pieśni patriotycznych.

Rajmund Pollak

Pan Rajmund Pollak nadesłał ciekawe zgłoszenie, na które składają się: Radiostacja podziemnego Trzeciego Szeregu Solidarności Podbeskidzia wraz z anteną prezentowana przez działacza podziemnych struktur Jana Ryszawego, oryginalny dokument zarekwirowania tejże radiostacji przez SB, unikatowe oryginalne prześcieradło więźnia politycznego, na którym widnieją podpisy innych internowanych w stanie wojennym w więzieniu Nowy Łupków, bluza więzienna internowanego Andrzeja Kralczyńskiego oraz zakazany w stanie wojennym śpiewnik pieśni patriotycznych.

Rajmund Pollak

Pan Rajmund Pollak nadesłał ciekawe zgłoszenie, na które składają się: Radiostacja podziemnego Trzeciego Szeregu Solidarności Podbeskidzia wraz z anteną prezentowana przez działacza podziemnych struktur Jana Ryszawego, oryginalny dokument zarekwirowania tejże radiostacji przez SB, unikatowe oryginalne prześcieradło więźnia politycznego, na którym widnieją podpisy innych internowanych w stanie wojennym w więzieniu Nowy Łupków, bluza więzienna internowanego Andrzeja Kralczyńskiego oraz zakazany w stanie wojennym śpiewnik pieśni patriotycznych.

Rajmund Pollak

Pan Rajmund Pollak nadesłał ciekawe zgłoszenie, na które składają się: Radiostacja podziemnego Trzeciego Szeregu Solidarności Podbeskidzia wraz z anteną prezentowana przez działacza podziemnych struktur Jana Ryszawego, oryginalny dokument zarekwirowania tejże radiostacji przez SB, unikatowe oryginalne prześcieradło więźnia politycznego, na którym widnieją podpisy innych internowanych w stanie wojennym w więzieniu Nowy Łupków, bluza więzienna internowanego Andrzeja Kralczyńskiego oraz zakazany w stanie wojennym śpiewnik pieśni patriotycznych.

Marek Burdka

Pan Marek Burdka nadesłał materiały dotyczące Międzyszkolnego Uczniowskiego Komitetu Odnowy Społecznej działającego we Wrocławiu w 'gorącym' okresie 1980/1981: Komunikat ze spotkania założycielskiego oraz pierwszy numer pisma tego komitetu. Jak napisał, jest w posiadaniu kilku kolejnych numerów tego pisemka (z 20.02, 05.03, i 10.04.1981r), które kolportował na terenie swojej szkoły (Technikum Elektronicznego).

Izabela Krysik

Pani Izabela Krysik nadesłała ankietę personalną, którą musiał wypełnić, jak pisze - zapewne nie jeden raz, jej dziadek Tadeusz Guzik pracując jako dyżurny ruchu na PKP. W pkt. 31 należało podać czy ktoś z rodziny należał do ZWZ, AK, WiN, NSZ - jej dziadek napisał - nie należał - co jednak nie było zgodne z prawdą. Jego wuj oraz on sam działali w AK w Głowience k/Krosna ps. Kornik. Skany zawierają również krótki życiorys i pismo z przyznaniem nagrody z okazji Dnia Kolejarza 8 września 1963r. W domowym archiwum znajduje się większa ilość dokumentacji dziadka, która pozwoliła Pani Izabeli przynajmniej w części poznać tą barwną postać, której nie było jej dane poznać osobiście.

Izabela Krysik

Pani Izabela Krysik nadesłała ankietę personalną, którą musiał wypełnić, jak pisze - zapewne nie jeden raz, jej dziadek Tadeusz Guzik pracując jako dyżurny ruchu na PKP. W pkt. 31 należało podać czy ktoś z rodziny należał do ZWZ, AK, WiN, NSZ - jej dziadek napisał - nie należał - co jednak nie było zgodne z prawdą. Jego wuj oraz on sam działali w AK w Głowience k/Krosna ps. Kornik. Skany zawierają również krótki życiorys i pismo z przyznaniem nagrody z okazji Dnia Kolejarza 8 września 1963r. W domowym archiwum znajduje się większa ilość dokumentacji dziadka, która pozwoliła Pani Izabeli przynajmniej w części poznać tą barwną postać, której nie było jej dane poznać osobiście.

Irena Kurek

Pani Irena Kurek nadesłała ciekawy zbiór podziemnych znaczków pocztowych, ośmieszających władze komunistyczne i propagujących pamięć o harcerskich Batalionach "Zośka" i "Parasol".

Irena Kurek

Pani Irena Kurek nadesłała ciekawy zbiór podziemnych znaczków pocztowych, ośmieszających władze komunistyczne i propagujących pamięć o harcerskich Batalionach "Zośka" i "Parasol".

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Radosław Nojman

Pan Radosław Nojman przesłał nam znaczek olsztyńskiej "Solidarności" (z ówczesnym, komunistycznym herbem Olsztyna) z pierwszego okresu funkcjonowania związku (lata 1980-1981), należący do taty pana Nojmana, który należał do NSZZ "Solidarność" od 1980 roku.

Radosław Nojman

Pan Radosław Nojman przesłał nam kartę wstępu na spotkanie Ojca Świętego Jana Pawła II z młodzieżą w Warszawie, przed kościołem p.w. św. Anny, w niedzielę (Święto Zesłania Ducha Świętego), 3 czerwca 1979 roku, podczas pierwszej pielgrzymki Papieża - Polaka do Ojczyzny. Dzień wcześniej, na ówczesnym Placu Zwycięstwa, padły historyczne słowa: "Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". W obu spotkaniach wzięła udział mama pana Nojmana.

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

Anna Kaczorowska

Pani Anna Kaczorowska nadesłała wspaniałe świadectwo historii jej rodziców. Jej tata za członkostwo w Armii Krajowej i udział w Powstaniu Warszawskim w elitarnym Batalionie Pięść Zgrupowania Radosław, był po wojnie więziony. Korespondencja pomiędzy nim, a żoną pochodzi z tego właśnie okresu. Pani Anna pisze o tych archiwaliach: "Fotografie listów pisanych przez moją Mamę Donatę Kaczorowską do Taty do więzienia w Białymstoku dla więźniów politycznych, gdzie był osadzony od czerwca 1954 do stycznia 1955 roku pod zarzutem sabotażu. Ojciec Tadeusz Kaczorowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc 63 dni w batalionie Pięść, kompanii Zemsta zgrupowania Radosław. Z więzienia wyszedł po rozprawie sądowej - uniewinniony. Jednakże udział w Powstaniu i pobyt w więzieniu "ciągnęły się" za nim do 1980 roku. Przesyłam dwa spośród kilkunastu listów, które pisane są ołówkiem, mają 67 lat. Wszystkie kapią łzami i miłością".

Anna Kaczorowska

Pani Anna Kaczorowska nadesłała wspaniałe świadectwo historii jej rodziców. Jej tata za członkostwo w Armii Krajowej i udział w Powstaniu Warszawskim w elitarnym Batalionie Pięść Zgrupowania Radosław, był po wojnie więziony. Korespondencja pomiędzy nim, a żoną pochodzi z tego właśnie okresu. Pani Anna pisze o tych archiwaliach: "Fotografie listów pisanych przez moją Mamę Donatę Kaczorowską do Taty do więzienia w Białymstoku dla więźniów politycznych, gdzie był osadzony od czerwca 1954 do stycznia 1955 roku pod zarzutem sabotażu. Ojciec Tadeusz Kaczorowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc 63 dni w batalionie Pięść, kompanii Zemsta zgrupowania Radosław. Z więzienia wyszedł po rozprawie sądowej - uniewinniony. Jednakże udział w Powstaniu i pobyt w więzieniu "ciągnęły się" za nim do 1980 roku. Przesyłam dwa spośród kilkunastu listów, które pisane są ołówkiem, mają 67 lat. Wszystkie kapią łzami i miłością".

Anna Kaczorowska

Pani Anna Kaczorowska nadesłała wspaniałe świadectwo historii jej rodziców. Jej tata za członkostwo w Armii Krajowej i udział w Powstaniu Warszawskim w elitarnym Batalionie Pięść Zgrupowania Radosław, był po wojnie więziony. Korespondencja pomiędzy nim, a żoną pochodzi z tego właśnie okresu. Pani Anna pisze o tych archiwaliach: "Fotografie listów pisanych przez moją Mamę Donatę Kaczorowską do Taty do więzienia w Białymstoku dla więźniów politycznych, gdzie był osadzony od czerwca 1954 do stycznia 1955 roku pod zarzutem sabotażu. Ojciec Tadeusz Kaczorowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc 63 dni w batalionie Pięść, kompanii Zemsta zgrupowania Radosław. Z więzienia wyszedł po rozprawie sądowej - uniewinniony. Jednakże udział w Powstaniu i pobyt w więzieniu "ciągnęły się" za nim do 1980 roku. Przesyłam dwa spośród kilkunastu listów, które pisane są ołówkiem, mają 67 lat. Wszystkie kapią łzami i miłością".

Anna Kaczorowska

Pani Anna Kaczorowska nadesłała wspaniałe świadectwo historii jej rodziców. Jej tata za członkostwo w Armii Krajowej i udział w Powstaniu Warszawskim w elitarnym Batalionie Pięść Zgrupowania Radosław, był po wojnie więziony. Korespondencja pomiędzy nim, a żoną pochodzi z tego właśnie okresu. Pani Anna pisze o tych archiwaliach: "Fotografie listów pisanych przez moją Mamę Donatę Kaczorowską do Taty do więzienia w Białymstoku dla więźniów politycznych, gdzie był osadzony od czerwca 1954 do stycznia 1955 roku pod zarzutem sabotażu. Ojciec Tadeusz Kaczorowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc 63 dni w batalionie Pięść, kompanii Zemsta zgrupowania Radosław. Z więzienia wyszedł po rozprawie sądowej - uniewinniony. Jednakże udział w Powstaniu i pobyt w więzieniu "ciągnęły się" za nim do 1980 roku. Przesyłam dwa spośród kilkunastu listów, które pisane są ołówkiem, mają 67 lat. Wszystkie kapią łzami i miłością".

Mirosław Walczak

Pan Mirosław Walczak nadesłał ciekawe materiały porzucone po roku 1989 przez SB. Pan Mirosław pisze o nich: "Załączone materiały obecnie pochodzą z moich archiwaliów. Wcześniej dokumenty te były zbierane prawdopodobnie przez jakiegoś funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Z cudem zostały przejęte i uchronione przed zniszczeniem podczas porządkowania pomieszczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu. W plastikowej teczce "Księga protokołów" znajdowały się broszury, ulotki, części gazet, odezwy. Ciekawym materiałem do badania jest załączona kalka techniczna, która zawiera prawdopodobnie list osoby represjonowanej. Dokumentem najbardziej dziwnym jest list zostawiony dla osoby bliskiej przez osobę, która starała się ukryć przed Służbą Bezpieczeństwa".

Mirosław Walczak

Pan Mirosław Walczak nadesłał ciekawe materiały porzucone po roku 1989 przez SB. Pan Mirosław pisze o nich: "Załączone materiały obecnie pochodzą z moich archiwaliów. Wcześniej dokumenty te były zbierane prawdopodobnie przez jakiegoś funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Z cudem zostały przejęte i uchronione przed zniszczeniem podczas porządkowania pomieszczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu. W plastikowej teczce "Księga protokołów" znajdowały się broszury, ulotki, części gazet, odezwy. Ciekawym materiałem do badania jest załączona kalka techniczna, która zawiera prawdopodobnie list osoby represjonowanej. Dokumentem najbardziej dziwnym jest list zostawiony dla osoby bliskiej przez osobę, która starała się ukryć przed Służbą Bezpieczeństwa".

Mirosław Walczak

Pan Mirosław Walczak nadesłał ciekawe materiały porzucone po roku 1989 przez SB. Pan Mirosław pisze o nich: "Załączone materiały obecnie pochodzą z moich archiwaliów. Wcześniej dokumenty te były zbierane prawdopodobnie przez jakiegoś funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Z cudem zostały przejęte i uchronione przed zniszczeniem podczas porządkowania pomieszczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu. W plastikowej teczce "Księga protokołów" znajdowały się broszury, ulotki, części gazet, odezwy. Ciekawym materiałem do badania jest załączona kalka techniczna, która zawiera prawdopodobnie list osoby represjonowanej. Dokumentem najbardziej dziwnym jest list zostawiony dla osoby bliskiej przez osobę, która starała się ukryć przed Służbą Bezpieczeństwa".

Mirosław Walczak

Pan Mirosław Walczak nadesłał ciekawe materiały porzucone po roku 1989 przez SB. Pan Mirosław pisze o nich: "Załączone materiały obecnie pochodzą z moich archiwaliów. Wcześniej dokumenty te były zbierane prawdopodobnie przez jakiegoś funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Z cudem zostały przejęte i uchronione przed zniszczeniem podczas porządkowania pomieszczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu. W plastikowej teczce "Księga protokołów" znajdowały się broszury, ulotki, części gazet, odezwy. Ciekawym materiałem do badania jest załączona kalka techniczna, która zawiera prawdopodobnie list osoby represjonowanej. Dokumentem najbardziej dziwnym jest list zostawiony dla osoby bliskiej przez osobę, która starała się ukryć przed Służbą Bezpieczeństwa".

Mirosław Walczak

Pan Mirosław Walczak nadesłał ciekawe materiały porzucone po roku 1989 przez SB. Pan Mirosław pisze o nich: "Załączone materiały obecnie pochodzą z moich archiwaliów. Wcześniej dokumenty te były zbierane prawdopodobnie przez jakiegoś funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Z cudem zostały przejęte i uchronione przed zniszczeniem podczas porządkowania pomieszczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu. W plastikowej teczce "Księga protokołów" znajdowały się broszury, ulotki, części gazet, odezwy. Ciekawym materiałem do badania jest załączona kalka techniczna, która zawiera prawdopodobnie list osoby represjonowanej. Dokumentem najbardziej dziwnym jest list zostawiony dla osoby bliskiej przez osobę, która starała się ukryć przed Służbą Bezpieczeństwa".

Jakub Terakowski

Pan Jakub Terakowski nadesłał ciekawe archiwalia, z bogatym opisem wyjaśniającym ich historię: "13.05.1982 "rozkręciłem" w krakowskich liceach "cichą przerwę" - nielegalny protest przeciw wprowadzeniu stanu wojennego. Od połowy kwietnia natłukłem na maszynie do pisania mojego taty tysiące ulotek. "Natłukłem" dosłownie, bo pisałem przez osiem - dziesięć kalek równocześnie. Potem rozrzucałem te ulotki w szkołach średnich i salkach katechetycznych. A to nie było wówczas bezpieczne zajęcie... Ale udało się. W liceum, do którego chodziłem, na przerwę nie wyszedł nikt, a cisza była... ogłuszająca. Wprawdzie dyrekcja próbowała uruchomić radiowęzeł, lecz krótkie spięcie błyskawicznie rozwiązało sprawę...".

Jakub Terakowski

Pan Jakub Terakowski nadesłał ciekawe archiwalia, z bogatym opisem wyjaśniającym ich historię: "Dnia 4.06.1989 byłem mężem zaufania z ramienia Solidarności, w komisji wyborczej znajdującej się na terenie jednej ze szczecińskich jednostek wojskowych. Wśród żołnierzy rozprowadzano tam takie ulotki".

Jakub Terakowski

Pan Jakub Terakowski nadesłał ciekawe archiwalia, z bogatym opisem wyjaśniającym ich historię: "Za mojej pamięci Tatry nigdy nie były tak puste jak w roku 1982. Do wejścia na ich teren potrzebna była specjalna przepustka wydawana przez Milicję Obywatelską. Oto moja, turystyczna, wystawiona dnia 16.10.1982".

Jakub Terakowski

Pan Jakub Terakowski nadesłał ciekawe archiwalia, z bogatym opisem wyjaśniającym ich historię: "Od roku 1982 do 1989 moja mama na każdą Wielkanoc przygotowywała taką ulotkę do koszyczka ze święconym".

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał ciekawe artefakty związane ze stanem wojennym, Solidarnością i internowaniem. "Na zdjęciu jest koszulka z napisem 'Zaraz Wracam' stylizowanym na napis 'Solidarność', którą zdobyłem w formie tzw. prasowanki i przy pomocy żelazka utrwaliłem na koszulce. Drugiego dnia dowiedziałem się, że w domu w Tarnowie z którego miałem prasowankę oraz inne wydawnictwa, SB wszystko zarekwirowała podczas rewizji w tym cały nakład kilkuset prasowanek. Jednak koszulka miała swoje 'życie' bo w latach 80. nosiłem ją publicznie m.in. w Krakowie co spotykało się z niezwykłym odzewem społeczeństwa! Mimo rewizji SB w naszym mieszkaniu wszystkie wydawnictwa ok. 300 sztuk i koszulka przetrwały w moich zbiorach do naszych czasów".

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał ciekawe artefakty związane ze stanem wojennym, Solidarnością i internowaniem. "Zdjęcie przedstawia krzyż zrobiony z taboretu więziennego przez działaczy opozycji antykomunistycznej, którzy zostali internowani w więzieniu w Załężu koło Rzeszowa w stanie wojennym - krzyż datowany 1982 r. Potem udało się jakimś cudem przemycić krzyż z więzienia przez osoby z rodziny jednego z tarnowskich opozycjonistów. Jakiś czas później rodzina ofiarowała mi krzyż do moich prywatnych zbiorów i tak przetrwał do naszych czasów. Na zdjęciu jest też oryginalne gipsowe godło II RP z orłem w koronie - lata 30. XX w.".

