Białoruski film "Dzieci księdza Szeplewicza" (scenariusz Alena Antaniszyna, reżyseria Zoja Katowicz, Litwa 2010) otrzymał nagrodę specjalną Prezesa IPN za ukazanie roli religii w czasach totalitaryzmu.
Jest to opowieść o polskim proboszczu, który nie wyjechał po wojnie z ZSRR do Polski. W czasie pierwszej okupacji sowieckiej ukrywał się u parafian, prowadząc podziemne duszpasterstwo. Po ataku Niemiec na ZSRR na krótko się ujawnił, ale gdy Niemcy zaocznie skazali go na śmierć - wrócił do podziemia. Był zaangażowany w działalność Armii Krajowej.
Po wojnie nadal prowadził podziemne duszpasterstwo. W 1949 roku został skazany na 25 lat łagru. Po zwolnieniu w 1956 roku wrócił do Baranowicz. Dzięki staraniom wiernych władze zgodziły się na działanie parafii w Makijowszczyźnie. Już 4 lata później władze cofnęły zgodę i kazały zburzyć kaplicę. Do 1975 roku - jako jedyny ksiądz katolicki na Białorusi - prowadził nielegalne duszpasterstwo, nękany przez KGB
fot. signis.by
Z kolei "Swiatyje. Żertwy Butowskogo poligona" (scenariusz i reżyseria Aleksandr Kuprin, Rosja 2010) opowiada o podmoskiewskim poligonie strzeleckim NKWD, zwanym "rosyjską Golgotą", na którym rozstrzeliwania trwały od 1935 roku do początku lat 50. Ofiary zakopywano na miejscu. Było to jedno z najważniejszych miejsc kaźni ofiar wielkich stalinowskich czystek z lat 1937-38.
Według oficjalnych danych od sierpnia 1937 roku do października 1938 roku rozstrzelano tam 20765 osób. Wśród ofiar było ponad 1000 Polaków i ponad 1000 duchownych rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.
Reżyser został zaproszony na III edycję Przeglądu Filmowego "Echa Katynia" - powiedział Michał Kurkiewicz z IPN, członek jury festiwalu.
Międzynarodowy Katolicki Festiwal Chrześcijańskich Filmów i Programów TV "Magnificat" organizują katolickie stowarzyszenie mediów SIGNIS-Białoruś, diecezja witebska Kościoła katolickiego, białoruskie pismo "Dialog" i studio filmowe "Stopkadr".
PAP, agkm
