Prozatorskie oblicze Kazimiery Iłłakowiczówny

- Tom ten zawiera całość prozatorskiej twórczości poetki. Tę, którą znamy, bo być może archiwa jeszcze coś przed nami kryją. Zebrane przez nas materiały mają dość duży rozrzut czasowy, bo od 1919 do 1968 roku. Później już prozy Iłłakowiczówna nie publikowała, ukazały się tylko listy i tłumaczenia – mówiła w Dwójce prof. prof. Mirosława Ołdakowska-Kulfowa.

Okładka książki

Foto: mat. promocyjne

"Nie lubię wierszy, wolę prozę. Wiersze bywają pretensjonalne" - to słowa Kazimiery Iłłakowiczówny z jednego z jej ostatnich wywiadów. Jedna z najwybitniejszych polskich poetek wypowiedziała te słowa zapewne trochę przekornie, ale do dziś niewielu z nas zna jej prozę. W audycji rozmawialiśmy więć o tej mniej znanej twórczości autorki "Trzech strun" i "Słownika litewskiego".

Kilka tygodni temu ukazał się obszerny tom (736 stron) Iłłakowiczówny, zawierający całość jej prozatorskiego dorobku, w którym znajdziemy m.in. opowieści o przyjaźni z Witkacym, Tuwimem, o jej pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, o podróżach, o współpracy z marszałkiem Piłsudskim (i ukazaniu go jako zwykłego człowieka, a nie spiżowej postaci), ale także duży utwór, który po latach zakwalifikowano jako bajkę dla dzieci, choć pisany był z zupełnie inną intencją.

Warto tę prozę poznać także dlatego, że pisana jest wyjątkowo pięknym językiem. Zapraszamy do wysłuchania nagrania audycji jej poświęconej.

***

Tytuł audycji: Rozmowy po zmroku

Prowadził: Wacław Holewiński

Gość: prof. Mirosława Ołdakowska-Kulfowa

Data emisji: 29.01.2019

Godzina emisji: 22.00

mko/pg