Barbara Patruś

Pani Barbara Patruś nadesłała dokument będący mocnym świadectwem represji, jakie w okresie stalinizmu dotykały zwykłych obywateli. Jest to pismo, które otrzymał jej ojciec, wydane przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Kołobrzegu z datą 23 września 1950 roku o nakazie opuszczenia w ciągu 24 godzin powiatu kołobrzeskiego. Nakaz wydano bez jakiegokolwiek uzasadnienia. Wniesienie odwołania nie wstrzymywało wykonania decyzji. Jej rodzice wraz z nią, wówczas 2-letnim dzieckiem, mieli się wyprowadzić z terenu przygranicznego… Nikogo z władz nie obchodziło, gdzie trafią.

Michał Michałkiewicz

Zbiory archiwalne Michała Michałkiewicza. Zdjęcie przedstawia Poznań w czasie stanu wojennego.

Grzegorz Toczyński

Pan Grzegorz Toczyński nadesłał posiadaną dokumentację przedstawiającą wyroki sądowe dotyczące jego dziadka Stanisława Grocholi, który 25 maja 1949 roku został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie na 6 lat więzienia za to, "że w okresie czasu od miesiąca września do grudnia 1949 r. [...] udzielał pomocy członkom związku przestępczego 'WIN', w ten sposób, że ukrywającemu się przed władzami bratu Karolowi i Sosze Władysławowi zanosił do lasu żywność, papierosy i gazety" oraz "że w okresie czasu od miesiąca września 1946 r. do dnia 12 marca 1949 r. [...] w zabudowaniach swoich przechowywał bez zezwolenia broń palną, a mianowicie pistolet niemiecki P-38 [...] belgijski MAUZER [...], pistolet produkcji amerykańskiej".

Grzegorz Toczyński

Pan Grzegorz Toczyński nadesłał posiadaną dokumentację przedstawiającą wyroki sądowe dotyczące jego dziadka Stanisława Grocholi, który 25 maja 1949 roku został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie na 6 lat więzienia za to, "że w okresie czasu od miesiąca września do grudnia 1949 r. [...] udzielał pomocy członkom związku przestępczego 'WIN', w ten sposób, że ukrywającemu się przed władzami bratu Karolowi i Sosze Władysławowi zanosił do lasu żywność, papierosy i gazety" oraz "że w okresie czasu od miesiąca września 1946 r. do dnia 12 marca 1949 r. [...] w zabudowaniach swoich przechowywał bez zezwolenia broń palną, a mianowicie pistolet niemiecki P-38 [...] belgijski MAUZER [...], pistolet produkcji amerykańskiej".

Andrzej Kowalewski

Pan Andrzej Kowalewski nadesłał wyjątkowo ciekawe świadectwo dotyczące działalności jego matki, Urszuli Kowalewskiej, we wspieraniu ks. Jerzego Popiełuszki. Są to dedykacje ks. Jerzego - duchowny był bardzo ostrożny w dawaniu takich dedykacji - i Marianny Popiełuszko. Według relacji, Urszula Kowalewska była w bardzo bliskim kontakcie z księdzem. Woziła go własnym samochodem na różne spotkania. SB doskonale znały ten pojazd - czterokrotnie przebijano w nim opony, rysowano lakier. Kiedy ogłoszono rozpoczęcie beatyfikacji duchownego, panią Urszulę wezwano jako świadka w sprawie. Dla pana Andrzeja wpis ks. Popiełuszki jest relikwią. Duchowny dokonał go 9 września 1984 roku. 19 października 1984 roku został zamordowany. Możliwe, że był to jeden z ostatnich podpisów księdza.

Danuta Zając

Pani Danuta Zając przesłała unikalne wydanie "Ekspresu Reporterów" przedstawiające reportaż pt. "Osiemnaście długich dni". Pierwszy materiał jest z 14 sierpnia 1980 roku, ostatni z 30 sierpnia. Całość liczy 175 stron i opisuje gdański sierpień 1980 roku. Pani Danucie udało się kupić periodyk, choć jego nakład został wycofany z kiosków. Jest to zatem jeden z nielicznych zachowanych egzemplarzy uratowany przed cenzurą PRL.

Stanisław Marchlik

Pan Stanisław Marchlik przesłał zdjęcia dokumentów jego mamy, która wraz ze swoją rodziną została zesłana na Syberię 10 lutego 1940 roku. Są to: świadectwo szkolne, ubezpieczenie majątku pozostawionego na Wschodzie, zaświadczenie powrotu mamy i babci z Syberii do Polski. Przesłał również zdjęcie wiadomości wysłanej z obozu jenieckiego z Berlina, napisaną przez brata jego dziadka, który informował ojca Antoniego, czyli pradziadka pana Stanisława zesłanego na Syberię, o swoim pobycie w obozie.

Stanisław Marchlik

Pan Stanisław Marchlik przesłał zdjęcia dokumentów jego mamy, która wraz ze swoją rodziną została zesłana na Syberię 10 lutego 1940 roku. Są to: świadectwo szkolne, ubezpieczenie majątku pozostawionego na Wschodzie, zaświadczenie powrotu mamy i babci z Syberii do Polski. Przesłał również zdjęcie wiadomości wysłanej z obozu jenieckiego z Berlina, napisaną przez brata jego dziadka, który informował ojca Antoniego, czyli pradziadka pana Stanisława zesłanego na Syberię, o swoim pobycie w obozie.

Stanisław Marchlik

Pan Stanisław Marchlik przesłał zdjęcia dokumentów jego mamy, która wraz ze swoją rodziną została zesłana na Syberię 10 lutego 1940 roku. Są to: świadectwo szkolne, ubezpieczenie majątku pozostawionego na Wschodzie, zaświadczenie powrotu mamy i babci z Syberii do Polski. Przesłał również zdjęcie wiadomości wysłanej z obozu jenieckiego z Berlina, napisaną przez brata jego dziadka, który informował ojca Antoniego, czyli pradziadka pana Stanisława zesłanego na Syberię, o swoim pobycie w obozie.

Jolanta Suchocka

Pani Jolanta Suchocka przesłała ciekawe świadectwo codziennych utrudnień w tragicznym czasie stanu wojennego. Są to dokumenty zezwalające na zmianę miejsca pobytu, szczególną uwagę zwraca zezwolenie na możliwość opuszczenia strefy przygranicznej w Karpaczu. Bez tego typu zezwoleń nikt nie mógł poruszać się po kraju. Materiały te stanowią przykład ograniczania przez komunistyczne władze wolności Polaków w aspektach, na które mało kto zwraca dziś uwagę.

Jolanta Suchocka

Pani Jolanta Suchocka przesłała ciekawe świadectwo codziennych utrudnień w tragicznym czasie stanu wojennego. Są to dokumenty zezwalające na zmianę miejsca pobytu, szczególną uwagę zwraca zezwolenie na możliwość opuszczenia strefy przygranicznej w Karpaczu. Bez tego typu zezwoleń nikt nie mógł poruszać się po kraju. Materiały te stanowią przykład ograniczania przez komunistyczne władze wolności Polaków w aspektach, na które mało kto zwraca dziś uwagę.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: wnuczka przegląda wydawnictwa podziemne m.in. NOWej i innych wydawnictw - część dotyczy wyboru kard. Karola Wojtyły na tron papieski.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Stefana Małeckiego za zasługi m.in. w opozycji antykomunistycznej - prezentuje wnuk.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: odznaka honorowa za działalność na rzecz opozycji antykomunistycznej przyznana pośmiertnie Annie Małeckiej.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: opaska biało-czerwona z czasów strajku solidarnościowego po wydarzeniach bydgoskich Stefana Małeckiego - przymierza wnuk.

Łukasz Małecki

Pan Łukasz Małecki przesłał ciekawe materiały będące świadectwem opozycyjnej działalności jego rodziców, wraz z poruszającymi zdjęciami jego dzieci oglądających pamiątki dziadków - podziemne publikacje, odznaczenia, a nawet oryginalną strajkową opaskę. Na załączonym zdjęciu: publikacje wydawnictw podziemnych przepisywane i przechowywane w mieszkaniu lub piwnicy Anny i Stefana Małeckich.

Zofia Mydlarczyk

Pani Zofia Mydlarczyk przesłała nam skan podziemnych drukowanych i rozprowadzanych egzemplarzy Informatora "Solidarność" Region Środkowo- Wschodni (z lat 1986-1988).

Zofia Mydlarczyk

Pani Zofia Mydlarczyk przesłała nam skan przypinki z ks. Jerzym Popiełuszką, używanej przez pracowników Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie w ważnych chwilach.

Iwona Ojrzyńska

Pani Iwona Ojrzyńska przesłała zdjęcia przedstawiające wyprodukowane przez Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych kopertę, znaczek oraz karty pocztowe upamiętniające III wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1987 roku. Każda wizyta Jana Pawła II i pamiątki z nim związane budziły w tamtych trudnych czasach nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.

Iwona Ojrzyńska

Pani Iwona Ojrzyńska przesłała zdjęcia przedstawiające wyprodukowane przez Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych kopertę, znaczek oraz karty pocztowe upamiętniające III wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1987 roku. Każda wizyta Jana Pawła II i pamiątki z nim związane budziły w tamtych trudnych czasach nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.

Iwona Ojrzyńska

Pani Iwona Ojrzyńska przesłała zdjęcia przedstawiające wyprodukowane przez Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych kopertę, znaczek oraz karty pocztowe upamiętniające III wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1987 roku. Każda wizyta Jana Pawła II i pamiątki z nim związane budziły w tamtych trudnych czasach nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Małgorzata Gad

Pani Małgorzata Gad przesłała szereg fotografii ilustrujących blaski i cienie życia codziennego w PRL - przede wszystkim trudności i szarość życia codziennego w PRL: kolejki, brak towaru w sklepach, wyposażenie mieszkań i samochody, którymi jeździli Polacy.

Jadwiga Wojdyła

Pani Jadwiga Wojdyła przesłała kilka muzealiów w postaci proporczyków NSZZ "Solidarność" z różnych okresów jego działalności, dotyczących pomników upamiętniających wydarzenia z najnowszej historii Polski: "Pamięci poległych stoczniowców w 1970 roku", "Poznańskiego Czerwca 1956 roku" oraz kolejnych rocznic.

Jadwiga Wojdyła

Pani Jadwiga Wojdyła przesłała kilka muzealiów w postaci proporczyków NSZZ "Solidarność" z różnych okresów jego działalności, dotyczących pomników upamiętniających wydarzenia z najnowszej historii Polski: "Pamięci poległych stoczniowców w 1970 roku", "Poznańskiego Czerwca 1956 roku" oraz kolejnych rocznic.

Jadwiga Wojdyła

Pani Jadwiga Wojdyła przesłała kilka muzealiów w postaci proporczyków NSZZ "Solidarność" z różnych okresów jego działalności, dotyczących pomników upamiętniających wydarzenia z najnowszej historii Polski: "Pamięci poległych stoczniowców w 1970 roku", "Poznańskiego Czerwca 1956 roku" oraz kolejnych rocznic.

Jadwiga Wojdyła

Pani Jadwiga Wojdyła przesłała kilka muzealiów w postaci proporczyków NSZZ "Solidarność" z różnych okresów jego działalności, dotyczących pomników upamiętniających wydarzenia z najnowszej historii Polski: "Pamięci poległych stoczniowców w 1970 roku", "Poznańskiego Czerwca 1956 roku" oraz kolejnych rocznic.

Jadwiga Wojdyła

Pani Jadwiga Wojdyła przesłała kilka muzealiów w postaci proporczyków NSZZ "Solidarność" z różnych okresów jego działalności, dotyczących pomników upamiętniających wydarzenia z najnowszej historii Polski: "Pamięci poległych stoczniowców w 1970 roku", "Poznańskiego Czerwca 1956 roku" oraz kolejnych rocznic.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu dwie fotografie: jedna przestawia opisywaną osobę - Czahor Jadwigę. Druga prawdopodobnie najbliższą rodzinę lub przyjaciółki

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać list o zapomogę do Powiatowego Komitetu Opieki Społecznej w Kolbuszowej, z którego treści wynika, że została zesłana na Syberię. Tam zmarł jej mąż i córka, a ona po powrocie była schorowana i niezdolna do pracy.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać zaświadczenie PZ NR5708 wydane przez Państwowy Urząd Repatriacyjny na bezpłatny przejazd osoby przybywającej z terytorium Rosji do Polski ze stacji Zbąszyń do stacji Rzeszów na podstawie zaświadczenia Polskiej Delegatury Omsk NR18093 z dnia 13.03.1946 roku.

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać dokument w języku rosyjskim - sprawka dotyczy prawdopodobnie poświadczenia o pobycie w rejonie Omska.

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał fotografie kolekcji znaczków drugiego obiegu a także muzealiów: "krzyża z orłem" i "Orła Białego na tarczy" oraz "koszulki z napisem zaraz wracam" stylizowanym na napis "Solidarność".

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał fotografie kolekcji znaczków drugiego obiegu a także muzealiów: "krzyża z orłem" i "Orła Białego na tarczy" oraz "koszulki z napisem zaraz wracam" stylizowanym na napis "Solidarność".

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał fotografie kolekcji znaczków drugiego obiegu a także muzealiów: "krzyża z orłem" i "Orła Białego na tarczy" oraz "koszulki z napisem zaraz wracam" stylizowanym na napis "Solidarność".

Wiesław Grzzona

Pan Wiesław Grzzona przesłał nam zdjęcia obrazujące losy Polaków w czasie i po II wojnie światowej, w zmienionej sytuacji politycznej Polski. Nadesłane dokumenty dotyczą Jadwigi Czahor, ur. 01.08.1922 roku we Lwowie. Po wkroczeniu Sowietów w 1939 roku na wschodnie kresy deportowana do Omska. Z treści listu pisanego o zapomogę wynika, że deportowano z nią również jej męża i córeczkę, którzy nie przeżyli gehenny łagrów. Wróciła do Polski w ramach repatriacji 29.04.1946 roku. Babcia pana Grzzony wraz z siostrą zaopiekowały się nią i mieszkała u nich aż do śmierci, czyli do około 1952 roku. Przeżycia na zesłaniu spowodowały u niej duży uszczerbek na zdrowiu oraz psychice. Wyglądała na osobę dużo starszą, niż wskazywał na to biologiczny wiek. Niestety te przeżycia spowodowały śmierć w wieku około 30 lat. Na zdjęciu widać rosyjski paszport wydany 20.03.1943 w Omskoy Oblasti (woj. Omsk).

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia ostatnią drogę ks. Jerzego Popiełuszki obrońcy praw robotników, kapelana Solidarności, zamordowanego przez UB w październiku 1984 r.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia decyzję zakazującą przemieszczanie się w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał skany znaczków i naklejek poczty podziemnej Solidarności z lat osiemdziesiątych XX wieku.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał skany znaczków i naklejek poczty podziemnej Solidarności z lat osiemdziesiątych XX wieku.

Edmund Korzekwa

Pan Edmund Korzekwa przesłał skany kartek, biletów towarowych i bonów na towary, których stale brakowało w sklepach w okresie PRL (słodycze, cukier, mleko itd.), oraz przepustkę imienną z okresu stanu wojennego na czas dojazdu do pracy.

Edmund Korzekwa

Pan Edmund Korzekwa przesłał skany kartek, biletów towarowych i bonów na towary, których stale brakowało w sklepach w okresie PRL (słodycze, cukier, mleko itd.), oraz przepustkę imienną z okresu stanu wojennego na czas dojazdu do pracy.

Edmund Korzekwa

Pan Edmund Korzekwa przesłał skany kartek, biletów towarowych i bonów na towary, których stale brakowało w sklepach w okresie PRL (słodycze, cukier, mleko itd.), oraz przepustkę imienną z okresu stanu wojennego na czas dojazdu do pracy.

Edmund Korzekwa

Pan Edmund Korzekwa przesłał skany kartek, biletów towarowych i bonów na towary, których stale brakowało w sklepach w okresie PRL (słodycze, cukier, mleko itd.), oraz przepustkę imienną z okresu stanu wojennego na czas dojazdu do pracy.

Edmund Korzekwa

Pan Edmund Korzekwa przesłał skany kartek, biletów towarowych i bonów na towary, których stale brakowało w sklepach w okresie PRL (słodycze, cukier, mleko itd.), oraz przepustkę imienną z okresu stanu wojennego na czas dojazdu do pracy.

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał fotografie kolekcji znaczków drugiego obiegu a także muzealiów: "krzyża z orłem" i "Orła Białego na tarczy" oraz "koszulki z napisem zaraz wracam" stylizowanym na napis "Solidarność".

Tomasz Wantuch

Pan Tomasz Wantuch nadesłał fotografie kolekcji znaczków drugiego obiegu a także muzealiów: "krzyża z orłem" i "Orła Białego na tarczy" oraz "koszulki z napisem zaraz wracam" stylizowanym na napis "Solidarność".

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Tomasz Jelonkiewicz

Pan Tomasz Jelonkiewicz nadesłał kilka zdjęć z Kozienic z 1981 roku pokazujących trudności życia w PRL (kolejki) oraz zaproszenie z 1978 roku na spotkanie w Radomiu z kosmonautami Mirosławem Hermaszewskim i Piotrem Klimukiem oraz konsultantem kierownika lotu Zenonem Jankowskim.Patrząc na nie można zobaczyć dwa różne oblicza tamtych czasów, tamtego państwa. Z jednej strony szarość życia społeczno-gospodarczego, z drugiej sukcesy propagandowe "podboju kosmosu"...

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz nadesłał liczne skany autografów złożonych na znaczkach pocztowych i fotografii z jego zbiorów, dotyczących okresu PRL.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz nadesłał liczne skany autografów złożonych na znaczkach pocztowych i fotografii z jego zbiorów, dotyczących okresu PRL.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz nadesłał liczne skany autografów złożonych na znaczkach pocztowych i fotografii z jego zbiorów, dotyczących okresu PRL.

Michał Michałkiewicz

Zbiory archiwalne Michała Michałkiewicza. Dokumenty rodzinne z czasów PRL.

