An(g)ielskie chóry wciąż tryumfują

Ewa Obniska i Jacek Hawryluk recenzują nowe płyty cenionych brytyjskich chórów z renesansową polifonią i rozmawiają o fenomenie angielskiej tradycji wokalnej.

To nie przypadek, że najbardziej wpływowi XX-wieczni interpretatorzy muzyki renesansowej, jak The Tallis Scholars czy Hilliard Ensemble, wywodzą się z Wysp. Wielka Brytania co najmniej od czasów reformacji może się poszczycić wyjątkowo bogatą tradycją zarówno amatorskich jak i w pełni wyspecjalizowanych chórów kościelnych oraz uniwersyteckich.

W Cambridge przy każdym college’u będącym częścią uniwersytetu działa znakomity zespół wokalny prowadzony przez światowej klasy dyrygenta. Przykładem Sidney Sussex College Choirudzielający się na najnowszej płycie wydawnictwa Obsidian z kompozycjami zapomnianego szwajcarskiego mistrza wokalnej polifonii, Ludwiga Senfla.

Odrębny temat stanowią wyspecjalizowane i gruntownie przygotowane muzykologicznie chóry kameralne, jak młody Stile Antico (jego płyta "Song of Songs" wybrana została przez Gramophon albumem roku w kategorii "muzyka dawna") czy zasłużony już The Sixteen (według opiniotwórczego miesięcznika: "artysta roku").

Brytyjska tradycja wokalna nie jest jednak kostyczna, lecz ma wiele obliczy, wciąż się rozwija i otwiera się na rozmaite wpływy (najlepszym przykładem: międzygatunkowe i eksperymentalne projekty popularnego Hilliard Ensemble).

Song of Songs Stile Antico HARMONIA MUNDI
(utwory m.in. Clemensa non Papa, Palestriny, Guerrero, Gomberga, Lassusa, Victorii oraz innych mistrzów renesansowej polifonii)

Ludwig Senfl: Missa Paschalis zu 5 Stimme Andrew Lawrence King, Christopher Watson, Robert MacDonald, Sidney Sussex College Choir Cambridge, Quintessential, David Skinner OBSIDIAN

Motet "Ego flos campi" Clemensa non Papa w koncertowej interprertacji Stile Antico: