Radiowy apel de Gaulle'a, wygłoszony 18 czerwca 1940 roku, przeszedł do historii jako jedno z najważniejszych przemówień XX wieku. De Gaulle dawał Francuzom wizję i wiarę w niepodległość.
Tym bardziej znaczące, że dzień wcześniej - 17 czerwca - po trzydziestu ośmiu dniach walki z Niemcami - marszałek Philippe Petain poprosił Hitlera o zawieszenie broni i utworzonie rządu podporządkowanego faszystom.
Po tych decyzjach, dnia następnego, z Londynu na falach BBC z apelem skierowanym do wszystkich Francuzów wystąpił Charles de Gaulle. W przemówieniu poruszył trzy sprawy. Podsumował politykę, która doprowadziła Francję do klęski: "Przywódcy, którzy od wielu lat stoją na czele wojsk francuskich, utworzyli rząd. Rząd, powołując się na klęskę naszych wojsk, wszedł w kontakt z wrogiem, by przerwać działania bitewne. To prawda, że byliśmy i jesteśmy wciąż zalewani przez siły wroga – siły mechaniczne, na lądzie i w powietrzu. (…) Czy jednak zostało powiedziane ostatnie słowo? Czy powinna się rozwiać nadzieja? Czy klęska jest ostateczna? Nie. Wierzcie mi (…) Otóż powiadam, że dla Francji nic nie jest stracone”.
De Gaulle podkreślił, że to, co się dzieje w Europie, to nie jest bitwa o Francję, ale już konflikt światowy i to daje możliwość odzyskania niepodległości: "Ta wojna jest wojną światową. Wszystkie błędy, wszystkie opóźnienia, wszystkie cierpienia nie zmienia faktu, że istnieją w świecie wszelkie środki niezbędne do zmiażdżenia pewnego dnia naszych wrogów”.
W ostatniej kwestii podniesionej w przemówieniu de Gaulle stwierdził, że jedyna droga do zwycięstwa jest przyłączenie wszystkich Francuzów przez niego i ruch oporu walki: "Ja, generał de Gaulle, obecnie w Londynie, proszę francuskich oficerów i żołnierzy, którzy przebywają na obszarze brytyjskim lub którzy mogą tu się znaleźć, z uzbrojeniem lub bez; proszę inżynierów i robotników wyspecjalizowanych w przemyśle zbrojeniowym (…), aby się ze mną skontaktowali”.
Odpowiedzią francuskiego reżimowego rządu Vichy było zaoczne skazanie de Gaulle’a na śmierć za zdradę i dezercję.
(Cytaty w tłumaczeniu Haliny Lubicz-Trawkowskiej pochodzą z tomu 3 "Wielkich mów historii", wydanych przez Spółdzielnię Pracy POLITYKA, Warszawa 2006)
im