Michał Michałkiewicz

Zbiory archiwalne Michała Michałkiewicza. Dokumentacja poszukiwań Romana Zagórskiego zamordowanego w Starobielsku.

Michał Michałkiewicz

Zbiory archiwalne Michała Michałkiewicza. Zdjęcie przedstawia telegram i listy ocenzurowane w czasie stanu wojennego.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz nadesłał liczne skany autografów złożonych na znaczkach pocztowych i fotografii z jego zbiorów, dotyczących okresu PRL. Zdjęcie przedstawia budowę (19.6.1981) i odsłonięcie (28.6.1981) pomnika Poznańskiego Czerwca 1956 r.

Paweł Machnik

Pan Paweł Machnik przesłał rodzinne fotografie z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pokazujące życie na wsi - prace gospodarskie i życie rodzinne (np. wesele). Ze zdjęć można dowiedzieć się jak wyglądał stan gospodarstwa, domu, obejścia, jakie były ubiory i co było przedmiotem prestiżu (motocykl, koń). Takie zdjęcia mogą być przedmiotem ciekawej analizy socjologiczno-historycznej.

Paweł Machnik

Pan Paweł Machnik przesłał rodzinne fotografie z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pokazujące życie na wsi - prace gospodarskie i życie rodzinne (np. wesele). Ze zdjęć można dowiedzieć się jak wyglądał stan gospodarstwa, domu, obejścia, jakie były ubiory i co było przedmiotem prestiżu (motocykl, koń). Takie zdjęcia mogą być przedmiotem ciekawej analizy socjologiczno-historycznej.

Paweł Machnik

Pan Paweł Machnik przesłał rodzinne fotografie z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pokazujące życie na wsi - prace gospodarskie i życie rodzinne (np. wesele). Ze zdjęć można dowiedzieć się jak wyglądał stan gospodarstwa, domu, obejścia, jakie były ubiory i co było przedmiotem prestiżu (motocykl, koń). Takie zdjęcia mogą być przedmiotem ciekawej analizy socjologiczno-historycznej.

Paweł Machnik

Pan Paweł Machnik przesłał rodzinne fotografie z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pokazujące życie na wsi - prace gospodarskie i życie rodzinne (np. wesele). Ze zdjęć można dowiedzieć się jak wyglądał stan gospodarstwa, domu, obejścia, jakie były ubiory i co było przedmiotem prestiżu (motocykl, koń). Takie zdjęcia mogą być przedmiotem ciekawej analizy socjologiczno-historycznej.

Paweł Machnik

Pan Paweł Machnik przesłał rodzinne fotografie z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pokazujące życie na wsi - prace gospodarskie i życie rodzinne (np. wesele). Ze zdjęć można dowiedzieć się jak wyglądał stan gospodarstwa, domu, obejścia, jakie były ubiory i co było przedmiotem prestiżu (motocykl, koń). Takie zdjęcia mogą być przedmiotem ciekawej analizy socjologiczno-historycznej.

Maria Matlachowska

Pamiątki życia w PRL, które zachował mąż Marii Matlachowskiej - ś.p. Waldemar Matlachowski. Zdjęcie przedstawia: paratus – pojemnik na wysterylizowaną strzykawkę i igły wielokrotnego użytku, szklaną strzykawkę i igłę wielokrotnego użytku. Igła zawiera drucik do sprawdzania jej drożności przed sterylizacją.

Maria Matlachowska

Pamiątki życia w PRL, które zachował mąż Marii Matlachowskiej - ś.p. Waldemar Matlachowski. Zdjęcie przedstawia: krzyżyk z Orłem w koronie rozpowszechniany przez "podziemie", "banknot gratulacyjny" z wizerunkiem gen. Jaruzelskiego, dwa znaczki pocztowe: poczta internowanych 1982 Grodków 1zł i "Solidarność' Małopolska 1984 30 zł oraz cegiełki 50 zł z napisem: Fundusz związkowy NSZZ Solidarność Śląsk Opolski 1987.

Maria Matlachowska

Pamiątki życia w PRL, które zachował mąż Marii Matlachowskiej - ś.p. Waldemar Matlachowski. Zdjęcie przedstawia książeczkę walutową, w której polski urząd celny potwierdzał fakt wywozu zagranicznych środków płatniczych, zgłoszenie dewizowe wywozu pieniędzy polskich – do 1000 zł. na osobę, bon towarowy PKO – upoważniał do pobrania towarów w tzw. Peweksach i kartki na żywność.

Adolf Ambroziak

W czasach komunizmu, kiedy żyletki były ze stali i służyły do ręcznego golenia, gdy na rynku brakowało żyletek, pojawiły się urządzenia - maszynki do ostrzenia żyletek. Jedno zdjęcie przedstawia ogólny widok maszynki i żyletki w opakowaniu z okresu komunizmu. Drugie zdjęcie przedstawia otwartą maszynkę i rozpakowaną żyletkę. Na trzecim zdjęciu znajduje się otwarta maszynka z włożoną żyletką przygotowaną do ostrzenia. Natomiast na ostatnim zdjęciu po zamknięciu maszynki, przedstawiony jest sposób ostrzenia żyletki, które następowało poprzez przesuwanie urządzenia po lince z góry na dół oraz z dołu do góry. Maszynki do ostrzenia żyletek były przykładem problemów aprowizacyjnych powszechnych w PRL.

Adolf Ambroziak

W czasach komunizmu, kiedy żyletki były ze stali i służyły do ręcznego golenia, gdy na rynku brakowało żyletek, pojawiły się urządzenia - maszynki do ostrzenia żyletek. Jedno zdjęcie przedstawia ogólny widok maszynki i żyletki w opakowaniu z okresu komunizmu. Drugie zdjęcie przedstawia otwartą maszynkę i rozpakowaną żyletkę. Na trzecim zdjęciu znajduje się otwarta maszynka z włożoną żyletką przygotowaną do ostrzenia. Natomiast na ostatnim zdjęciu po zamknięciu maszynki, przedstawiony jest sposób ostrzenia żyletki, które następowało poprzez przesuwanie urządzenia po lince z góry na dół oraz z dołu do góry. Maszynki do ostrzenia żyletek były przykładem problemów aprowizacyjnych powszechnych w PRL.

Adolf Ambroziak

W czasach komunizmu, kiedy żyletki były ze stali i służyły do ręcznego golenia, gdy na rynku brakowało żyletek, pojawiły się urządzenia - maszynki do ostrzenia żyletek. Jedno zdjęcie przedstawia ogólny widok maszynki i żyletki w opakowaniu z okresu komunizmu. Drugie zdjęcie przedstawia otwartą maszynkę i rozpakowaną żyletkę. Na trzecim zdjęciu znajduje się otwarta maszynka z włożoną żyletką przygotowaną do ostrzenia. Natomiast na ostatnim zdjęciu po zamknięciu maszynki, przedstawiony jest sposób ostrzenia żyletki, które następowało poprzez przesuwanie urządzenia po lince z góry na dół oraz z dołu do góry. Maszynki do ostrzenia żyletek były przykładem problemów aprowizacyjnych powszechnych w PRL.

Adolf Ambroziak

W czasach komunizmu, kiedy żyletki były ze stali i służyły do ręcznego golenia, gdy na rynku brakowało żyletek, pojawiły się urządzenia - maszynki do ostrzenia żyletek. Jedno zdjęcie przedstawia ogólny widok maszynki i żyletki w opakowaniu z okresu komunizmu. Drugie zdjęcie przedstawia otwartą maszynkę i rozpakowaną żyletkę. Na trzecim zdjęciu znajduje się otwarta maszynka z włożoną żyletką przygotowaną do ostrzenia. Natomiast na ostatnim zdjęciu po zamknięciu maszynki, przedstawiony jest sposób ostrzenia żyletki, które następowało poprzez przesuwanie urządzenia po lince z góry na dół oraz z dołu do góry. Maszynki do ostrzenia żyletek były przykładem problemów aprowizacyjnych powszechnych w PRL.

Wojciech Zabawa

Gazetki i ulotki podziemne. Stanowią one ciekawe przykłady oporu struktur podziemnych w PRL.

Wojciech Zabawa

Gazetki i ulotki podziemne. Stanowią one ciekawe przykłady oporu struktur podziemnych w PRL.

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Mateusz Zimny

Po Stefanie Zimnym jego rodzicom, a prapradziadkom Pana Mateusza, pozostało kilka zdjęć, bilet wizytowy, listy przysłane z frontu i... pamięć. W 1920 roku Stefan miał 18 lat. Był komendantem drużyny harcerskiej im. Hetmana Żółkiewskiego w Grodźcu. Gdy rozpoczęła się wojna z bolszewikami, wstąpił jako ochotnik do 11 pułku piechoty. Był wywiadowcą w 5 kompanii. Jego pułk 20 sierpnia dotarł w okolice Dubienki, na linii Bugu, gdzie rozpoczęły się walki z bolszewikami. W połowie września rodzice otrzymali zawiadomienie z PCK. 'Szer. Zimny Stefan dn. 5 IX zaginął pod wsią Bendiugą nad Bugiem. Prawdopodobnie dostał się do niewoli. Umieściliśmy go więc na liście wymiany jeńców, ponieważ takowa rozpoczęta; wkrótce niewątpliwie do kraju powróci'. Ale syn nie wracał. Nadeszła kolejna karta pocztowa. Nieduża, prosta, ze stemplem poczty polowej i pieczęcią 'Dowództwo 5 kompanii 11 pułku piechoty'. Pisana ołówkiem. W prostych, żołnierskich słowach, nadeszła chyba najtragiczniejsza wiadomość, jaką może usłyszeć matka. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze harcerskim, ok. 1919 r.</s&am

Mateusz Zimny

5 września 2020 roku pan Mateusz będzie nad Bugiem, w okolicach Dubienki, aby uczcić pamięć przodka. Na zdjęciu bilet wizytowy Stefana Zimnego, ok. 1920 r.

Mateusz Zimny

Dopiero w 2010 roku rodzina dowiedziała się, gdzie Wacław został pochowany. Stefan spoczął w bezimiennej mogile. Na zdjęciu karta poczty polowej o śmierci, 1920 r.

Mateusz Zimny

Do dzisiaj, kiedy Pan Mateusz czyta te słowa, przeszywa Go dreszcz: 'Szanowni Państwo, Przykro nam bardzo, że muszę wypełnić ten smutny obowiązek koleżeńsko-żołnierski i zawiadomić, że syn Wasz Stefan zginął dn. 5 IX b.r. pod wsią Bendiugą nad Bugiem (obok Dubienki)'. Niejedna łza padła na ten kartonik, który przechowywany był w rodzinie jak relikwia. Po latach zabezpieczony taśmą, ukryty w rodzinnych pamiątkach. Rodzina upamiętniła Stefana symbolicznym grobem obok rodziców. Symbolicznym także dla jego młodszego o trzy lata brata, Wacława, który za działalność konspiracyjną w AK został rozstrzelany przez Niemców w 1943 roku w Zgierzu. Na zdjęciu zawiadomienie PCK z Warszawy o zaginięciu, 1920 r.

Mateusz Zimny

Pan Mateusz Zimny nadesłał wyjątkowo poruszające świadectwo bohaterskiej walki i śmierci jego przodka. Stefana Zimnego. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze szeregowca Wojska Polskiego, ok. 1920 r., fot. L. Zalega, Sosnowiec.

Mateusz Zimny

Po Stefanie Zimnym jego rodzicom, a prapradziadkom Pana Mateusza, pozostało kilka zdjęć, bilet wizytowy, listy przysłane z frontu i... pamięć. W 1920 roku Stefan miał 18 lat. Był komendantem drużyny harcerskiej im. Hetmana Żółkiewskiego w Grodźcu. Gdy rozpoczęła się wojna z bolszewikami, wstąpił jako ochotnik do 11 pułku piechoty. Był wywiadowcą w 5 kompanii. Jego pułk 20 sierpnia dotarł w okolice Dubienki, na linii Bugu, gdzie rozpoczęły się walki z bolszewikami. W połowie września rodzice otrzymali zawiadomienie z PCK. 'Szer. Zimny Stefan dn. 5 IX zaginął pod wsią Bendiugą nad Bugiem. Prawdopodobnie dostał się do niewoli. Umieściliśmy go więc na liście wymiany jeńców, ponieważ takowa rozpoczęta; wkrótce niewątpliwie do kraju powróci'. Ale syn nie wracał. Nadeszła kolejna karta pocztowa. Nieduża, prosta, ze stemplem poczty polowej i pieczęcią 'Dowództwo 5 kompanii 11 pułku piechoty'. Pisana ołówkiem. W prostych, żołnierskich słowach, nadeszła chyba najtragiczniejsza wiadomość, jaką może usłyszeć matka. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze harcerskim, ok. 1919 r.</s&am

Mateusz Zimny

5 września 2020 roku pan Mateusz będzie nad Bugiem, w okolicach Dubienki, aby uczcić pamięć przodka. Na zdjęciu bilet wizytowy Stefana Zimnego, ok. 1920 r.

Mateusz Zimny

Dopiero w 2010 roku rodzina dowiedziała się, gdzie Wacław został pochowany. Stefan spoczął w bezimiennej mogile. Na zdjęciu karta poczty polowej o śmierci, 1920 r.

Mateusz Zimny

Do dzisiaj, kiedy Pan Mateusz czyta te słowa, przeszywa Go dreszcz: 'Szanowni Państwo, Przykro nam bardzo, że muszę wypełnić ten smutny obowiązek koleżeńsko-żołnierski i zawiadomić, że syn Wasz Stefan zginął dn. 5 IX b.r. pod wsią Bendiugą nad Bugiem (obok Dubienki)'. Niejedna łza padła na ten kartonik, który przechowywany był w rodzinie jak relikwia. Po latach zabezpieczony taśmą, ukryty w rodzinnych pamiątkach. Rodzina upamiętniła Stefana symbolicznym grobem obok rodziców. Symbolicznym także dla jego młodszego o trzy lata brata, Wacława, który za działalność konspiracyjną w AK został rozstrzelany przez Niemców w 1943 roku w Zgierzu. Na zdjęciu zawiadomienie PCK z Warszawy o zaginięciu, 1920 r.

Mateusz Zimny

Pan Mateusz Zimny nadesłał wyjątkowo poruszające świadectwo bohaterskiej walki i śmierci jego przodka. Stefana Zimnego. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze szeregowca Wojska Polskiego, ok. 1920 r., fot. L. Zalega, Sosnowiec.

Jacek Gryczka

Piękny przejaw dbałości nie tylko o swoje archiwum rodzinne, ale również odpowiedzialności za archiwalia przejęte wraz z nieruchomością nadesłał Pan Jacek Gryczka z Seroczyna. W 2011 roku zakupił on drewniany budynek mieszkalny w m. Latowicz ok. 70 km od Warszawy. Jest to dom stary 100 - letni. Podczas sprzątania strychu natrafił na liczne przedwojenne gazety prawie w całości poświęcone ostatniej drodze Józefa Piłsudskiego. W domu tym były też książeczki do nabożeństwa tzw. "modlitewniki" w których znajdowały się różne stare obrazki z wizerunkami świętych. W jednym z modlitewników z lat 20-tych ubiegłego stulecia pt. "Dokąd Idziesz, Dokąd Zajdziesz?" Pan Jacek natrafił na obrazek "Królowa Anielska", który jest przedarty na pół, a z tyłu podklejony dwoma paskami zwykłego papieru, na których jest zapis atramentem "ten obrazek od żołnierza zabitego na Ukrainie za Jarycowem od bolszewików. 20 roku".

Jacek Gryczka

Piękny przejaw dbałości nie tylko o swoje archiwum rodzinne, ale również odpowiedzialności za archiwalia przejęte wraz z nieruchomością nadesłał Pan Jacek Gryczka z Seroczyna. W 2011 roku zakupił on drewniany budynek mieszkalny w m. Latowicz ok. 70 km od Warszawy. Jest to dom stary 100 - letni. Podczas sprzątania strychu natrafił na liczne przedwojenne gazety prawie w całości poświęcone ostatniej drodze Józefa Piłsudskiego. W domu tym były też książeczki do nabożeństwa tzw. "modlitewniki" w których znajdowały się różne stare obrazki z wizerunkami świętych. W jednym z modlitewników z lat 20-tych ubiegłego stulecia pt. "Dokąd Idziesz, Dokąd Zajdziesz?" Pan Jacek natrafił na obrazek "Królowa Anielska", który jest przedarty na pół, a z tyłu podklejony dwoma paskami zwykłego papieru, na których jest zapis atramentem "ten obrazek od żołnierza zabitego na Ukrainie za Jarycowem od bolszewików. 20 roku".

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia książeczkę wojskową dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia książeczkę wojskową dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Przesyłam też 5 wybranych stron książeczki wojskowej. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie ze ślubu por. Wincentego Naporskiego i Władysławy Schauer w Chojnicy, notatka ze Słowa Pomorskiego z listą gości – w tym świadkowie gen. Jasiński i gen. Taczak.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie fragmentu przepisanego na maszynie tekstu przejmującej poezji z lat 1917-1918, też własnej, zawartej w części pierwszej Dziennika Bojowego – przejmująca liryka, w tym wiersz – poemat, pisany po śmierci przyjaciela (nigdzie nie publikowane).

