Muzyka ze stolika

Ostatnia aktualizacja: 09.11.2010 12:46

Właśnie ukazała się płyta DVD z zapisem akustycznego spektaklu grupy Karbido zatytułowanego "Stolik". Zaskakujące jest, że czterech muzyków gra na … stole.

Czytaj także

Koperta, którą warto mieć

Ostatnia aktualizacja: 05.11.2010 14:13

EMMA PAK nie tylko przyciąga wzrok oryginalną grafiką, ale przede wszystkim wypełniona jest po brzegi informacjami ze świata kultury.

Posłuchaj

11'06 O EMMA PAK opowiadali w Stacji Kultura Monika Semik i Ben Guillou

więcej

EMMA PAK, czyli Przewodnik Aktywności Kulturalnej, to papierowa koperta, w której znajduje się mnóstwo ciekawych informacji, folderów, zaproszeń, repertuarów i programów – mówili w "Stacji Kultura" Monika Semik i Ben Guillou z Fundacji Emma.

– Ta koperta promuje szeroko pojęte życie kulturalne – podkreśla Ben Guillou. Jak zgodnie przyznają goście Kasi Dydo, EMMA PAK jest doskonałym źródłem informacji dla osób, które chcą wiedzieć, co dzieje się w mieście: kto wystąpi na koncercie, jakie filmy i jakie spektakle będą mieć premierę. – Mamy artystyczną wizję tego, co chcemy promować, a więc do EMMA PAK nie trafiają newsy o wszystkich imprezach. Przedstawiamy tylko wyselekcjonowane przez nas wydarzenia kulturalne – wyjaśnia Ben Guillou.

EMMA PAK aktualizowana jest trzy razy w miesiącu, co jest jej wielką zaletą. Dzięki temu w kopercie znajdują się tylko bieżące informacje. – Kopertę można zdobyć na terenie Warszawy, Łodzi, Poznania, Trójmiasta i Śląska – informuje Ben Guillou. EMMA PAK dostępna jest bezpłatnie w punktach dystrybucyjnych, wyselekcjonowanych instytucjach kulturalnych (np. galeriach, teatrach), a także sklepach. Można ją także zdobyć na promowanych przez Fundację Emma imprezach.

Więcej w rozmowie Kasi Dydo z Moniką Semik i Benem Guillou.

Zobacz więcej na temat: KULTURA Kasia Dydo Łódź Poznań Warszawa

Czytaj także

Gdy mężczyzna zakocha się w kozie…

Ostatnia aktualizacja: 08.11.2010 16:15

– To niezwykła historia o granicach miłości – mówi Maria Seweryn, która w sztuce "Koza, albo kim jest Sylwia?" gra rolę zdradzonej żony.

Posłuchaj

08'13 Maria Seweryn o sztuce Koza, albo kim jest Sylwia?

więcej

Na deskach "Och Teatru" można zobaczyć kontrowersyjną sztukę Edwarda Ablee "Koza, albo kim jest Sylwia?". Maria Seweryn, która w spektaklu gra jedną z głównych ról, była gościem Patryka Kuniszewicza w audycji "Hyde Park".

Sztuka porusza temat tabu, jakim jest zoofilia. – To historia o tym, jak wykształcony, inteligentny mężczyzna, z wieloletnim stażem małżeńskim, zakochuje się w kozie imieniem Sylwia – wyjaśnia Maria Seweryn. Gdy ten fakt wychodzi na jaw, rozpoczyna się seria tragikomicznych zdarzeń. – Problem polega na tym, że główny bohater naprawdę pokochał zwierzę – podkreśla gość Partyka Kuniszewicza. – To niezwykle smutna historia – dodaje aktorka.

Reżyserii sztuki "Koza, albo kim jest Sylwia?" podjęły się Katarzyna Adamik i Olga Chajdas. W obsadzie obok Marii Seweryn i Piotra Machalicy znalazł się debiutujący Radosław Jamroż oraz powracający do teatralnych korzeni Bartłomiej Topa.

ap

Zobacz więcej na temat: SZTUKA Bartłomiej Topa

Czytaj także

Bajki wiecznie młode

Ostatnia aktualizacja: 08.11.2010 16:56

O produkcji animowanych bajek opowiedzieli Czwórce szefowie Studia Miniatur Filmowych i studia Se-ma-for Produkcja Filmowa.

