Północna Szwecja zaostrza emocje

Dwaj bracia żyjący gdzieś na szwedzkich rubieżach tkwią we wzajemnej, pielęgnowanej latami nienawiści. Nierozwiązywalność tej sytuacji każe myśleć o ciążącym nam nimi tajemniczym fatum.

Gdzieś w Szwecji...

Foto: Per Ola Wiberg- mostly away/Flickr, lic. CC

Opowieść (przechodząca w przypowieść) o braciach jest kanwą nowo wydanej w Polsce książki "Miód trzmieli" Torgny’ego Lindgrena. Twórca ten należy do największych współczesnych pisarzy szwedzkich. W swojej ojczyźnie otrzymał szereg prestiżowych nagród, od 1991 roku jest członkiem Akademii Szwedzkiej. Prozę Lindgrena przetłumaczono na ponad trzydzieści języków, a kolejnym przekładom towarzyszył zachwyt krytyków widzących w nim jedną z największych indywidualności literackich dzisiejszej Europy. To proza męska, ostra, wyrazista a jednocześnie wyrafinowana w idealnie prostej formie, której odpowiednika próżno szukać w literaturze polskiej.  
Lindgren, zapytany o wiarę w fatum, które wydaje się władać jego literackim światem, odpowiada: – Myślę, że istnieją okoliczności, o których bardzo niewiele wiemy. Jestem jednak przekonany, że jesteśmy wobec tego bezbronni.
Czy w surowym świecie Lindgrena można spotkać sacrum? – Najważniejszym celem osób piszących jest pokazać, co oznacza bycie człowiekiem na ziemi. To jest właściwie jedynie nasze zadanie, a czy realizujemy je odwołując się do Biblii, Koranu, buddyzmu czy innych świętych ksiąg, to jest już inna sprawa, to nie ma znaczenia – mówił.
O inspiracjach, drodze życiowej i najważniejszych motywach twórczości Torgny'ego Lindgrena opowiadała Agnieszka Stróżyk, tłumaczka literatury szwedzkiej. – W tych tekstach jest dużo emocji, które doprowadzają do skrajnych działań. Być może ten wyostrzony szwedzki krajobraz w jakiś sposób sprawia, że i te emocje mocno się w tych tekstach polaryzują.
Rozmowę z Torgnym Lindgrenem oraz z Agnieszką Stróżyk przeprowadziła Katarzyna Hagmajer-Kwiatek.