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie strony pierwszej przepisanego na maszynie tekstu relacji z działań na froncie z maja 1920, z części drugiej Dziennika Bojowego.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie podczas mszy polowej (na froncie 1920 ?). Zdjęcie w Jachimowszczyźnie na froncie w oczekiwaniu na walki III/68 p.p. zrobione w maju 1920.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Na zdjęciu: Wybrane pamiątki w tym Dziennik Bojowy por. Wincentego Naporskiego z maja 1920, odtworzony z notatek podczas pobytu w szpitalu – foto okładki, pierwszej strony tekstu oraz Krzyż Powstania Wielkopolskiego i zdjęcie zbiorowe oficerów 68 p.p. we Wrześni zrobione w latach 1921-24.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się Aleksander Bielniak.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajdują się metryki zgonu i pogrzebu.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Michał Michałkiewicz

Antoni Stempin (1898-1961) był najstarszym dzieckiem Piotra i Katarzyny Stempin (brat Babci żony Michała Michalkiewicza). W czasie I wojny światowej, gdy miał 18 lat Niemcy powołali go do wojska i walczył na froncie francuskim w okolicach Paryża. W 1918 roku stał w Paryżu w kompanii honorowej przed wagonem, w którym Niemcy podpisywali kapitulację. W grudniu 1918 r. Antoni wraca do rodzinnego domu w Książenicach. Gdy 27 grudnia 1918 r. wybucha Powstanie Wielkopolskie, Antoni bierze w nim udział. Wiosną 1919 r. zostaje przerzucony na Śląsk i bierze udział w trzech Powstaniach Śląskich. Walczył m.in. pod Górą Św. Anny. Ze Śląska został przewieziony do Wilna, gdzie Piłsudski wyzwalał Litwę, a cały 1920 rok walczył na wschodzie pod Kijowem, a po wycofaniu się wojsk brał udział w bitwie Warszawskiej.

Michał Michałkiewicz

Stanisław Foksa, mąż Seweryny Kledeckiej (siostra pradziadka Michała Michałkiewicza) urodził się w 1886 r. we Lwowie, zm. 7.2.1968 r. w Kaliszu, pochowany w Kaliszu na cmentarzu tynieckim. W 1920 r. był obrońcą Lwowa.

Michał Michałkiewicz

Mikołajczak Piotr (1867-1942), pradziadek Michała Michałkiewicza, był członkiem „Bractwa Kurkowego”, Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa „Stella”, do której zapisał się w 1887 r. i Klubu wioślarskiego „K.W.04” i „Tryton”, gdzie sprawował funkcję gospodarza przystani. Był wielkim patriotą i działaczem społecznym, kontynuatorem tradycji rodzinnych i polskich. Gdy w sierpniu 1910 roku cesarz Wilhelm II przyjechał do Poznania mieszkańcy mieli go witać na ulicach. Pradziad mój, mimo wezwania do stawienia się na uroczystościach odmówił, za co został aresztowany i osadzony w więzieniu. Podobnie w więzieniu siedział za śpiewanie pieśni patriotycznych, w tym hymnu polskiego. Gdy po zakończeniu I wojny światowej wybucha w Poznaniu Powstanie Wielkopolskie, staje do walki, a krótko po Powstaniu bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-20.

Michał Michałkiewicz

Edmund Mikołajczak (1898-1919), syn pradziadka – Piotra Mikołajczaka (1867-1942). Brał on udział w Powstaniu Wielkopolskim i zginął w walkach w Ludwikowie pod Nakłem. Był kawalerem. Po śmierci, 24.12.1920 roku Edmund Mikołajczak został odznaczony Krzyżem Walecznych Na Polu Chwały nr 4466.

Michał Michałkiewicz

Edmund Mikołajczak (1898-1919), syn pradziadka – Piotra Mikołajczaka (1867-1942). Brał on udział w Powstaniu Wielkopolskim i zginął w walkach w Ludwikowie pod Nakłem. Był kawalerem. Po śmierci, 24.12.1920 roku Edmund Mikołajczak został odznaczony Krzyżem Walecznych Na Polu Chwały nr 4466.

Michał Michałkiewicz

Bogusława Zagórska (z d. Niedbalska, rodzina stryjenki Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej), brała czynny udział jako ochotniczka w oswobodzeniu miasta Inowrocławia w charakterze sanitariuszki w Powstaniu Wielkopolskim, a następnie pracuje w szpitalu wojskowym jako siostra do lipca 1921 r. Medal za wojnę 1918-1921 (wpisane w legitymacji Związku Powstańców Wielkopolskich).

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał zdjęcie Mariana Szczepana Michałkiewicza (brat Dziadka). Urodził się 14.9.1891 r. w Witowie, a zmarł 16.1.1941 r. w obozie koncentracyjnym K.L. Dachau. Marian był księdzem, ukończył on seminarium duchowne w Poznaniu. W 1918 r. był kapelanem w Wonieściu. W czasie Powstania Wielkopolskiego był kapelanem w szpitalu polowym. Figuruje także na liście kapelanów służących czynnie w wojsku polskim (kapelan rezerwy 1.VI.1919 r.), a w 1920 r. był na froncie bolszewickim jako kapelan wojskowy. Następnie pełnił funkcję kapelana we wsi Poniet (k/Krotoszyna). W latach 1924-25 był prefektem w Gimnazjum w Krotoszynie. Do 1937 roku był profesorem i nauczycielem religii w Państwowym Liceum Pedagogicznym i w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Wągrowcu. W czasie II wojny światowej 26.8.1940 roku został aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsanhausen, a 14.12.1940 r. przetransportowano go do obozu w Dachau (nr obozowy 22445). 16.1.1941 r. został zamordowany przez Niemców w Dachau.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał skany dokumentów Floriana Niedbalskiego – podporucznika (1897-1985). Jest to rodzina jego stryjenki Stefanii Michałkiewicz z d. Graczykowskiej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej od 23.08.1920 r. i służył w Wojsku Polskim do 31.01.1923 r.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał akt nominacji pośmiertnej (w 2007 r.) Karola Romana Zagórskiego na stopień Generała Brygady Wojska Polskiego.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał zdjęcie gen. Karola Romana Zagórskiego (1886-1940). Mąż (ślub w 1925 r.) Bogusławy Zagórskiej z d. Niedbalskiej (rodzina stryjenki – Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej), oficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej. Po ukończeniu szkoły realnej we Lwowie, wstąpił do Szkoły Kadetów Obrony Krajowej w Wiedniu. Po ukończeniu szkoły jako kadet rozpoczął zawodową służbę wojskową. W 1908 awansował do stopnia podporucznika, a w 1915 do stopnia porucznika i kapitana. Do 1915 służył w cesarskiej i królewskiej armii. Następnie do 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. 18 stycznia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana. Jako dowódca kompanii ckm 2 pułku piechoty Legionów walczył na froncie ukraińskim. W 1920 mianowany majorem, w 1922 podpułkownikiem, w 1928 pułkownikiem. W 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku (fot. 1). W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli; został aresztowany przez NKWD,

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Robert Kuczara

Zdjęcia przedstawiają dokumenty dotyczące mojego pradziadka Józefa Kuźnika urodzonego w 1897 roku w miejscowości Zalas koło Krzeszowic. W czerwcu 1915 roku, jako ochotnik, wstąpił do Legionów Polskich. Razem z 5 p.p. I Brygady Piłsudskiego walczył między innymi w największej bitwie legionów pod Kostiuchnówką. W październiku 1917 został przeniesiony do rezerwy koni Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po rozwiązaniu PKP został internowany na Węgrzech w obozie Száldobos, następnie wysłany na front włoski. W lutym 1919 został wcielony do Wojska Polskiego gdzie jak pisze w życiorysie przebył całą kampanię 'ukraińsko - bolszewicką w 37 p.p. Ziemi Łęczyckiej'. W Wojsku Polskim był w stopniu kaprala. W kwietniu 1921 roku zakończył pobyt w wojsku. Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości. Na fotografii Karta Legionowa Józefa Kuźnika (fragment 1).

Robert Kuczara

Zdjęcia przedstawiają dokumenty dotyczące mojego pradziadka Józefa Kuźnika urodzonego w 1897 roku w miejscowości Zalas koło Krzeszowic. W czerwcu 1915 roku, jako ochotnik, wstąpił do Legionów Polskich. Razem z 5 p.p. I Brygady Piłsudskiego walczył między innymi w największej bitwie legionów pod Kostiuchnówką. W październiku 1917 został przeniesiony do rezerwy koni Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po rozwiązaniu PKP został internowany na Węgrzech w obozie Száldobos, następnie wysłany na front włoski. W lutym 1919 został wcielony do Wojska Polskiego gdzie jak pisze w życiorysie przebył całą kampanię 'ukraińsko - bolszewicką w 37 p.p. Ziemi Łęczyckiej'. W Wojsku Polskim był w stopniu kaprala. W kwietniu 1921 roku zakończył pobyt w wojsku. Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości. Na fotografii Dyplom "Za Wołyń".

Robert Kuczara

Zdjęcia przedstawiają dokumenty dotyczące mojego pradziadka Józefa Kuźnika urodzonego w 1897 roku w miejscowości Zalas koło Krzeszowic. W czerwcu 1915 roku, jako ochotnik, wstąpił do Legionów Polskich. Razem z 5 p.p. I Brygady Piłsudskiego walczył między innymi w największej bitwie legionów pod Kostiuchnówką. W październiku 1917 został przeniesiony do rezerwy koni Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po rozwiązaniu PKP został internowany na Węgrzech w obozie Száldobos, następnie wysłany na front włoski. W lutym 1919 został wcielony do Wojska Polskiego gdzie jak pisze w życiorysie przebył całą kampanię 'ukraińsko - bolszewicką w 37 p.p. Ziemi Łęczyckiej'. W Wojsku Polskim był w stopniu kaprala. W kwietniu 1921 roku zakończył pobyt w wojsku. Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości. Na fotografii Karta Legionowa Józefa Kuźnika (fragment 2).

Robert Kuczara

Zdjęcia przedstawiają dokumenty dotyczące mojego pradziadka Józefa Kuźnika urodzonego w 1897 roku w miejscowości Zalas koło Krzeszowic. W czerwcu 1915 roku, jako ochotnik, wstąpił do Legionów Polskich. Razem z 5 p.p. I Brygady Piłsudskiego walczył między innymi w największej bitwie legionów pod Kostiuchnówką. W październiku 1917 został przeniesiony do rezerwy koni Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po rozwiązaniu PKP został internowany na Węgrzech w obozie Száldobos, następnie wysłany na front włoski. W lutym 1919 został wcielony do Wojska Polskiego gdzie jak pisze w życiorysie przebył całą kampanię 'ukraińsko - bolszewicką w 37 p.p. Ziemi Łęczyckiej'. W Wojsku Polskim był w stopniu kaprala. W kwietniu 1921 roku zakończył pobyt w wojsku. Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości. Na fotografii poświadczenie służby wojskowej Józefa Kuźnika.

Robert Kuczara

Zdjęcia przedstawiają dokumenty dotyczące mojego pradziadka Józefa Kuźnika urodzonego w 1897 roku w miejscowości Zalas koło Krzeszowic. W czerwcu 1915 roku, jako ochotnik, wstąpił do Legionów Polskich. Razem z 5 p.p. I Brygady Piłsudskiego walczył między innymi w największej bitwie legionów pod Kostiuchnówką. W październiku 1917 został przeniesiony do rezerwy koni Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po rozwiązaniu PKP został internowany na Węgrzech w obozie Száldobos, następnie wysłany na front włoski. W lutym 1919 został wcielony do Wojska Polskiego gdzie jak pisze w życiorysie przebył całą kampanię 'ukraińsko - bolszewicką w 37 p.p. Ziemi Łęczyckiej'. W Wojsku Polskim był w stopniu kaprala. W kwietniu 1921 roku zakończył pobyt w wojsku. Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości. Na fotografii pierwszy od lewej to Józef Kuźnik w Legionach.

Natalia Kuczyńska

Zdjęcia przedstawiają pamiątki po moim pradziadku Stanisławie Kuczyńskim, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej służąc w Pułku Saperów Kolejowych Kompanii Sztabowej, są to głównie dokumenty ze służby wojskowej 1919-1923. Na jednej fotografii jest zdjęcie zbiorcze wszystkich pamiątek związanych ze służbą wojskową pradziadka. Wybrałam tylko książeczkę wojskową ze zdjęciem, gdzie pisze w jakich miesiącach był na froncie, książeczkę identyfikacyjną na wypadek śmierci. Po drugiej stronie tej książeczki jest np. odcisk palca dziadka na wypadek identyfikacji, zdjęcie zbiorowe żołnierzy z Pułku Saperów Kolejowych 1 Kompanii zrobione w kwietniu 1920, karta powołania do wojska z czerwca 1919. Pradziadek przed wojną i po wojnie 1920 był stolarzem. W latach 30-tych i 40-tych prowadził sklep. Z wojny powrócił z chorobą płuc, ponieważ służba na kolei była trudna ze względu na warunki, szczególnie zimą, podobno nie dano im w odpowiednim czasie zimą zimowych mundurów, były kłopoty aprowizacyjne w tym czasie i wielu jego kolegów też zachorowało na gruźlicę. Tym niemniej był tylko czasowo

Natalia Kuczyńska

Zdjęcia przedstawiają pamiątki po moim pradziadku Stanisławie Kuczyńskim, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej służąc w Pułku Saperów Kolejowych Kompanii Sztabowej, są to głównie dokumenty ze służby wojskowej 1919-1923. Na jednej fotografii jest zdjęcie zbiorcze wszystkich pamiątek związanych ze służbą wojskową pradziadka. Wybrałam tylko książeczkę wojskową ze zdjęciem, gdzie pisze w jakich miesiącach był na froncie, książeczkę identyfikacyjną na wypadek śmierci. Po drugiej stronie tej książeczki jest np. odcisk palca dziadka na wypadek identyfikacji, zdjęcie zbiorowe żołnierzy z Pułku Saperów Kolejowych 1 Kompanii zrobione w kwietniu 1920, karta powołania do wojska z czerwca 1919. Pradziadek przed wojną i po wojnie 1920 był stolarzem. W latach 30-tych i 40-tych prowadził sklep. Z wojny powrócił z chorobą płuc, ponieważ służba na kolei była trudna ze względu na warunki, szczególnie zimą, podobno nie dano im w odpowiednim czasie zimą zimowych mundurów, były kłopoty aprowizacyjne w tym czasie i wielu jego kolegów też zachorowało na gruźlicę. Tym niemniej był tylko czasowo

Natalia Kuczyńska

Zdjęcia przedstawiają pamiątki po moim pradziadku Stanisławie Kuczyńskim, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej służąc w Pułku Saperów Kolejowych Kompanii Sztabowej, są to głównie dokumenty ze służby wojskowej 1919-1923. Na jednej fotografii jest zdjęcie zbiorcze wszystkich pamiątek związanych ze służbą wojskową pradziadka. Wybrałam tylko książeczkę wojskową ze zdjęciem, gdzie pisze w jakich miesiącach był na froncie, książeczkę identyfikacyjną na wypadek śmierci. Po drugiej stronie tej książeczki jest np. odcisk palca dziadka na wypadek identyfikacji, zdjęcie zbiorowe żołnierzy z Pułku Saperów Kolejowych 1 Kompanii zrobione w kwietniu 1920, karta powołania do wojska z czerwca 1919. Pradziadek przed wojną i po wojnie 1920 był stolarzem. W latach 30-tych i 40-tych prowadził sklep. Z wojny powrócił z chorobą płuc, ponieważ służba na kolei była trudna ze względu na warunki, szczególnie zimą, podobno nie dano im w odpowiednim czasie zimą zimowych mundurów, były kłopoty aprowizacyjne w tym czasie i wielu jego kolegów też zachorowało na gruźlicę. Tym niemniej był tylko czasowo

Natalia Kuczyńska

Zdjęcia przedstawiają pamiątki po moim pradziadku Stanisławie Kuczyńskim, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej służąc w Pułku Saperów Kolejowych Kompanii Sztabowej, są to głównie dokumenty ze służby wojskowej 1919-1923. Na jednej fotografii jest zdjęcie zbiorcze wszystkich pamiątek związanych ze służbą wojskową pradziadka. Wybrałam tylko książeczkę wojskową ze zdjęciem, gdzie pisze w jakich miesiącach był na froncie, książeczkę identyfikacyjną na wypadek śmierci. Po drugiej stronie tej książeczki jest np. odcisk palca dziadka na wypadek identyfikacji, zdjęcie zbiorowe żołnierzy z Pułku Saperów Kolejowych 1 Kompanii zrobione w kwietniu 1920, karta powołania do wojska z czerwca 1919. Pradziadek przed wojną i po wojnie 1920 był stolarzem. W latach 30-tych i 40-tych prowadził sklep. Z wojny powrócił z chorobą płuc, ponieważ służba na kolei była trudna ze względu na warunki, szczególnie zimą, podobno nie dano im w odpowiednim czasie zimą zimowych mundurów, były kłopoty aprowizacyjne w tym czasie i wielu jego kolegów też zachorowało na gruźlicę. Tym niemniej był tylko czasowo

Natalia Kuczyńska

Zdjęcia przedstawiają pamiątki po moim pradziadku Stanisławie Kuczyńskim, który brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej służąc w Pułku Saperów Kolejowych Kompanii Sztabowej, są to głównie dokumenty ze służby wojskowej 1919-1923. Na jednej fotografii jest zdjęcie zbiorcze wszystkich pamiątek związanych ze służbą wojskową pradziadka. Wybrałam tylko książeczkę wojskową ze zdjęciem, gdzie pisze w jakich miesiącach był na froncie, książeczkę identyfikacyjną na wypadek śmierci. Po drugiej stronie tej książeczki jest np. odcisk palca dziadka na wypadek identyfikacji, zdjęcie zbiorowe żołnierzy z Pułku Saperów Kolejowych 1 Kompanii zrobione w kwietniu 1920, karta powołania do wojska z czerwca 1919. Pradziadek przed wojną i po wojnie 1920 był stolarzem. W latach 30-tych i 40-tych prowadził sklep. Z wojny powrócił z chorobą płuc, ponieważ służba na kolei była trudna ze względu na warunki, szczególnie zimą, podobno nie dano im w odpowiednim czasie zimą zimowych mundurów, były kłopoty aprowizacyjne w tym czasie i wielu jego kolegów też zachorowało na gruźlicę.

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Anna Domagała - NAGRODZONA

Ignacy Ochędzan w chwili śmierci nie miał 23 lat. Był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły, pobierał tylko prywatne lekcje nauki czytania i pisania. Głęboki patriotyzm wyniósł z domu rodzinnego. Wartością naczelną była dla niego służba ojczyźnie, dlatego na ochotnika wstąpił do tworzącego się wojska polskiego, by walczyć o ustalenie granic II Rzeczypospolitej. W swoim dzienniczku słowo „Ojczyzna” pisał zawsze wielką literą. Nigdy nie otrzymał żadnego odznaczenia. W mojej pamięci pozostanie na zawsze bohaterem narodowym, który oddał życie za wolność Polski. Bardzo chciałabym ocalić od zapomnienia postać Ignacego Ochędzana. Z czasów wojny polsko-bolszewickiej znany jest powszechnie pamiętnik Władysława Broniewskiego. Może warto też zapoznać radiosłuchaczy z patriotycznymi fragmentami dzienniczka autorstwa mojego wujka? Pamięć o Ignacym jest pielęgnowana w rodzinie Na cmentarzu w Czastarach przy grobie rodzinnym Ochędzanów została umieszczona symboliczna tabliczka upamiętniająca mojego wujka. Zginął 21.06.1920 z rąk bolszewików. Pamiętnik został ocalony przez jego towarzyszy broni.&

Mateusz Zimny

Po Stefanie Zimnym jego rodzicom, a prapradziadkom Pana Mateusza, pozostało kilka zdjęć, bilet wizytowy, listy przysłane z frontu i... pamięć. W 1920 roku Stefan miał 18 lat. Był komendantem drużyny harcerskiej im. Hetmana Żółkiewskiego w Grodźcu. Gdy rozpoczęła się wojna z bolszewikami, wstąpił jako ochotnik do 11 pułku piechoty. Był wywiadowcą w 5 kompanii. Jego pułk 20 sierpnia dotarł w okolice Dubienki, na linii Bugu, gdzie rozpoczęły się walki z bolszewikami. W połowie września rodzice otrzymali zawiadomienie z PCK. 'Szer. Zimny Stefan dn. 5 IX zaginął pod wsią Bendiugą nad Bugiem. Prawdopodobnie dostał się do niewoli. Umieściliśmy go więc na liście wymiany jeńców, ponieważ takowa rozpoczęta; wkrótce niewątpliwie do kraju powróci'. Ale syn nie wracał. Nadeszła kolejna karta pocztowa. Nieduża, prosta, ze stemplem poczty polowej i pieczęcią 'Dowództwo 5 kompanii 11 pułku piechoty'. Pisana ołówkiem. W prostych, żołnierskich słowach, nadeszła chyba najtragiczniejsza wiadomość, jaką może usłyszeć matka. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze harcerskim, ok. 1919 r.</s&am

Mateusz Zimny

5 września 2020 roku pan Mateusz będzie nad Bugiem, w okolicach Dubienki, aby uczcić pamięć przodka. Na zdjęciu bilet wizytowy Stefana Zimnego, ok. 1920 r.

Mateusz Zimny

Dopiero w 2010 roku rodzina dowiedziała się, gdzie Wacław został pochowany. Stefan spoczął w bezimiennej mogile. Na zdjęciu karta poczty polowej o śmierci, 1920 r.

Mateusz Zimny

Do dzisiaj, kiedy Pan Mateusz czyta te słowa, przeszywa Go dreszcz: 'Szanowni Państwo, Przykro nam bardzo, że muszę wypełnić ten smutny obowiązek koleżeńsko-żołnierski i zawiadomić, że syn Wasz Stefan zginął dn. 5 IX b.r. pod wsią Bendiugą nad Bugiem (obok Dubienki)'. Niejedna łza padła na ten kartonik, który przechowywany był w rodzinie jak relikwia. Po latach zabezpieczony taśmą, ukryty w rodzinnych pamiątkach. Rodzina upamiętniła Stefana symbolicznym grobem obok rodziców. Symbolicznym także dla jego młodszego o trzy lata brata, Wacława, który za działalność konspiracyjną w AK został rozstrzelany przez Niemców w 1943 roku w Zgierzu. Na zdjęciu zawiadomienie PCK z Warszawy o zaginięciu, 1920 r.

Mateusz Zimny

Pan Mateusz Zimny nadesłał wyjątkowo poruszające świadectwo bohaterskiej walki i śmierci jego przodka. Stefana Zimnego. Zdjęcie portretowe Stefana Zimnego w mundurze szeregowca Wojska Polskiego, ok. 1920 r., fot. L. Zalega, Sosnowiec.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Aleksandra Kochanowska - NAGRODZONA

Patriotyczne telegramy! Rok1920. To rok szczególny w naszej rodzinie. „Wybuchła Polska” jak mówił dziadek. Radość była wielka. Dr med. Józef Leon Balewski (ur.15.03.1885 r. w Nowej Cerkwi) ożenił się z Marią Pelagią Augustyniak (ur. 06.03.1898 r. w Kościanie). Ślub dziadków odbył się w Kościanie 24.11.1920 r. Zachowały się blankiety z życzeniami ślubnymi. W wolnej Polsce nawet blankiety telegramów były przesiąknięte patriotyzmem. Do specjalnego albumu wkleiła je babcia Maria Pelagia. W tym archiwalnym albumie znajduje się 75 takich ozdobnych telegramów i 91 zwykłych. Telegramy przetrwały 100 lat! Są piękne, wzruszające, niesamowite! To wielka lekcja patriotyzmu. Na zdjęciach są przykłady tych telegramów i album.

Ewa Żaczek

Mój dziadek Stanisław Smólski (załączam zdjęcie z legitymacji Odeskiej Szkoły Junkrów) wstąpił do tzw. "Dzikiej Dywizji", czyli 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Żeligowskiego wcielonej do Armii gen. Hallera, by z polskim wojskiem przejść szlak po Warszawę. W Odessie pozostawił rodzinne gniazdo, rodziców i młodszą siostrę. Czy wiedział, że na zawsze? Osiadł w Przemyślu, po ślubie z moją babcią Olgą, obejmując posadę w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu 10 jako kartograf. Zmarł z powodu powikłań po przeziębieniu doznanym podczas wyjazdu służbowego na zimowy poligon w Bieszczady. Zdiagnozowano gruźlicę kości i stawów. Myślę, że również trudy szlaku wojennego wpłynęły na ten stan. Zmarł w 1937 r. mając 41 lat. Osierocił 12-letnią Lusię i 10-letniego Aleksandra, mojego tatę. Odeską historię przekazała mi babcia gdy miałam 8 lat, podczas mojego pobytu u niej. Mój tato w obawie przed przeszukaniem spalił liczne odeskie pamiątki i zdjęcia z pogrzebu ojca w asyście wojskowej. Potem tego bardzo żałował. Ja, otrzymane od babci zdjęcia przechowałam. W dziecięcej główce zachowały się nic mówią

Ewa Żaczek

Mój dziadek Stanisław Smólski (załączam zdjęcie z legitymacji Odeskiej Szkoły Junkrów) wstąpił do tzw. "Dzikiej Dywizji", czyli 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Żeligowskiego wcielonej do Armii gen. Hallera, by z polskim wojskiem przejść szlak po Warszawę. W Odessie pozostawił rodzinne gniazdo, rodziców i młodszą siostrę. Czy wiedział, że na zawsze? Osiadł w Przemyślu, po ślubie z moją babcią Olgą, obejmując posadę w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu 10 jako kartograf. Zmarł z powodu powikłań po przeziębieniu doznanym podczas wyjazdu służbowego na zimowy poligon w Bieszczady. Zdiagnozowano gruźlicę kości i stawów. Myślę, że również trudy szlaku wojennego wpłynęły na ten stan. Zmarł w 1937 r. mając 41 lat. Osierocił 12-letnią Lusię i 10-letniego Aleksandra, mojego tatę. Odeską historię przekazała mi babcia gdy miałam 8 lat, podczas mojego pobytu u niej. Mój tato w obawie przed przeszukaniem spalił liczne odeskie pamiątki i zdjęcia z pogrzebu ojca w asyście wojskowej. Potem tego bardzo żałował. Ja, otrzymane od babci zdjęcia przechowałam. W dziecięcej główce zachowały się nic mówią

Remigiusz Stałowski

Pan Remigiusz Stałowski nadesłał materiały wykonane współcześnie, ale bardzo głęboko związane z wojną 1920 roku i historią Polski. Opisał działalność młodego chłopaka, brata swojej narzeczonej, który działa w grupie rekonstrukcyjnej. Jak widać, archiwa rodzinne dotyczące wojny 1920 roku to również obecne upamiętnianie bohaterów tamtych czasów. Na zdjęciach jest brat jego narzeczonej, bardzo młody, a już zaangażowany w historię 20-lecia międzywojennego. Piotr należy do towarzystwa, które bierze udział w rekonstrukcjach tego okresu, szuka zbytków z tej epoki, odnawia je i robi i wiele innych rzeczy. Piotr idzie od września do drugiej klasy liceum, jego rówieśnicy i znajomi wolny czas spędzają inaczej: przed komputerem, zabawą, graniem na telefonie... Pan Remigiusz uważa, że za to co robi ten młody człowiek należy mu się wielka nagroda. Zdjęcie pochodzi z rekonstrukcji bitwy o Żnin z roku 1919, 11-12 stycznia, dokładnie z walki o pociąg wąskotorowy.

Remigiusz Stałowski

Pan Remigiusz Stałowski nadesłał materiały wykonane współcześnie, ale bardzo głęboko związane z wojną 1920 roku i historią Polski. Opisał działalność młodego chłopaka, brata swojej narzeczonej, który działa w grupie rekonstrukcyjnej. Jak widać, archiwa rodzinne dotyczące wojny 1920 roku to również obecne upamiętnianie bohaterów tamtych czasów. Na zdjęciach jest brat jego narzeczonej, bardzo młody, a już zaangażowany w historię 20-lecia międzywojennego. Piotr należy do towarzystwa, które bierze udział w rekonstrukcjach tego okresu, szuka zbytków z tej epoki, odnawia je i robi i wiele innych rzeczy. Piotr idzie od września do drugiej klasy liceum, jego rówieśnicy i znajomi wolny czas spędzają inaczej: przed komputerem, zabawą, graniem na telefonie... Pan Remigiusz uważa, że za to co robi ten młody człowiek należy mu się wielka nagroda. Zdjęcie przedstawia dużą rekonstrukcje Bitwy Warszawskiej, Piotr jest w zielonym mundurze z bronią na plecach.

Remigiusz Stałowski

Pan Remigiusz Stałowski nadesłał materiały wykonane współcześnie, ale bardzo głęboko związane z wojną 1920 roku i historią Polski. Opisał działalność młodego chłopaka, brata swojej narzeczonej, który działa w grupie rekonstrukcyjnej. Jak widać, archiwa rodzinne dotyczące wojny 1920 roku to również obecne upamiętnianie bohaterów tamtych czasów. Na zdjęciach jest brat jego narzeczonej, bardzo młody, a już zaangażowany w historię 20-lecia międzywojennego. Piotr należy do towarzystwa, które bierze udział w rekonstrukcjach tego okresu, szuka zbytków z tej epoki, odnawia je i robi i wiele innych rzeczy. Piotr idzie od września do drugiej klasy liceum, jego rówieśnicy i znajomi wolny czas spędzają inaczej: przed komputerem, zabawą, graniem na telefonie... Pan Remigiusz uważa, że za to co robi ten młody człowiek należy mu się wielka nagroda. Zdjęcie pochodzi z rekonstrukcji bitwy o Żnin z roku 1919, 11-12 stycznia, dokładnie z walki o pociąg wąskotorowy.

ks. Marek Zawisła

Ksiądz Marek Zawisła przesłał zdjęcia jego pradziadka Stefana Żakowskiego, urodzonego w 1897 r., w Prusinowie koło Żerkowa w pow. jarocińskim. Historia pradziadka wiąże się z udziałem w wojnie 1920 r., ale cała jego historia wojskowa jest o wiele bogatsza. Pradziadek znajduje się na tej fotografii w rzędzie siedzących na ławce (na której też siedzą oficerowie) trzeci z prawej. Co ciekawe pradziadek zaznaczył się na tej fotografii krzyżykiem, dorysowanym ołówkiem na piersiach. Żołnierze prezentują tutaj planszę, na której upamiętniają zgrupowanie i do którego pułku należą. Możemy tam odczytać, że zdjęcie zrobiono podczas II turnusu rezerwistów 3 kompanii 71 pułku piechoty. Dalsze informacje są mało czytelne i niepewne. Pułk ten został sformowany w ramach Armii Polskiej we Francji jako 20 pułk Strzelców Polskich, później przemianowany na 144 pułk piechoty, a w lutym 1921 na 71 pułk piechoty. Podczas wojny w 1920 r., walczył jako 144 pułk Strzelców Kresowych.

ks. Marek Zawisła

Ksiądz Marek Zawisła przesłał zdjęcia jego pradziadka Stefana Żakowskiego, urodzonego w 1897 r., w Prusinowie koło Żerkowa w pow. jarocińskim. Historia pradziadka wiąże się z udziałem w wojnie 1920 r., ale cała jego historia wojskowa jest o wiele bogatsza. Fotografia przedstawia pruskich żołnierzy 154 Pułku Piechoty (5. Niederschlesisches Infanterie-Regiment Nr. 154) stacjonującego w Jaworze, wchodzącego w skład 18 Brygady Piechoty, 9 Dywizji Cesarstwa Niemieckiego. Na tym zdjęciu jest oczywiście pradziadek (mający wtedy ok 18 lat), stoi w pierwszym rzędzie, drugi od lewej. Dowodem na to jest list pradziadka do swojej rodziny w Prusinowie, napisany na odwrocie tego zdjęcia, w 1915 r. właśnie z Jawora – potwierdza to stempel pocztowy.

ks. Marek Zawisła

Ksiądz Marek Zawisła przesłał zdjęcia jego pradziadka Stefana Żakowskiego, urodzonego w 1897 r., w Prusinowie koło Żerkowa w pow. jarocińskim. Historia pradziadka wiąże się z udziałem w wojnie 1920 r., ale cała jego historia wojskowa jest o wiele bogatsza. Fotografia przedstawia list, wyraźnie podpisany jest tam muszkieter Żakowski. Pradziadek brał udział w walkach podczas I wojny światowej na froncie zachodnim. Po zakończonych działaniach wojennych przystąpił do „Błękitnej Armii” gen. J. Hallera. W roku 1919 powrócił do Polski z Hallerczykami. Wiele opowiadał swoim bliskim o wydarzeniach, historiach bojowych związanych z gen. Hallerem. Podczas wojny polsko – bolszewickiej brał czynny udział w walkach obronnych. Niestety nie da się udokumentować, gdzie dokładnie walczył.

ks. Marek Zawisła

Ksiądz Marek Zawisła przesłał zdjęcia jego pradziadka Stefana Żakowskiego, urodzonego w 1897 r., w Prusinowie koło Żerkowa w pow. jarocińskim. Historia pradziadka wiąże się z udziałem w wojnie 1920 r., ale cała jego historia wojskowa jest o wiele bogatsza. Fotografia przedstawia list, wyraźnie podpisany jest tam muszkieter Żakowski. Pradziadek brał udział w walkach podczas I wojny światowej na froncie zachodnim. Po zakończonych działaniach wojennych przystąpił do „Błękitnej Armii” gen. J. Hallera. W roku 1919 powrócił do Polski z Hallerczykami. Wiele opowiadał swoim bliskim o wydarzeniach, historiach bojowych związanych z gen. Hallerem. Podczas wojny polsko – bolszewickiej brał czynny udział w walkach obronnych. Niestety nie da się udokumentować, gdzie dokładnie walczył.

Adam Andrzejewski

Pan Adam Andrzejewski przesłał zdjęcie swego Dziadka wraz z jego wspomnieniami spisanymi dla wnuka. Jak mówi, oddaje głos Dziadkowi - Stefanowi Andrzejewskiemu, ponieważ to On i jego Towarzysze Broni tworzyli historię. Informacje są z pierwszej ręki - z linii frontu, zawarte we wspomnieniach na stronach pamiętnika. Pierwsze cztery zdjęcia opisują przeżycia jego Dziadka w 1920 roku. Pamiętnik zadedykował swemu wnukowi 'Adasiowi'. Dzieląc się nim z Pan Andrzej chce złożyć hołd wszystkim jego pozytywnym bohaterom zapisanym na jego kartach. Na zdjęciu Dziadek-Stefan Andrzejewski (drugi od lewej wśród siedzących) z kolegami 15 Pułku Artylerii Lekkiej w Bydgoszczy. Zdjęcie pochodzi z wczesnych lat 20 -tych.

Adam Andrzejewski

Pan Adam Andrzejewski przesłał zdjęcie swego Dziadka wraz z jego wspomnieniami spisanymi dla wnuka. Jak mówi, oddaje głos Dziadkowi - Stefanowi Andrzejewskiemu, ponieważ to On i jego Towarzysze Broni tworzyli historię. Informacje są z pierwszej ręki - z linii frontu, zawarte we wspomnieniach na stronach pamiętnika. Pierwsze cztery zdjęcia opisują przeżycia jego Dziadka w 1920 roku. Pamiętnik zadedykował swemu wnukowi 'Adasiowi'. Dzieląc się nim z Pan Andrzej chce złożyć hołd wszystkim jego pozytywnym bohaterom zapisanym na jego kartach.

Adam Andrzejewski

Pan Adam Andrzejewski przesłał zdjęcie swego Dziadka wraz z jego wspomnieniami spisanymi dla wnuka. Jak mówi, oddaje głos Dziadkowi - Stefanowi Andrzejewskiemu, ponieważ to On i jego Towarzysze Broni tworzyli historię. Informacje są z pierwszej ręki - z linii frontu, zawarte we wspomnieniach na stronach pamiętnika. Pierwsze cztery zdjęcia opisują przeżycia jego Dziadka w 1920 roku. Pamiętnik zadedykował swemu wnukowi 'Adasiowi'. Dzieląc się nim z Pan Andrzej chce złożyć hołd wszystkim jego pozytywnym bohaterom zapisanym na jego kartach.

