Stanisław Ignacy Witkiewicz, ps. Witkacy (ur. 24 lutego 1885 w Warszawie, zm. 18 września 1939) to jeden z najbardziej wszechstronnych polskich twórców XX wieku - dramaturg, filozof, malarz, fotograf, krytyk, pisarz. Miał popełnić samobójstwo razem z Czesławą Oknińską-Korzeniowską, którą udało się odratować. Ciało Witkacego odnalazł siedemnastoletni wówczas Włodzimierz Ziemlański.
Niewątpliwie do tego desperackiego kroku pchnęło Witkacego wiele zdarzeń i okoliczności, z których najważniejszą była jednak wiadomość podana przez radio 17 września, że do Polski wkroczyła Armia Radziecka. Pisarz miał przeczucie nadciągającej groźby totalitaryzmu, który zniszczy indywidualność jednostki oraz dotychczasowe wartości naszej cywilizacji.
Swoje przeczucia opierał na osobistych doświadczeniach z komunizmem. Witkacy zetknął się z nim podczas rewolucji październikowej w Rosji. Stanisław Ignacy Witkiewicz rozumiał wprawdzie społeczne racje rewolucji i jej historyczną nieuchronność. Przerażały go jednak niesione przez nią rozkład moralny, przemoc i pospolitość, a przede wszystkim upadek najwyższych, jego zdaniem, wartości: sztuki, religii i metafizyki. Przewidywał, że wraz z rewolucją socjalną nastąpi zniszczenie indywidualności jednostki, automatyzacja i zszarzenie życia podporządkowanego idei kolektywizmu, sprowadzającego się do zaspokajania wyłącznie biologicznych potrzeb.
Wokół postaci Witkacego, jego śmierci oraz późniejszej ekshumacji narosły różne legendy, domysły oraz plotki.
Poznaj dramatyczną historię Stanisława Ignacego Witkiewicza - archiwalne audycje Polskiego Radia i Radia Wolna Europa, obrazy Witkacego oraz wspomnienia świadków znajdziesz w serwisie specjalnym Polskiego Radia ->>> Witkacy.polskieradio.pl
mk