"Ziemia obiecana" to, po "Chłopach", najczęściej tłumaczona na języki obce i filmowana powieść Noblisty. Drukowana była w łódzkim "Kurierze codziennym" w latach 1897-1898. Materiały do książki zaczął zbierać Reymont już w 1896 roku. Celem autora było przedstawienie różnych warstw społecznych oraz zbiorowości ludzkich. Akcja toczy się w latach 80. XIX wieku w Łodzi, która w czasach współczesnych autorowi dynamicznie się rozwijała.
Tematem powieści jest mechanizm "robienia pieniędzy" przez trzech bohaterów z których jeden jest Polakiem (Karol Borowiecki), drugi Niemcem (Max Baum), a trzeci Żydem (Moryc Welt). Różnice pochodzenia i obyczajów nie dzielą ich, wręcz przeciwnie - wykorzystują je dla skutecznego działania i wygrywania z konkurencją. Wspólnie zakładają fabrykę. Ten szczególny konglomerat polsko-niemiecko-żydowski ówczesnej Łodzi jest bardzo interesujący i uderza barwnością, różnorodnością obyczajową, rozmaitością typów i postaw. Plastyczny i naturalistyczny obraz tego miasta i jego mieszkańców jest przykładem antyurbanizmu Reymonta, jego umiłowania przyrody oraz przeciwstawiania "naturalnego" środowiska chłopskiego i wiejskiego (jego obyczajów, systemu wartości) "patologicznemu" środowisku miejskiemu. "Ziemia obiecana" była dwukrotnie sfilmowana. W 1927 roku powstała ekranizacja w reżyserii Aleksandra Hertza. Drugą próbę ekranizacji podjął w 1974 roku Andrzej Wajda. Film ten był nominowany do Oscara w 1976 roku.
