Afonia i mutyzm dotykają osoby o podobnym rysie psychologicznym. Ze skłonnością do hipochondrii, nerwicy i zaburzeń lękowych Marta Jakubowska-Dudek
Afonia (z języka greckiego "bezgłos") jest skrajnym zaburzeniem pracy fałdu głosowego. Ludzie zdrowi podczas mówienia mają fałdy głosowe rozluźnione w trakcie wdechu, a w trakcie mówienia stawiające opór przy jednoczesnym zwężeniu szpary głośni. W przypadku afonii struny głosowe nie ulegają napięciu i nie drgają, co skutkuje niemożnością wydania z siebie dźwięku oraz artykulacji głosek. Jedyną możliwością jest ledwo słyszalny i niemal niezrozumiały szept.
Kolejnym zaburzeniem związnym z głosem jest mutyzm. Dotyka on dzieci i przybiera dwie formy: ogólny i wybiórczy. - Wybiórczy dotyczy określonych sytuacji, w których dziecko nie mówi, a mutyzm ogólny odnosi się do całości funkcjonowania dziecka - wyjaśnia
Bruksizm senny - cierpi na niego co trzeci Polak
Do upośledzenia funkcji fonacyjnej krtani może dochodzić na różnych podłożach - anatomicznym, czynnościowym i psychicznym. Afonia może być spowodowana depresją (od zwykłej niechęci mówienia po całkowitą niemożność wypowiedzenia słowa). Należy także do jednego z podstawowych objawów zaburzeń lękowych. Jeśli zaś chodzi o przyczyny fizyczne powstawania afonii lekarze najczęściej wymieniają zaburzenia rozwoju lub budowy krtani.
***
Tytuł audycji: Stacja Nauka
Prowadzi: Patryk Kuniszewicz
Materiał: Weronika Puszkar
Data emisji: 05.06.2020
Godzina emisji: 12.45
kul/kd