16 stycznia 1605 została wydana pierwsza część powieści "Don Kichot" Miguela de Cervantesa.
Hiszpański pisarz żył w latach 1547-1616. Wiódł awanturnicze życie. Został porwany przez piratów, parę lat spędził jako niewolnik w Algierze, brał udział w wielu bitwach, między innymi w słynnym starciu pod Lepanto.
W swojej epoce Miguel Cervantes był wziętym dramatopisarzem. Napisał pokaźną ilość sztuk scenicznych, dziś praktycznie zapomnianych. Jest pisarzem tak naprawdę jednego dzieła - słynnej powieści o przemyślnym hidalgo Don Kichocie z La Manchy. Książka powstała między 1605 a 1615 rokiem i zdaniem wielu rozpoczęła dzieje powieści nowożytnej.
Szeroko rozgałęziona fabuła, wyraziste charakterystyki postaci i uniwersalne przesłanie. Kiedy mówimy o Don Kichocie, mamy na myśli postawę człowieka wobec życia, pewien sposób zachowania. Rodzaj dziwactwa i marzycielstwa, które skonfrontowane z realiami życia ponosi klęskę.
Dzieło powstało z zamiaru dość prozaicznego. Z pretensji przeciw romansom rycerskim, które zdaniem Cervantesa wprowadzały wiele zamętu do ludzkich umysłów i odwracały uwagę od codziennej prozy życia.
Oszalały szlachcic Don Kichot i jego sługa Sancho Pansa to dwa typy bohaterów wymyślone na użytek przeprowadzenia pewnego wywodu o wyższości zdrowego rozsądku nad bezpłodnym marzycielstwem, oderwaniem od rzeczywistości.
Z tego zamiaru powstała powieść, która przerosła intencje twórcy. Dzisiaj znaczy dla nas dużo więcej, niż znaczyła dla czytelników w XVII wieku.
Posłuchaj audycji z cyklu "Szkiełko i oko".
mjm