Agnieszka Grzybowska

Pani Agnieszka Grzybowska nadesłała bogaty zbiór dokumentujący służbę wojskową jej Dziadka, Zygmunta Bielawskiego od ochotnika Straży Obywatelskiej do ułana. Dziadek Zygmunt Bielawski urodzony 22 marca 1906 roku, syn Franciszka i Ludwiki z Tłomaczyńskich, mając ukończone tylko 14 lat wstąpił w sierpniu 1920 roku, jako ochotnik do Straży Obywatelskiej Miasta Grodziska Mazowieckiego. Za udział w działaniach Straży Obywatelskiej w 1921 roku otrzymał Dyplom Odznaki Ofiarnych Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Zapewne nie pozostało to bez wpływu na jego dalsze losy ponieważ będąc w 1-szym pułku strzelców konnych, ukończył kursy podchorążych kawalerii, a w dniu Święta Pułku 9 maja 1931 roku otrzymał odznakę pułku. W 1932 lub 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika. Z lat 30-tych pochodzi jego zdjęcie w mundurze oficerskim 1-go pułku strzelców konnych z Garwolina. Dziadek brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, prawdopodobnie m.in. w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji pułku przedostał się przez Rumunię do Francji.

Agnieszka Grzybowska

Pani Agnieszka Grzybowska nadesłała bogaty zbiór dokumentujący służbę wojskową jej Dziadka, Zygmunta Bielawskiego od ochotnika Straży Obywatelskiej do ułana. Dziadek Zygmunt Bielawski urodzony 22 marca 1906 roku, syn Franciszka i Ludwiki z Tłomaczyńskich, mając ukończone tylko 14 lat wstąpił w sierpniu 1920 roku, jako ochotnik do Straży Obywatelskiej Miasta Grodziska Mazowieckiego. Za udział w działaniach Straży Obywatelskiej w 1921 roku otrzymał Dyplom Odznaki Ofiarnych Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Zapewne nie pozostało to bez wpływu na jego dalsze losy ponieważ będąc w 1-szym pułku strzelców konnych, ukończył kursy podchorążych kawalerii, a w dniu Święta Pułku 9 maja 1931 roku otrzymał odznakę pułku. W 1932 lub 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika. Z lat 30-tych pochodzi jego zdjęcie w mundurze oficerskim 1-go pułku strzelców konnych z Garwolina. Dziadek brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, prawdopodobnie m.in. w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji pułku przedostał się przez Rumunię do Francji.

Agnieszka Grzybowska

Pani Agnieszka Grzybowska nadesłała bogaty zbiór dokumentujący służbę wojskową jej Dziadka, Zygmunta Bielawskiego od ochotnika Straży Obywatelskiej do ułana. Dziadek Zygmunt Bielawski urodzony 22 marca 1906 roku, syn Franciszka i Ludwiki z Tłomaczyńskich, mając ukończone tylko 14 lat wstąpił w sierpniu 1920 roku, jako ochotnik do Straży Obywatelskiej Miasta Grodziska Mazowieckiego. Za udział w działaniach Straży Obywatelskiej w 1921 roku otrzymał Dyplom Odznaki Ofiarnych Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Zapewne nie pozostało to bez wpływu na jego dalsze losy ponieważ będąc w 1-szym pułku strzelców konnych, ukończył kursy podchorążych kawalerii, a w dniu Święta Pułku 9 maja 1931 roku otrzymał odznakę pułku. W 1932 lub 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika. Z lat 30-tych pochodzi jego zdjęcie w mundurze oficerskim 1-go pułku strzelców konnych z Garwolina. Dziadek brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, prawdopodobnie m.in. w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji pułku przedostał się przez Rumunię do Francji.

Agnieszka Grzybowska

Pani Agnieszka Grzybowska nadesłała bogaty zbiór dokumentujący służbę wojskową jej Dziadka, Zygmunta Bielawskiego od ochotnika Straży Obywatelskiej do ułana. Dziadek Zygmunt Bielawski urodzony 22 marca 1906 roku, syn Franciszka i Ludwiki z Tłomaczyńskich, mając ukończone tylko 14 lat wstąpił w sierpniu 1920 roku, jako ochotnik do Straży Obywatelskiej Miasta Grodziska Mazowieckiego. Za udział w działaniach Straży Obywatelskiej w 1921 roku otrzymał Dyplom Odznaki Ofiarnych Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Zapewne nie pozostało to bez wpływu na jego dalsze losy ponieważ będąc w 1-szym pułku strzelców konnych, ukończył kursy podchorążych kawalerii, a w dniu Święta Pułku 9 maja 1931 roku otrzymał odznakę pułku. W 1932 lub 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika. Z lat 30-tych pochodzi jego zdjęcie w mundurze oficerskim 1-go pułku strzelców konnych z Garwolina. Dziadek brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, prawdopodobnie m.in. w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji pułku przedostał się przez Rumunię do Francji.

Agnieszka Grzybowska

Pani Agnieszka Grzybowska nadesłała bogaty zbiór dokumentujący służbę wojskową jej Dziadka, Zygmunta Bielawskiego od ochotnika Straży Obywatelskiej do ułana. Dziadek Zygmunt Bielawski urodzony 22 marca 1906 roku, syn Franciszka i Ludwiki z Tłomaczyńskich, mając ukończone tylko 14 lat wstąpił w sierpniu 1920 roku, jako ochotnik do Straży Obywatelskiej Miasta Grodziska Mazowieckiego. Za udział w działaniach Straży Obywatelskiej w 1921 roku otrzymał Dyplom Odznaki Ofiarnych Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Zapewne nie pozostało to bez wpływu na jego dalsze losy ponieważ będąc w 1-szym pułku strzelców konnych, ukończył kursy podchorążych kawalerii, a w dniu Święta Pułku 9 maja 1931 roku otrzymał odznakę pułku. W 1932 lub 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika. Z lat 30-tych pochodzi jego zdjęcie w mundurze oficerskim 1-go pułku strzelców konnych z Garwolina. Dziadek brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, prawdopodobnie m.in. w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji pułku przedostał się przez Rumunię do Francji.

Jacek Gryczka

Piękny przejaw dbałości nie tylko o swoje archiwum rodzinne, ale również odpowiedzialności za archiwalia przejęte wraz z nieruchomością nadesłał Pan Jacek Gryczka z Seroczyna. W 2011 roku zakupił on drewniany budynek mieszkalny w m. Latowicz ok. 70 km od Warszawy. Jest to dom stary 100 - letni. Podczas sprzątania strychu natrafił na liczne przedwojenne gazety prawie w całości poświęcone ostatniej drodze Józefa Piłsudskiego. W domu tym były też książeczki do nabożeństwa tzw. "modlitewniki" w których znajdowały się różne stare obrazki z wizerunkami świętych. W jednym z modlitewników z lat 20-tych ubiegłego stulecia pt. "Dokąd Idziesz, Dokąd Zajdziesz?" Pan Jacek natrafił na obrazek "Królowa Anielska", który jest przedarty na pół, a z tyłu podklejony dwoma paskami zwykłego papieru, na których jest zapis atramentem "ten obrazek od żołnierza zabitego na Ukrainie za Jarycowem od bolszewików. 20 roku".

Jacek Gryczka

Piękny przejaw dbałości nie tylko o swoje archiwum rodzinne, ale również odpowiedzialności za archiwalia przejęte wraz z nieruchomością nadesłał Pan Jacek Gryczka z Seroczyna. W 2011 roku zakupił on drewniany budynek mieszkalny w m. Latowicz ok. 70 km od Warszawy. Jest to dom stary 100 - letni. Podczas sprzątania strychu natrafił na liczne przedwojenne gazety prawie w całości poświęcone ostatniej drodze Józefa Piłsudskiego. W domu tym były też książeczki do nabożeństwa tzw. "modlitewniki" w których znajdowały się różne stare obrazki z wizerunkami świętych. W jednym z modlitewników z lat 20-tych ubiegłego stulecia pt. "Dokąd Idziesz, Dokąd Zajdziesz?" Pan Jacek natrafił na obrazek "Królowa Anielska", który jest przedarty na pół, a z tyłu podklejony dwoma paskami zwykłego papieru, na których jest zapis atramentem "ten obrazek od żołnierza zabitego na Ukrainie za Jarycowem od bolszewików. 20 roku".

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Przesyłam też 5 wybranych stron książeczki wojskowej. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia książeczkę wojskową dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Anna Sasal, Andrzej Ślufarski

Zdjęcie przedstawia książeczkę wojskową dziadka Józefa Jankowskiego ur.06.10.1896r. w Przysusze, który uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921r. Niestety nie miałam okazji poznać dziadka, gdyż zmarł rok przed moimi narodzinami. Książeczkę wojskową pieczołowicie przechowywał mój tata. Nadesłana pamiątka jest wyjątkowo wzruszającym świadectwem rodzinnej troski o jedyne zachowane pamiątki po służbie wojskowej przodka. Z uratowanych archiwaliów można stwierdzić, że Józef Jankowski od 1919 roku służył w 11 Pułku Piechoty, odbywając cały szlak bojowy aż pod Białą Cerkiew, jako strzelec i celowniczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zachowanie tych rodzinnych relikwii klasyfikuje rodzinę Państwa Jankowskich, Ślufarskich i Sasnali bardzo wysoko w kwestii świadomości historii, co jest szczególnie ważne dla utrzymania lokalnej tożsamości.

Zbigniew Stelmach

Pan Zbigniew Stelmach nadesłał piękne świadectwo uczuć jakimi żołnierze darzyli swą broń. Grupa żołnierzy pamiątkową fotografię wykonała z obsługiwanym przez siebie karabinem maszynowym. Jest to prawdopodobnie ckm Maxim. Dziadek Zbigniewa Stelmacha - Wacław Stelmach pochodzący z Węgrowa, został w 1919 roku wcielony do wojska i po wojnie polsko-rosyjskiej w 1920 roku służył w polskim garnizonie w Wilnie w obsłudze karabinu maszynowego. Na zdjęciu żołnierz po lewej stronie trzymający taśmę amunicyjną.

Andrzej Chmielewski

Pan Andrzej Chmielewski nadesłał zdjęcia całej kolekcji dokumentów, muzealiów i archiwaliów dotyczących Stanisława Chmielewskiego jego ukochanego dziadka, którego nigdy nie poznał, a zna go tylko z opowiadań babci Konstancji. Zgodnie z opowieścią Dziadek został wychowany w duchu patriotycznym, Jego przodkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym, jako 15 latek został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Augustowie. Jako peowiak walczył z Litwinami w Powstaniu Sejneńskim. Potem został żołnierzem 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, z którym przeszedł cały szlak bojowy. Uczestniczył w wyprawie kijowskiej, w czasie odwrotu był ranny. Z odłamkiem sowieckiego szrapnela chodził do końca życia. Ponownie został ranny na przedpolu Warszawy w sierpniu 1920 roku. W październiku 1920 jako żołnierz 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej zdobywał pod gen. Lucjanem Żeligowskim Wilno. Mógł zostać osadnikiem wojskowym, ale wybrał służbę dla Ojczyzny. Wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Został dowódcą strażnic w Zaćmieniu i Soczewkach na Wileńszczyźnie.

Andrzej Chmielewski

Pan Andrzej Chmielewski nadesłał zdjęcia całej kolekcji dokumentów, muzealiów i archiwaliów dotyczących Stanisława Chmielewskiego jego ukochanego dziadka, którego nigdy nie poznał, a zna go tylko z opowiadań babci Konstancji. Zgodnie z opowieścią Dziadek został wychowany w duchu patriotycznym, Jego przodkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym, jako 15 latek został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Augustowie. Jako peowiak walczył z Litwinami w Powstaniu Sejneńskim. Potem został żołnierzem 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, z którym przeszedł cały szlak bojowy. Uczestniczył w wyprawie kijowskiej, w czasie odwrotu był ranny. Z odłamkiem sowieckiego szrapnela chodził do końca życia. Ponownie został ranny na przedpolu Warszawy w sierpniu 1920 roku. W październiku 1920 jako żołnierz 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej zdobywał pod gen. Lucjanem Żeligowskim Wilno. Mógł zostać osadnikiem wojskowym, ale wybrał służbę dla Ojczyzny. Wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Został dowódcą strażnic w Zaćmieniu i Soczewkach na Wileńszczyźnie.

Andrzej Chmielewski

Pan Andrzej Chmielewski nadesłał zdjęcia całej kolekcji dokumentów, muzealiów i archiwaliów dotyczących Stanisława Chmielewskiego jego ukochanego dziadka, którego nigdy nie poznał, a zna go tylko z opowiadań babci Konstancji. Zgodnie z opowieścią Dziadek został wychowany w duchu patriotycznym, Jego przodkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym, jako 15 latek został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Augustowie. Jako peowiak walczył z Litwinami w Powstaniu Sejneńskim. Potem został żołnierzem 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, z którym przeszedł cały szlak bojowy. Uczestniczył w wyprawie kijowskiej, w czasie odwrotu był ranny. Z odłamkiem sowieckiego szrapnela chodził do końca życia. Ponownie został ranny na przedpolu Warszawy w sierpniu 1920 roku. W październiku 1920 jako żołnierz 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej zdobywał pod gen. Lucjanem Żeligowskim Wilno. Mógł zostać osadnikiem wojskowym, ale wybrał służbę dla Ojczyzny. Wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Został dowódcą strażnic w Zaćmieniu i Soczewkach na Wileńszczyźnie.

Andrzej Chmielewski

Pan Andrzej Chmielewski nadesłał zdjęcia całej kolekcji dokumentów, muzealiów i archiwaliów dotyczących Stanisława Chmielewskiego jego ukochanego dziadka, którego nigdy nie poznał, a zna go tylko z opowiadań babci Konstancji. Zgodnie z opowieścią Dziadek został wychowany w duchu patriotycznym, Jego przodkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym, jako 15 latek został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Augustowie. Jako peowiak walczył z Litwinami w Powstaniu Sejneńskim. Potem został żołnierzem 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, z którym przeszedł cały szlak bojowy. Uczestniczył w wyprawie kijowskiej, w czasie odwrotu był ranny. Z odłamkiem sowieckiego szrapnela chodził do końca życia. Ponownie został ranny na przedpolu Warszawy w sierpniu 1920 roku. W październiku 1920 jako żołnierz 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej zdobywał pod gen. Lucjanem Żeligowskim Wilno. Mógł zostać osadnikiem wojskowym, ale wybrał służbę dla Ojczyzny. Wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Został dowódcą strażnic w Zaćmieniu i Soczewkach na Wileńszczyźnie.

Andrzej Chmielewski

Pan Andrzej Chmielewski nadesłał zdjęcia całej kolekcji dokumentów, muzealiów i archiwaliów dotyczących Stanisława Chmielewskiego jego ukochanego dziadka, którego nigdy nie poznał, a zna go tylko z opowiadań babci Konstancji. Zgodnie z opowieścią Dziadek został wychowany w duchu patriotycznym, Jego przodkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym, jako 15 latek został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Augustowie. Jako peowiak walczył z Litwinami w Powstaniu Sejneńskim. Potem został żołnierzem 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, z którym przeszedł cały szlak bojowy. Uczestniczył w wyprawie kijowskiej, w czasie odwrotu był ranny. Z odłamkiem sowieckiego szrapnela chodził do końca życia. Ponownie został ranny na przedpolu Warszawy w sierpniu 1920 roku. W październiku 1920 jako żołnierz 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej zdobywał pod gen. Lucjanem Żeligowskim Wilno. Mógł zostać osadnikiem wojskowym, ale wybrał służbę dla Ojczyzny. Wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Został dowódcą strażnic w Zaćmieniu i Soczewkach na Wileńszczyźnie.

Katarzyna Naszczyńska

Pani Katarzyna Naszczyńska przysłała wzruszającą relikwię wojny 1920 roku, wraz z historią. Jej pradziadek Klemens Waszkiewicz, urodzony w 1901 r. w Wólce Karwowskiej, powiat augustowski, jako 18-latek zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego. Walczył z bolszewikami w 1920 r. W trakcie jednej z walk w okolicach Warszawy jego przyjaciel został ciężko ranny. Na szyi miał zawieszoną skórzaną saszetkę, w której znajdowała się modlitwa do Matki Boskiej Częstochowskiej. Otrzymał on ją od swojej matki idąc na wojnę. Matka powiedziała Mu, żeby odmawiał tę modlitwę, kiedy tylko będzie miał okazję. Przyjaciel pradziadka oddał mu tę modlitwę i prosił, żeby ją również odmawiać. Pradziadek został ciężko ranny, ale przeżył. Wizerunek Matki Boskiej jest przechowywany w rodzinie jako świadectwo Cudu nad Wisłą. Widoczne są ślady po wielokrotnym składaniu kiedy był noszony pod mundurem.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Na zdjęciu: Wybrane pamiątki w tym Dziennik Bojowy por. Wincentego Naporskiego z maja 1920, odtworzony z notatek podczas pobytu w szpitalu – foto okładki, pierwszej strony tekstu oraz Krzyż Powstania Wielkopolskiego i zdjęcie zbiorowe oficerów 68 p.p. we Wrześni zrobione w latach 1921-24.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie podczas mszy polowej (na froncie 1920 ?). Zdjęcie w Jachimowszczyźnie na froncie w oczekiwaniu na walki III/68 p.p. zrobione w maju 1920.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie strony pierwszej przepisanego na maszynie tekstu relacji z działań na froncie z maja 1920, z części drugiej Dziennika Bojowego.

