Józef Chełmoński nigdy nie zdejmował łowickiej kamizelki

– Niezwykle ważne dla całej twórczości malarza było to, że urodził się pod Łowiczem. Kolory ludowe towarzyszyły mu potem nie tylko w twórczości, lecz także w codziennym życiu – mówiła w Dwójce historyk sztuki Renata Higersberger.

Józef Chełmoński - "Autoportret" (1902)

Foto: Wikimedia/CC

Sztuka mistrza polskiego malarstwa realistycznego jest do dziś jedną z najbardziej znanych i popularnych pozycji tej dziedziny twórczości. A przecież zmagał się z nią, skoro pisał: "Sztukę można odczuć, że jest, ale niepodobna wypowiedzieć, na czym polega, jak ją posiąść"...

Na rozpoczynającego swoją życiową drogę Józefa Chełmońskiego (1849-1914) wpływ bez wątpienia mieli rodzice. – Uzdolniony plastycznie ojciec akceptował to, że jego syn wybrał edukację artystyczną. W tamtych czasach nie było to oczywiste, bo droga artysty była trudna i chimeryczna – powiedziała w "Ćwiczeniach z myślenia" Renata Higersberger, kustosz z Muzeum Narodowego w Warszawie.

Młodego malarza ukształtowało przede wszystkim środowisko warszawskiej klasy rysunkowej. – Chełmoński zapisał się tam w 1867 r. Przez trzy lata równolegle uczęszczał także do pracowni swego mistrza Wojciecha Gersona, który wywarł na niego ogromny wpływ – opowiadała historyk sztuki.

Jednak to, co leży u samych podstaw twórczej osobowości malarza, związane jest z miejscem jego urodzenia, czyli Łowiczem. To miejsce, w którym sztuka ludowa ma ogromne znaczenie. Odcisnęło się ono na całym późniejszym życiu Chełmońskiego, nawet na jego sposobie ubierania się. Artysta znany był z tego, że nigdy nie rozstawał się z charakterystyczną czerwoną kamizelką, ważnym elementem łowickiego stroju ludowego.

Audycję prowadziła Hanna Maria Giza.

mc/asz