Autor:
Tadeusz Konwicki
Reżyseria:
Julia Wernio
Realizacja:
Andrzej Brzoska
Opracowanie muzyczne:
Małgorzata Małaszko, na saksofonie gra Grzegorz Piotrowski
Obsada:
Adam Ferency (Kowalski/Malinowski)
Anna Dereszowska (Helena)
Grażyna Barszczewska (Wdowa/Cecylia)
Wiktor Zborowski (Blumenfeld)
Miłogost Reczek (Pietuch)
Piotr Adamczyk (Artysta)
Stanisław Brudny (Stary Człowiek)
Marcin Troński (Gospodarz)
Krzysztof Kołbasiuk
Dorota Landowska (Żona Kowalskiego/Malinowskiego)
...uznawanego za wyraziciela dążeń, postaw, nadziei i wściekłości kilku pokoleń.
Akcja Salta rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku, sprawiającym wrażenie położonego na pograniczu jawy i snu, surrealistycznej fantazji i rzeczywistości.
Pewnego dnia w miasteczku pojawia się tajemniczy mężczyzna. Przedstawia się jako Kowalski - Malinowski. Zdumionym mieszkańcom przedstawia różne wersje swego życiorysu. Jednym mówi, że walczył na wojnie, innym, że się ukrywa i grozi mu niebezpieczeństwo. Niepostrzeżenie jego fałszywa legenda burzy senne życie odludnej osady. Kowalski - Malinowski obejmuje "rząd dusz" na mieszkańcami. Jego żałosne kabotyństwo i mitomańskie skłonności trafiają na podatny grunt. Każdy z mieszkańców miasteczka, z którym styka się bohater jest bowiem groteskowym ucieleśnieniem jakiegoś polskiego stereotypu - niestrudzonego, wiernego przysiędze wojaka (Rotmistrz), Żyda (Blumenfeld), wieszcza (Poeta). Wszystkich cechuje niezmierna podatność na górnolotne frazesy i romantyczne zaklęcia. Ich kwintesencją staje się finałowe "salto" - rodzaj dziwacznego tańca, którego rodowód sięga do Wesela. Podobnie jak u Wyspiańskiego, u Konwickiego także następuje przebudzenie. Nie ma w nim jednak tragizmu, jest szyderstwo...
JULIA WERNIO - absolwentka Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim (1980) oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie (1985). Zaraz po ukończeniu studiów współtworzyła Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. Następnie pracowała m. in. w Teatrze Nowym w Poznaniu, Teatrze Starym w Krakowie, Teatrze Polskim oraz Teatrze Współczesnym (jako dyrektor naczelny i artystyczny) we Wrocławiu. Od 1995 do 2004 r. prowadziła Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Wyreżyserowała kilkadziesiąt spektakli teatralnych m.in.: Wariat i zakonnica Stanisława Ignacego Witkiewicza - w Teatrze Dramatycznym im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, Gracz wg Fiodora Dostojewskiego - w Teatrze im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem, Upadek wg Alberta Camusa - w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu, Dzika kaczka Henryka Ibsena - w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. Realizuje także spektakle w Teatrze TV oraz Teatrze Polskiego Radia.
ANDRZEJ BRZOSKA (ur. w 1953 r.), reżyser dźwięku, związany z Polskim Radiem od 1979 r. i wicedyrektor, zastępca głównego reżysera Teatru PR od 1994 r. Trzykrotny laureat najwyższej międzynarodowej nagrody radiowej Prix Italia (1989,1992,1996) oraz Ostankino Prize (Moskwa 1996); nagrody Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie: Grand Prix (1997) za realizację słuchowiska wg dramatu Tadeusza Różewicza Kartoteka rozrzucona (reż. A. Zakrzewski) i za realizację akustyczną (1998) słuchowiska wg Akropolis St. Wyspiańskiego (reż. J. Kukuła), na Festiwalu Słuchowisk PR Rzeszów 2000 współlaureat Grand Prix za słuchowisko wg dramatu W. Myśliwskiego Złodziej (reż. J. Kukuła). Laureat (wespół z W. Markiewiczem) Grand Prix VI Międzynarodowego Festiwalu Prix Marulić, Hvar 2002, za słuchowisko Prosta i prawdziwa historia o Każdym. Reprezentował Polskie Radio wielokrotnie na międzynarodowych festiwalach sztuki radiowej, stypendysta Radia BBC w Londynie (1991) i Radia CBC w Toronto (1997), prowadził zajęcia na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego oraz w Szkole Wyższej "Collegium Civitas", obecnie w Laboratorium Reportażu Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Nagrania muzyczne w jego realizacji były dwukrotnie uhonorowane Nagrodą Akademii Fonografii - "Fryderyki" w kategorii muzyki poważnej. Na V Krajowym Festiwalu Teatru PR i Teatru TVP "Dwa Teatry - 2005" otrzymał nagrodę za realizację akustyczną słuchowisk: Matka, zgłoszonego przez Teatr Polskiego Radia, Matka i Lampart (Naczelna Redakcja Programów Katolickich), Czas i słowo (Dwójka, Polskie Radio) oraz Nie piszę już wierszy (Jedynka, Polskie Radio). Laureat Złotego Mikrofonu.
MAŁGORZATA MAŁASZKO-STASIEWICZ, muzykolog, ilustrator muzyczny, absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, z Polskim Radiem związana od 1991 r. , od 1994 r. z Teatrem Polskiego Radia, od 2007 roku zastępca Dyrektora Programu II. Nagrodzona na Festiwalach Słuchowisk w Bolimowie w latach 1998 i 1999 za opracowanie muzyczne słuchowisk Janosik (reż. A. Piszczatowski) i Ślub (reż. W. Modestowicz) oraz na I Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry - Sopot 2001" , za słuchowisko Chłopi na BIS (reż. J. Warenycia). Laureatka Grand Prix III Krajowego Festiwalu Teatru PR i Teatru TVP "Dwa Teatry - Sopot 2003", za opracowanie muzyczne słuchowiska wg prozy Wiesława Myśliwskiego pt. Nagi sad, z repertuaru Programu II PR i Grand Prix V Krajowego Festiwalu Teatru PR i Teatru TVP "Dwa Teatry - Sopot 2005", za opracowanie muzyczne słuchowiska Saksofon basowy, z repertuaru Dwójki Polskiego Radia. Obecnie współpracuje z Teatrem "Komedia" w Warszawie, Teatrem Stu w Krakowie, Teatrem Polskim w Poznaniu i Teatrem im. Stanisława Jaracza w Łodzi.