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie fragmentu przepisanego na maszynie tekstu przejmującej poezji z lat 1917-1918, też własnej, zawartej w części pierwszej Dziennika Bojowego – przejmująca liryka, w tym wiersz – poemat, pisany po śmierci przyjaciela (nigdzie nie publikowane).

Wojciech Gardoliński

Pan Wojciech Gardoliński przesłał skany swoich pamiątek rodzinnych związanych z jego ukochanym dziadkiem por. Wincentym Naporskim. Napisał: "Najcenniejsza z pamiątek po moim ukochanym dziadku (wtedy mówiło się „dziadzia”), poruczniku Wincentym Naporskim to jego Dziennik Bojowy z maja 1920". Zdjęcia por. Wincentego Naporskiego z lat 1919-21. Też przy szkoleniu żołnierzy. Zdjęcie ze ślubu por. Wincentego Naporskiego i Władysławy Schauer w Chojnicy, notatka ze Słowa Pomorskiego z listą gości – w tym świadkowie gen. Jasiński i gen. Taczak.

Michał Balcerowicz

Pan Michał Balcerowicz przesłał fotografie swojego pradziadka szer. Henryka Balcerowicza (1897-08.07.1920) poległego w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Na zdjęciu nr 1 dwóch żołnierzy 3. Kompanii 20. Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej biorących udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po lewej stronie szer. Zieliński (zam. Kukały, gm. Chynów, pow. grójecki, woj. warszawskie - obecnie mazowieckie). Po prawej stronie pradziadek pana Michała szer. Henryk Balcerowicz, ur. 1897 r. (zam. Laski, gm. Warka, pow. grójecki, woj. warszawskie - obecnie mazowieckie). Szer. Henryk Balcerowicz raniony w głowę odłamkiem pocisku artyleryjskiego zmarł z powodu ran 8 lipca 1920 w Równem. Pochowany prawdopodobnie na Cmentarzu Dubieńskim w Równem (obecnie Ukraina) w kwaterze, gdzie spoczywa 326 polskich żołnierzy poległych w bitwie pod Równem.

Michał Balcerowicz

Pan Michał Balcerowicz przesłał fotografie swojego pradziadka szer. Henryka Balcerowicza (1897-08.07.1920) poległego w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Napisał pan Michał Balcerowicz: "Na zdjęciu nr 2 widoczna moja prababcia Franciszka Balcerowicz (z domu Wasilewska) z dziećmi. Pradziadek będąc wcielonym już do pułku w listach pisał do prababci, aby zrobiła sobie zdjęcie z dziećmi i wysłała. Stojący na zdjęciu syn Stefan (mój dziadek), ur. 1917 r., późniejszy żołnierz września 10. Pułku Ułanów Litewskich, jeniec obozu w Mosburgu. Na kolanach prababci syn Jan, ur. 1919 r., późniejszy powstaniec warszawski, któremu po powstaniu ujęto nogę w wyniku gangreny po postrzale w trakcie ucieczki z transportu do obozu. Prababcia po śmierci pradziadka wróciła do domu rodzinnego w Kukałach k. Chynowa, po czym wyjechała do Warszawy. Tam z polecenia swojego szwagra, kierowcy byłego adiutanta Józefa Piłsudskiego, a ówczesnego płk. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego pracowała jako służąca u rtm. Czesława Świrskiego - także byłego adiutanta marszałka.

Michał Balcerowicz

Pan Michał Balcerowicz przesłał fotografie swojego pradziadka szer. Henryka Balcerowicza (1897-08.07.1920) poległego w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Przy pradziadku pana Michała znaleziono 2 zdjęcia (nr 2 i nr 3), które odesłano do domu. Na obu z nich, na rewersach widnieją wyblakłe już napisy, z których można odczytać jedynie słowa "złączenie list" oraz numer 8310 (prawdopodobnie numer nieśmiertelnika). Oba zdjęcia (prawdopodobnie z listem) po śmierci przysłano do domu. Napisał pan Michał Balcerowicz: "Zdjęcie nr 3 (rok 1919 bądź 1920) przedstawia 20pp, prawdopodobnie 3. Kompanię, w której pradziadek był. Ze wspomnień prababci (o czym wspomina mój tata) wiem, iż pradziadek na zdjęciu jest, ale nie wiem, w którym miejscu".

Michał Balcerowicz

Pan Michał Balcerowicz przesłał fotografie swojego pradziadka szer. Henryka Balcerowicza (1897-08.07.1920) poległego w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Na zdjęciu nr 4 lista poległych wg kompanii pochodząca z książki "Dwudziesty Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej w dniu wręczenia sztandaru 18 maja i święta pułkowego 26 maja 1924 r.", Kraków 1924.

Michał Balcerowicz

Na zdjęciu Stefan Balcerowicz - dziadek pana Michała Balcerowicza - ur. 1917 r., późniejszy żołnierz września 10. Pułku Ułanów Litewskich i jeniec obozu w Mosburgu.

Alicja Dłużeń

Pani Alicja Dłużeń przesłała zdjęcia ojca swojego męża Marka, Stanisława Dłużenia. Jak napisała Pani Alicja: "przed śmiercią zapytał nas, czy ma spalić pamiątki po powinowatych rodziny tak, abyśmy nie byli obciążeni dalszym ich przechowywaniem. Przejęliśmy je. Dzięki temu pamięć o wielu osobach wróciła i przetrwała". Fotografie dotyczą między innymi Franciszka Tomka (dla najbliższych Ferriego). Urodził się 3.10.1883 r. Był oficerem zawodowym. Służył w piechocie armii austro–węgierskiej. W Wojsku Polskim awansował do stopnia podpułkownika. Był zastępcą dowódcy 69 Pułku Piechoty – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. W stan spoczynku przeszedł 1.11.1928 r. Mieszkał w Krakowie, później w Radziszowie. Następnie wraz z żoną przeniósł się do Barwałdu Dolnego, gdzie zmarł 6.08.1958. Odznaczony medalem Obrony Śląska Cieszyńskiego. Pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata za uratowanie w latach 1942-1945 czterech osób. Na zdj. Franciszek Tomek

Alicja Dłużeń

Pani Alicja Dłużeń przesłała zdjęcia ojca swojego męża Marka, Stanisława Dłużenia. Jak napisała Pani Alicja: "przed śmiercią zapytał nas, czy ma spalić pamiątki po powinowatych rodziny tak, abyśmy nie byli obciążeni dalszym ich przechowywaniem. Przejęliśmy je. Dzięki temu pamięć o wielu osobach wróciła i przetrwała". Fotografie dotyczą między innymi Franciszka Tomka (dla najbliższych Ferriego). Urodził się 3.10.1883 r. Był oficerem zawodowym. Służył w piechocie armii austro–węgierskiej. W Wojsku Polskim awansował do stopnia podpułkownika. Był zastępcą dowódcy 69 Pułku Piechoty – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. W stan spoczynku przeszedł 1.11.1928 r. Mieszkał w Krakowie, później w Radziszowie. Następnie wraz z żoną przeniósł się do Barwałdu Dolnego, gdzie zmarł 6.08.1958. Odznaczony medalem Obrony Śląska Cieszyńskiego. Pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata za uratowanie w latach 1942-1945 czterech osób. Na zdj. Franciszek Tomek z żoną i córką oraz z drugim oficerem (niestety nie znamy nazwiska)

Alicja Dłużeń

Pani Alicja Dłużeń przesłała zdjęcia ojca swojego męża Marka, Stanisława Dłużenia. Jak napisała Pani Alicja: "przed śmiercią zapytał nas, czy ma spalić pamiątki po powinowatych rodziny tak, abyśmy nie byli obciążeni dalszym ich przechowywaniem. Przejęliśmy je. Dzięki temu pamięć o wielu osobach wróciła i przetrwała". Fotografie dotyczą między innymi Franciszka Tomka (dla najbliższych Ferriego). Urodził się 3.10.1883 r. Był oficerem zawodowym. Służył w piechocie armii austro–węgierskiej. W Wojsku Polskim awansował do stopnia podpułkownika. Był zastępcą dowódcy 69 Pułku Piechoty – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. W stan spoczynku przeszedł 1.11.1928 r. Mieszkał w Krakowie, później w Radziszowie. Następnie wraz z żoną przeniósł się do Barwałdu Dolnego, gdzie zmarł 6.08.1958. Odznaczony medalem Obrony Śląska Cieszyńskiego. Pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata za uratowanie w latach 1942-1945 czterech osób. Na zdj. grupa oficerów i cywili z generałem J. Hallerem z czarną opaską na rękawie (brak danych)

Alicja Dłużeń

Pani Alicja Dłużeń przesłała zdjęcia ojca swojego męża Marka, Stanisława Dłużenia. Jak napisała Pani Alicja: "przed śmiercią zapytał nas, czy ma spalić pamiątki po powinowatych rodziny tak, abyśmy nie byli obciążeni dalszym ich przechowywaniem. Przejęliśmy je. Dzięki temu pamięć o wielu osobach wróciła i przetrwała". Fotografie dotyczą między innymi Franciszka Tomka (dla najbliższych Ferriego). Urodził się 3.10.1883 r. Był oficerem zawodowym. Służył w piechocie armii austro–węgierskiej. W Wojsku Polskim awansował do stopnia podpułkownika. Był zastępcą dowódcy 69 Pułku Piechoty – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. W stan spoczynku przeszedł 1.11.1928 r. Mieszkał w Krakowie, później w Radziszowie. Następnie wraz z żoną przeniósł się do Barwałdu Dolnego, gdzie zmarł 6.08.1958. Odznaczony medalem Obrony Śląska Cieszyńskiego. Pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata za uratowanie w latach 1942-1945 czterech osób. Na zdj. wręczenie odznaczeń

Alicja Dłużeń

Pani Alicja Dłużeń przesłała zdjęcia ojca swojego męża Marka, Stanisława Dłużenia. Jak napisała Pani Alicja: "przed śmiercią zapytał nas, czy ma spalić pamiątki po powinowatych rodziny tak, abyśmy nie byli obciążeni dalszym ich przechowywaniem. Przejęliśmy je. Dzięki temu pamięć o wielu osobach wróciła i przetrwała". Fotografie dotyczą między innymi Franciszka Tomka (dla najbliższych Ferriego). Urodził się 3.10.1883 r. Był oficerem zawodowym. Służył w piechocie armii austro–węgierskiej. W Wojsku Polskim awansował do stopnia podpułkownika. Był zastępcą dowódcy 69 Pułku Piechoty – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. W stan spoczynku przeszedł 1.11.1928 r. Mieszkał w Krakowie, później w Radziszowie. Następnie wraz z żoną przeniósł się do Barwałdu Dolnego, gdzie zmarł 6.08.1958. Odznaczony medalem Obrony Śląska Cieszyńskiego. Pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata za uratowanie w latach 1942-1945 czterech osób. Na zdj. rewers zdjęcia wręczania odznaczeń (nazwiska trudne do odczytania).

Maria Małek

Pani Maria Małek przesłała zdjęcia swojego dziadka Michała Cyrana (1898 - 1976), syna Franciszki i Jana urodzonego w Markowej. Zdjęcie Michała Cyrana, uczestnika wojny 1919-1920.

Maria Małek

Pani Maria Małek przesłała zdjęcia swojego dziadka Michała Cyrana (1898 - 1976), syna Franciszki i Jana urodzonego w Markowej. Zdjęcie grupowe żołnierzy, których jednak nie można w chwili obecnej rozpoznać.

Maria Małek

Pani Maria Małek przesłała zdjęcia swojego dziadka Michała Cyrana (1898 - 1976), syna Franciszki i Jana urodzonego w Markowej. Zdjęcie Michała Cyrana i jego kolegi oraz sąsiada Jana Szpytmy - uczestników wojny 1919-1920.

Maria Małek

Pani Maria Małek przesłała zdjęcia swojego dziadka Michała Cyrana (1898 - 1976), syna Franciszki i Jana urodzonego w Markowej. Zdjęcie Michała Cyrana w mundurze.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się Aleksander Bielniak.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajduje się list.

Maria Różańska

Pani Maria Różańska przesłała skany dokumentów dotyczących Aleksandra Bielniaka starszego brata jej ojca Antoniego Bielniaka. Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. W 1919 miał rozpocząć naukę w seminarium, ale na wezwanie ojczyzny wstąpił na ochotnika do 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 24 czerwca 1920 zginął nad Berezyną w Folwarku Lipsk rozerwany przez granat. Na zdjęciu znajdują się metryki zgonu i pogrzebu.

Iwona Płaczek

Pani Iwona Płaczek przesłała zdjęcia dokumentów i pamiątek po swoim dziadku Alojzym Kołodzieju ur. 25.10.1898 r., zamordowanym w Dachau 06.01.1941 r., kapitanie 4 Armii, Batalionu Bielskiego i kolejno 20, 18, i 42 pułku piechoty Wojska Polskiego pod dow. pułkownika J. Ocetkiewicza. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r., co potwierdzają wpisy w Książeczce Stanu Służby Oficerskiej. Otrzymał Krzyż Walecznych i Medal za wojnę 1918 - 1921 r. W okresie międzywojennym był kierownikiem szkoły w Jasienicy. W 1940 r., za tajne nauczanie, został wywieziony do Dachau i tam zagazowany. W metalowym pudełku przysłano, do babci Pani Iwony, z Dachau, Orzełka z czapki, kawałeczek kości, guzik i miniaturki odznaczeń. Materiał do wysłania przygotował 15 letni wnuk Pani Iwony - Piotr Kurek, który na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Udział w projekcie PR był jego inicjatywą. Dzieci i wnuki Pani Iwony pielęgnują tam polskie tradycje i obyczaje - w domu zawsze wisi Flaga Polski.

Iwona Płaczek

Pani Iwona Płaczek przesłała zdjęcia dokumentów i pamiątek po swoim dziadku Alojzym Kołodzieju ur. 25.10.1898 r., zamordowanym w Dachau 06.01.1941 r., kapitanie 4 Armii, Batalionu Bielskiego i kolejno 20, 18, i 42 pułku piechoty Wojska Polskiego pod dow. pułkownika J. Ocetkiewicza. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r., co potwierdzają wpisy w Książeczce Stanu Służby Oficerskiej. Otrzymał Krzyż Walecznych i Medal za wojnę 1918 - 1921 r. W okresie międzywojennym był kierownikiem szkoły w Jasienicy. W 1940 r., za tajne nauczanie, został wywieziony do Dachau i tam zagazowany. W metalowym pudełku przysłano, do babci Pani Iwony, z Dachau, Orzełka z czapki, kawałeczek kości, guzik i miniaturki odznaczeń. Materiał do wysłania przygotował 15 letni wnuk Pani Iwony - Piotr Kurek, który na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Udział w projekcie PR był jego inicjatywą. Dzieci i wnuki Pani Iwony pielęgnują tam polskie tradycje i obyczaje - w domu zawsze wisi Flaga Polski.

Iwona Płaczek

Pani Iwona Płaczek przesłała zdjęcia dokumentów i pamiątek po swoim dziadku Alojzym Kołodzieju ur. 25.10.1898 r., zamordowanym w Dachau 06.01.1941 r., kapitanie 4 Armii, Batalionu Bielskiego i kolejno 20, 18, i 42 pułku piechoty Wojska Polskiego pod dow. pułkownika J. Ocetkiewicza. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r., co potwierdzają wpisy w Książeczce Stanu Służby Oficerskiej. Otrzymał Krzyż Walecznych i Medal za wojnę 1918 - 1921 r. W okresie międzywojennym był kierownikiem szkoły w Jasienicy. W 1940 r., za tajne nauczanie, został wywieziony do Dachau i tam zagazowany. W metalowym pudełku przysłano, do babci Pani Iwony, z Dachau, Orzełka z czapki, kawałeczek kości, guzik i miniaturki odznaczeń. Materiał do wysłania przygotował 15 letni wnuk Pani Iwony - Piotr Kurek, który na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Udział w projekcie PR był jego inicjatywą. Dzieci i wnuki Pani Iwony pielęgnują tam polskie tradycje i obyczaje - w domu zawsze wisi Flaga Polski.

Iwona Płaczek

Pani Iwona Płaczek przesłała zdjęcia dokumentów i pamiątek po swoim dziadku Alojzym Kołodzieju ur. 25.10.1898 r., zamordowanym w Dachau 06.01.1941 r., kapitanie 4 Armii, Batalionu Bielskiego i kolejno 20, 18, i 42 pułku piechoty Wojska Polskiego pod dow. pułkownika J. Ocetkiewicza. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r., co potwierdzają wpisy w Książeczce Stanu Służby Oficerskiej. Otrzymał Krzyż Walecznych i Medal za wojnę 1918 - 1921 r. W okresie międzywojennym był kierownikiem szkoły w Jasienicy. W 1940 r., za tajne nauczanie, został wywieziony do Dachau i tam zagazowany. W metalowym pudełku przysłano, do babci Pani Iwony, z Dachau, Orzełka z czapki, kawałeczek kości, guzik i miniaturki odznaczeń. Materiał do wysłania przygotował 15 letni wnuk Pani Iwony - Piotr Kurek, który na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Udział w projekcie PR był jego inicjatywą. Dzieci i wnuki Pani Iwony pielęgnują tam polskie tradycje i obyczaje - w domu zawsze wisi Flaga Polski.

Iwona Płaczek

Pani Iwona Płaczek przesłała zdjęcia dokumentów i pamiątek po swoim dziadku Alojzym Kołodzieju ur. 25.10.1898 r., zamordowanym w Dachau 06.01.1941 r., kapitanie 4 Armii, Batalionu Bielskiego i kolejno 20, 18, i 42 pułku piechoty Wojska Polskiego pod dow. pułkownika J. Ocetkiewicza. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r., co potwierdzają wpisy w Książeczce Stanu Służby Oficerskiej. Otrzymał Krzyż Walecznych i Medal za wojnę 1918 - 1921 r. W okresie międzywojennym był kierownikiem szkoły w Jasienicy. W 1940 r., za tajne nauczanie, został wywieziony do Dachau i tam zagazowany. W metalowym pudełku przysłano, do babci Pani Iwony, z Dachau, Orzełka z czapki, kawałeczek kości, guzik i miniaturki odznaczeń. Materiał do wysłania przygotował 15 letni wnuk Pani Iwony - Piotr Kurek, który na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii. Udział w projekcie PR był jego inicjatywą. Dzieci i wnuki Pani Iwony pielęgnują tam polskie tradycje i obyczaje - w domu zawsze wisi Flaga Polski.

