Między Roztropowiczem a Szekspirem. Benjamin Britten w dekadzie przełomów

Benjamina Brittena niemal zawsze inspirowali konkretni wykonawcy. W latach 60. kompozytor poznał człowieka, który zmienił jego sposób postrzegania wiolonczeli - Mścisława Rostropowicza. Tak rozpoczęła się seria kompozycji z wiolonczelą w roli głównej, które noszą wyraźne ślady przyjaźni obu artystów i których losy są świadectwem tego, że na komfort ich relacji wpływała polityka.

Sopranistka Ofelia Sala w "Śnie nocy letniej" Brittena w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie

Foto: ALBERTO ESTÉVEZ/PAP

>>> Posłuchaj audycji "Giganci – sylwetki i dzieła wielkich twórców"

W przedostatnim spotkaniu z muzyką Brittena zabrzmiała także opera, której libretto opracował sam kompozytor (we współpracy z Peterem Pearsem). Podjęcie decyzji o takim systemie pracy zapewne wynikało z bardzo osobistego stosunku Brittena do Szekspirowskiego "Snu Nocy Letniej" - opery bardzo potrzebnej angielskiemu społeczeństwu w latach 60.

W końcu ta dekada w życiu Brittena przyniosła także pierwsze kroki ku "wielkiej syntezie", która dokona się w ostatnich jego opusach. Jednym z jej objawów jest religijna przypowieść: "The Curlew River".

***

Tytuł audycji: Giganci – sylwetki i dzieła wielkich twórców

Prowadzenie: Karol Furtak

Data emisji: 21.12.2025

Godz. emisji: 14.00