Posłuchaj

02'43 Jak się robi bajki? Reportaż Eweliny Grygiel i Oli Górskiej.

więcej

– Są bardzo różne bajki i różne sposoby ich realizacji – zauważa Włodzimierz Matuszewski, prezes warszawskiego Studia Miniatur Filmowych. – Specjalizujemy się w animacji klasycznej, robionej metodą 2D. Najważniejszy jest pomysł i zarys fabuły, który jest rozwijany w scenariuszu. Na bazie tego ostatniego robi się scenopis obrazkowy. Równocześnie pracuje się nad projektami plastycznymi – wyjaśnia.

Eugeniusz Gordziejuk, szef produkcji Studia Miniatur Filmowych w Warszawie, zdradza, jak niegdyś wyglądała produkcja filmów animowanych. – 20 lat temu graficy na kalkach umieszczali rysunki, które później były ręcznie kopiowane na celuloid i malowane farbą – wspomina. – Dziś animuje się prawie wyłącznie za pomocą komputera – przyznaje.

– Każda lalka w serialu telewizyjnym ma około 20 cm wysokości – tłumaczy Zbigniew Żmudzki, szef studia Se-ma-for Produkcja Filmowa. – W środku każdej z nich jest metalowy szkielet z przegubami tam, gdzie lalka powinna zginać nogę czy rękę. Gdy ma już swoją konstrukcję, do pracy przystępują plastycy, którzy wykonują ciało lalki, kostiumerki, które szyją kostiumy, charakteryzatorki, które przyklejają oczy, rzęsy. Czasem trzeba utkać perukę – wyjaśnia Żmudzki. – Wykonujemy także projekty dekoracji i rekwizytów – zaznacza.

Szczegóły w reportażu. Posłuchaj/zobacz.

Zobacz więcej na temat: KULTURA bajki komputery Warszawa

Czytaj także

Klasyczna paranoja Steffena Möllera

Ostatnia aktualizacja: 09.11.2010 13:55

– Muzyka klasyczna jest mniej snobistyczna niż pop czy rock – przekonywał w „Stacji Kultura” Steffen Möller.

Posłuchaj

02'58 Muzyka poważna nie jest snobistyczna!

02'46 Co kształtuje nasz gust muzyczny?

02'42 Jestem ostatnim prawdziwym człowiekiem

więcej

– Miałem bardzo ciężkie życie w młodości – zapewnia Steffen Möller, autor biografii „Moja klasyczna paranoja”. Jak ubolewa gość „Stacji Kultura”, rówieśnicy nie rozumieli jego zamiłowania do muzyki poważnej. Nawet najbliższy przyjaciel, także miłośnik klasyki, nie przyznawał się do swej pasji otwarcie. – „Jestem ostatnim prawdziwym człowiekiem”, tak myślałem wtedy o sobie – wspomina Möller.

„Klasyka to piętno. Każdy dwudziestolatek słuchający klasyki uważany jest za rozpieszczonego wrażliwca, konserwatywnego wykształciucha, snobistycznego pedała, pięknoducha, maminsynka, wstrętnego kujona” – pisze w swojej książce Steffan Möller. Do swojej „klasycznej paranoi” Steffen Möller próbuje przekonać zwłaszcza własnego brata, Trymana.

– Do trzynastego roku życia byliśmy zgodni co do muzyki: słuchaliśmy Abby – zdradza. Potem, gdy Steffen przypadkowo natknął się na muzykę poważną, zaczął się nieustający spór z bratem na temat wyższości muzyki klasycznej nad rozrywkową.

Odbywały się gorące dysputy, co jest lepsze: Beethoven czy Cat Stevens, Haendel czy The Rolling Stones, Brahms czy Phil Collins. – Nie lubiłem muzyki rockowej, bo tam się cały czas śpiewa, a ja wolę, jak się tylko gra – przyznaje Steffen Möller
W swej książce gość „Stacji Kultura” próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie, od czego tak naprawdę zależy nasz gust muzyczny. Jak twierdzi, nie wpływa na niego środowisko, rodzice, lekcje fortepianu, czy geny.

– Na pierwszy rzut oka to brzmi paradoksalnie, ale muzyka klasyczna jest mniej snobistyczna niż pop czy rock – przekonuje Steffan Möller. – Jak idziesz na koncert muzyki heavy metalowej, musisz założyć odpowiedni strój. Nie lubię tych panterkowatych legginsów na koncertach rockowych – puentuje.

Zobacz więcej na temat: ABBA Phil Collins rodzice The Rolling Stones