Krzysztof Weiss

Pan Krzysztof Weiss przesłał dokumenty rodzinne: legitymację Franciszka Weissa jako podchorążego Wojska Polskiego, rozkaz otwarty - delegacja do Poznania oraz odpis dokumentu potwierdzającego udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódcy kompanii ochotniczej z Chojnic.

Krzysztof Weiss

Pan Krzysztof Weiss przesłał dokumenty rodzinne: legitymację Franciszka Weissa jako podchorążego Wojska Polskiego, rozkaz otwarty - delegacja do Poznania oraz odpis dokumentu potwierdzającego udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódcy kompanii ochotniczej z Chojnic.

Krzysztof Weiss

Pan Krzysztof Weiss przesłał dokumenty rodzinne: legitymację Franciszka Weissa jako podchorążego Wojska Polskiego, rozkaz otwarty - delegacja do Poznania oraz odpis dokumentu potwierdzającego udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódcy kompanii ochotniczej z Chojnic.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał zdjęcie gen. Karola Romana Zagórskiego (1886-1940). Mąż (ślub w 1925 r.) Bogusławy Zagórskiej z d. Niedbalskiej (rodzina stryjenki – Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej), oficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej. Po ukończeniu szkoły realnej we Lwowie, wstąpił do Szkoły Kadetów Obrony Krajowej w Wiedniu. Po ukończeniu szkoły jako kadet rozpoczął zawodową służbę wojskową. W 1908 awansował do stopnia podporucznika, a w 1915 do stopnia porucznika i kapitana. Do 1915 służył w cesarskiej i królewskiej armii. Następnie do 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. 18 stycznia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana. Jako dowódca kompanii ckm 2 pułku piechoty Legionów walczył na froncie ukraińskim. W 1920 mianowany majorem, w 1922 podpułkownikiem, w 1928 pułkownikiem. W 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku (fot. 1). W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli; został aresztowany przez NKWD,

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał akt nominacji pośmiertnej (w 2007 r.) Karola Romana Zagórskiego na stopień Generała Brygady Wojska Polskiego.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał skany dokumentów Floriana Niedbalskiego – podporucznika (1897-1985). Jest to rodzina jego stryjenki Stefanii Michałkiewicz z d. Graczykowskiej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej od 23.08.1920 r. i służył w Wojsku Polskim do 31.01.1923 r.

Michał Michałkiewicz

Pan Michał Michałkiewicz przesłał zdjęcie Mariana Szczepana Michałkiewicza (brat Dziadka). Urodził się 14.9.1891 r. w Witowie, a zmarł 16.1.1941 r. w obozie koncentracyjnym K.L. Dachau. Marian był księdzem, ukończył on seminarium duchowne w Poznaniu. W 1918 r. był kapelanem w Wonieściu. W czasie Powstania Wielkopolskiego był kapelanem w szpitalu polowym. Figuruje także na liście kapelanów służących czynnie w wojsku polskim (kapelan rezerwy 1.VI.1919 r.), a w 1920 r. był na froncie bolszewickim jako kapelan wojskowy. Następnie pełnił funkcję kapelana we wsi Poniet (k/Krotoszyna). W latach 1924-25 był prefektem w Gimnazjum w Krotoszynie. Do 1937 roku był profesorem i nauczycielem religii w Państwowym Liceum Pedagogicznym i w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Wągrowcu. W czasie II wojny światowej 26.8.1940 roku został aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsanhausen, a 14.12.1940 r. przetransportowano go do obozu w Dachau (nr obozowy 22445). 16.1.1941 r. został zamordowany przez Niemców w Dachau.

Michał Michałkiewicz

Bogusława Zagórska (z d. Niedbalska, rodzina stryjenki Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej), brała czynny udział jako ochotniczka w oswobodzeniu miasta Inowrocławia w charakterze sanitariuszki w Powstaniu Wielkopolskim, a następnie pracuje w szpitalu wojskowym jako siostra do lipca 1921 r. Medal za wojnę 1918-1921 (wpisane w legitymacji Związku Powstańców Wielkopolskich).

Michał Michałkiewicz

Edmund Mikołajczak (1898-1919), syn pradziadka – Piotra Mikołajczaka (1867-1942). Brał on udział w Powstaniu Wielkopolskim i zginął w walkach w Ludwikowie pod Nakłem. Był kawalerem. Po śmierci, 24.12.1920 roku Edmund Mikołajczak został odznaczony Krzyżem Walecznych Na Polu Chwały nr 4466.

Michał Michałkiewicz

Edmund Mikołajczak (1898-1919), syn pradziadka – Piotra Mikołajczaka (1867-1942). Brał on udział w Powstaniu Wielkopolskim i zginął w walkach w Ludwikowie pod Nakłem. Był kawalerem. Po śmierci, 24.12.1920 roku Edmund Mikołajczak został odznaczony Krzyżem Walecznych Na Polu Chwały nr 4466.

Michał Michałkiewicz

Mikołajczak Piotr (1867-1942), pradziadek Michała Michałkiewicza, był członkiem „Bractwa Kurkowego”, Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa „Stella”, do której zapisał się w 1887 r. i Klubu wioślarskiego „K.W.04” i „Tryton”, gdzie sprawował funkcję gospodarza przystani. Był wielkim patriotą i działaczem społecznym, kontynuatorem tradycji rodzinnych i polskich. Gdy w sierpniu 1910 roku cesarz Wilhelm II przyjechał do Poznania mieszkańcy mieli go witać na ulicach. Pradziad mój, mimo wezwania do stawienia się na uroczystościach odmówił, za co został aresztowany i osadzony w więzieniu. Podobnie w więzieniu siedział za śpiewanie pieśni patriotycznych, w tym hymnu polskiego. Gdy po zakończeniu I wojny światowej wybucha w Poznaniu Powstanie Wielkopolskie, staje do walki, a krótko po Powstaniu bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-20.

Michał Michałkiewicz

Stanisław Foksa, mąż Seweryny Kledeckiej (siostra pradziadka Michała Michałkiewicza) urodził się w 1886 r. we Lwowie, zm. 7.2.1968 r. w Kaliszu, pochowany w Kaliszu na cmentarzu tynieckim. W 1920 r. był obrońcą Lwowa.

Michał Michałkiewicz

Antoni Stempin (1898-1961) był najstarszym dzieckiem Piotra i Katarzyny Stempin (brat Babci żony Michała Michalkiewicza). W czasie I wojny światowej, gdy miał 18 lat Niemcy powołali go do wojska i walczył na froncie francuskim w okolicach Paryża. W 1918 roku stał w Paryżu w kompanii honorowej przed wagonem, w którym Niemcy podpisywali kapitulację. W grudniu 1918 r. Antoni wraca do rodzinnego domu w Książenicach. Gdy 27 grudnia 1918 r. wybucha Powstanie Wielkopolskie, Antoni bierze w nim udział. Wiosną 1919 r. zostaje przerzucony na Śląsk i bierze udział w trzech Powstaniach Śląskich. Walczył m.in. pod Górą Św. Anny. Ze Śląska został przewieziony do Wilna, gdzie Piłsudski wyzwalał Litwę, a cały 1920 rok walczył na wschodzie pod Kijowem, a po wycofaniu się wojsk brał udział w bitwie Warszawskiej.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Mirosław Dziewoński

Pan Mirosław Dziewoński przesłał zdjęcia przedstawiające jego babcię Janinę Susuł ur. 11.11.1902 r. w Krakowie, która w wieku 16 lat uciekła z domu by zaciągnąć się do Legionów. Służyła w II Ochotniczej Legii Kobiet w Wilnie. Zdemobilizowana w 1921. Po powrocie do Krakowa zajęła się działalnością w PPS. Na zdjęciu grupowym u dołu po lewej. Pełniła głównie służbę wartowniczą. Mundur i dokumenty zniszczyła w styczniu 1945 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich do Krakowa.

Małgorzata Wochowska

Wincenty Wochowski to brat dziadka ze strony taty - Stanisława Wochowskiego. Ze wspomnień taty pani Małgorzaty wynika, że stryj Wincenty w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. służył we Flotylli Pińskiej. Stąd przypuszczalnie pochodzą medale, które ma na zdjęciu. Niestety nie zachowało się więcej dokumentów. Stryj Wincenty zainteresował tatę pani Małgorzaty pracą marynarza. Był dumny ze służby, którą pełnił w czasie wojny. "Tata opowiadał, że jako mały chłopiec zauważył u stryja piękne pudełko do zapałek z wizerunkiem marynarza. Stryj opowiedział mu kto to jest i że to piękna służba. I tak po latach tata też został marynarzem, ale we flocie handlowej".

Małgorzata Wochowska

Dziadek ze strony mamy pani Małgorzaty - Zygmunt Uzarowicz. W czasie wojny polsko-rosyjskiej Rada Miejska powołała go w skład Komitetu Bezpieczeństwa, pełnił funkcję sekretarza. Jak pisał: "12 sierpnia 1920 r. wskutek wyjazdu z miasta władz i policji przed najazdem bolszewickim Straż Ogniowa objęła pieczę nad utrzymanie porządku w mieście". Dziadkowi powierzono funkcję adiutanta Straży Ogniowej. "Straż narażała się na szykany wyzutych ze wszystkiego bolszewików, lecz dzięki niej wybryki wrogiego żołdactwa zostały w niemałym stopniu ukrócone. Następnego dnia komendant miasta pozbawił straż tej funkcji organizując czerwoną milicję. Po opuszczeniu miasta przez bolszewików straż powróciła do funkcji zapewniania bezpieczeństwa miastu". Zygmunt Uzarowicz siedzi ubrany po cywilnemu, pierwszy po lewej stronie.

Małgorzata Wochowska

Dziadek ze strony taty pani Małgorzaty Stanisław Wochowski urodził się 5 maja 1896 r. Brał udział w walkach od 1 stycznia 1919 r. do 10 lipca 1920 r. jako szeregowy w 3 i 9 pułku piechoty Legionów. Jak wynika z książeczki wojskowej brał udział w bitwach m.in: pod Machnowem, Żółkwią, Lwowem, Sokolnikami, Chirowem, Stryjem, Dwinskiem i Równem 1/3

Małgorzata Wochowska

Został ranny w trzech bitwach, ostatni raz w rękę pod Równem i znalazł się szpitalu w Kielcach, skąd przypuszczalnie pochodzi załączone zdjęcie. Dziadek pani Małgorzaty jest na nim wśród siedzących rannych żołnierzy jako drugi od lewej w środkowym rzędzie. W domu często wspominał walki z wojskiem Budionnego 2/3

Małgorzata Wochowska

Został odznaczony Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921 (wpisany do Książeczki Wojskowej) oraz Odznaką Honorową "Orlęta", której (na zdjęciu kopia dyplomu). Po powrocie z wojska ożenił się z Zenobią Łepkowską i pracował w służbie celnej, w gminie Raczki koło Augustowa. Po pewnym czasie rodzina powiększyła się o dzieci - tatę pani Małgorzaty i jego starszego brata - i powróciła do rodzinnego gospodarstwa w Rogotwórsku na ziemi płockiej. Potem przeprowadzili się nieopodal do Lipna. Dziadek zmarł w 1980 r. 3/3

Maja Sperka

Pani Maja Sperka przesłała historię 17-letniego gimnazjalisty, ochotnika w wojnie 1920 r., swojego dziadka stryjecznego Władysława Gawlińskiego. Zdjęcia przedstawiają pamiątki po Władysławie Gawlińskim, gimnazjaliście z osiedla Pekin (dziś w granicach Sosnowca, woj. śląskie) 1/5

Maja Sperka

Będąc uczniem 5 klasy gimnazjum w Granicy (dziś Maczki w granicach Sosnowca), uniesiony uczuciami patriotycznymi, 26 lipca 1920 r., wstąpił jako ochotnik do wojska, aby bronić Ojczyzny. Miał wtedy 17 lat, a na wojnę poszedł bez zgody rodziców. Po wstępnej selekcji w Sosnowcu, 28-30 lipca, został przewieziony z innymi ochotnikami do Grudziądza (Grupa), gdzie trafił do 2 Syberyjskiego pułku piechoty, 2 kompanii 3 batalionu. 2/5

Maja Sperka

Następnie jego jednostka została przerzucona do Skierniewic (1-9 sierpnia), a stamtąd do Warszawy, skąd 10 sierpnia ruszyli na front. Wziął udział w bitwie pod Borkowem, Nasielskiem (14-15 sierpnia). 23 sierpnia w bitwie pod Chorzelami został ciężko ranny i po selekcji skierowany do szpitala mokotowskiego w Warszawie. I w tym momencie ślad po nim się urywa. 3/5

Maja Sperka

Najpewniej do szpitala jednak nie dotarł, zmarł w drodze i został pochowany w nieznanym miejscu. Rodzina jednak jeszcze w końcu października 1920 r. nie miała informacji o losie Władka, o czym świadczy prośba dyrektora gimnazjum w Granicy do dowództwa jednostki z prośbą o jego zwolnienie ze względu na rozpoczęcie roku szkolnego. Informacje, które dotarły z wojska, a także z Czerwonego Krzyża w 1921 r. uznawały go za zaginionego, sugerując jego śmierć. 4/5

Maja Sperka

Do dziś Władysław Gawliński nie figuruje na oficjalnej liście strat wojny 1920 r., chociaż poległ w obronie Ojczyzny, jak sam pisał w listach, "broniąc Jej przed bandą bolszewicką". 5/5

Marcin Włodarczyk

Pan Marcin Włodarczyk przesłał zaświadczenie do odznaki wojsk wielkopolskich swojego pradziadka, Walentego Włodarczyka, powstańca wielkopolskiego, który zdezerterował z armii niemieckiej i wstąpił do 17 pułku Ułanów Wielkopolskich, bohatera wojny polsko-sowieckiej. 7 maja 1920 jego pułk jako pierwszy wkroczył do Kijowa.

Section01

Section02

Section03

Section04

Section025

MOJE ARCHIWUM 2021

KAPITUŁA

NAGRODZENI

Łukasz Małecki

Łukasz Małecki

Łukasz Małecki

Łukasz Małecki

Łukasz Małecki

Wiesław Grzzona

Wiesław Grzzona

Wiesław Grzzona

Wiesław Grzzona

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia ostatnią drogę ks. Jerzego Popiełuszki obrońcy praw robotników, kapelana Solidarności, zamordowanego przez UB w październiku 1984 r.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia internowanie ludzi do obozów odosobnienia.

Andrzej Kasprzyk

Zbiory archiwalne Pana Andrzeja Kasprzyka. Zdjęcie przedstawia decyzję zakazującą przemieszczanie się w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

WYRÓŻNIENI

Jakub Sieradzki

Jakub Sieradzki

Magdalena Ofierzyńska

Magdalena Ofierzyńska

Magdalena Ofierzyńska

Magdalena Ofierzyńska

Rajmund Pollak

Rajmund Pollak

Rajmund Pollak

Rajmund Pollak

Rajmund Pollak

Marek Burdka

Izabela Krysik

Izabela Krysik

Irena Kurek

Pani Irena Kurek nadesłała ciekawy zbiór podziemnych znaczków pocztowych, ośmieszających władze komunistyczne i propagujących pamięć o harcerskich Batalionach "Zośka" i "Parasol".

Irena Kurek

Pani Irena Kurek nadesłała ciekawy zbiór podziemnych znaczków pocztowych, ośmieszających władze komunistyczne i propagujących pamięć o harcerskich Batalionach "Zośka" i "Parasol".

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Lechosław Spisak

Pan Lechosław Spisak przesłał nam zdjęcia, na których znajdują się skany dokumentów pokazujących postać Jana Spisaka - żołnierza AK, aresztowanego po jego ujawnieniu się w 1947 roku oraz dokument IPN dotyczący jego osoby.

Radosław Nojman

Pan Radosław Nojman przesłał nam znaczek olsztyńskiej "Solidarności" (z ówczesnym, komunistycznym herbem Olsztyna) z pierwszego okresu funkcjonowania związku (lata 1980-1981), należący do taty pana Nojmana, który należał do NSZZ "Solidarność" od 1980 roku.

Radosław Nojman

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

Bogdan Daniszewski

Pan Bogdan Daniszewski przesłał legitymację NSZZ SOLIDARNOŚĆ z okresu stanu wojennego oraz wkładki na kartki żywnościowe, bez których nie można było odebrać kartek na mięso i jego przetwory.

GALERIA KONKURSOWA

Anna Kaczorowska

Anna Kaczorowska

Anna Kaczorowska

Anna Kaczorowska

Mirosław Walczak

Mirosław Walczak

Mirosław Walczak

Mirosław Walczak

Mirosław Walczak

Jakub Terakowski

Jakub Terakowski

Jakub Terakowski

Jakub Terakowski

Pan Jakub Terakowski nadesłał ciekawe archiwalia, z bogatym opisem wyjaśniającym ich historię: "Od roku 1982 do 1989 moja mama na każdą Wielkanoc przygotowywała taką ulotkę do koszyczka ze święconym".

Tomasz Wantuch

Tomasz Wantuch

Barbara Patruś

Michał Michałkiewicz

Zbiory archiwalne Michała Michałkiewicza. Zdjęcie przedstawia Poznań w czasie stanu wojennego.

Grzegorz Toczyński

Grzegorz Toczyński

Andrzej Kowalewski

Danuta Zając