- Muzykiem zostałem przez przypadek - wyznaje ponad siedemdziesięcioletni pianista i klawiszowiec. - Moja rodzina ze strony matki miała spore tradycje aktorskie, a oboje rodzice ukończyli studia plastyczne. Kiedy jednak okazało się, że jestem daltonistą, zdecydowano, że zostanę muzykiem. Nie przykładałem się zbytnio do nauki, aż pewnego razu usłyszałem jazz...
Pierwsze spotkanie Wojciecha Karolaka ze swingiem miało dosyć przewrotny charakter. Otóż doszło do niego za sprawą obwożonej po całej PRL wystawie, która m.in. poprzez komiksy i właśnie jazz Duke'a Elingtona czy Counta Basie'ego miała obrzydzić polskiej publiczności "zdegenerowaną" kulturę amerykańską. Potem były jeszcze legendarne audycje Willisa Conovera na falach Voice of America i wreszcie własna twórczość.
Na przełomie lat 50. i 60. Wojciech Karolak znalazł się, obok m.in. Andrzeja Kurylewicza i Andrzeja Trzaskowskiego, w gronie pionierów polskiego jazzu nowoczesnego. - Niezwykły jest fakt, że polski jazz stworzyli inteligenci, w większości nie będący zawodowymi muzykami, wyrażając w ten sposób bunt przeciwko otaczającej ich rzeczywistości - twierdzi Karolak. - My nawet nie zdawaliśmy sobie sprawy, że w USA to była muzyka nizin społecznych, na którą bardzo długo patrzono z góry. Po latach dowiedziałem się, że Duke Ellington przez większość życia grał do tańca, a John Coltrane dostał za nagranie płyty "Round About Midnight" 50 dolarów...
W "Sezonie na Dwójkę" Wojciech Karolak mówił także o słabościach ideologii liberalnej i współczesnej kultury masowej, "polskości" rodzimego jazzu oraz zastosowaniach... komputera Atari w pracy współczesnego muzyka.
"Sezonu na Dwójkę" słuchać można od poniedziałku do piątku po godzinie 18:00.
Wojciech Karolak rozpoczynał karierę w drugiej połowie lat 50. u boku takich artystów jak Jerzy "Duduś" Matuszkiewicz, Krzysztof Komeda, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski. Grał w wielu znanych zespołach: Polish Jazz Quartet, Kwintet Kurylewicza, The Wreckers, Michał Urbaniak Super Constellation. Jest autorem wielu kompozycji przeznaczonych dla Studia Jazzowego Polskiego Radia, a także piosenek pisanych dla tak różnych wykonawców jak Ewa Bem, Grzegorz Ciechowski, Sławomir Wierzcholski, Anna Maria Jopek czy Irena Santor.
