Sekretarz generalny ONZ, który prowadził dziennik duchowy. Znaczący na międzynarodowej scenie polityk, który pisał wiersze.
Dag Hammarskjöld, prawnik i ekonomista, członek Akademii Szwedzkiej, funkcję sekretarza generalnego ONZ pełnił przez dwie kadencje (od 1953 r.). Urząd ten przypadło mu sprawować w czasach niezwykle trudnych dla światowego pokoju, jednak swoim zaangażowaniem i dyplomatycznymi umiejętnościami wielokrotnie przyczyniał się do rozwiązywania konfliktów (kryzys sueski z 1956 r., kryzys w Libanie i Jordanii w 1958 r.). Był organizatorem genewskich konferencji dotyczących pokojowego wykorzystania energii atomowej, przewodniczył wielu misjom pokojowym – również tej ostatniej, związanej z konfliktem w dawnym Kongo Belgijskim. 18 września 1961 r. leciał na spotkanie z premierem kongijskiej Katangi, samolot, tuż przed lądowaniem, eksplodował nad dżunglą. Katastrofa – jak się okazało dopiero w latach 90. – była wynikiem zamachu.
Po śmierci Hammarskjölda znaleziono w jego nowojorskim mieszkaniu tekst Drogowskazów – swoistego dziennika duchowego, zbioru wierszy (w tym haiku) i poetyckiej prozy, notatnika cytatów i parafraz (od Biblii, przez Mistrza Eckharta, po XX-wiecznych poetów i dramaturgów). „Te notatki – napisał w liście do przyjaciela – dają (mój) jedyny wierny profil, jaki można nakreślić”.
Hammarskjöld nazwał Drogowskazy „białą księgą rozmów ze sobą samym – i Bogiem”. Zapisywał tu swoje refleksje, prowadził autoanalizę, pouczał się, wspierał i rozliczał. Medytował. Jego maksymalizm etyczny łączy się przede wszystkim z myślą chrześcijańską (nie rozstawał się z książeczką Tomasza à Kempis o Chrystusie, bliski był mu także personalizm). Drogowskazy jednak to również przejmujące świadectwo samotności ich autora, zapis epifanicznych chwil radości, ale i lęku, dowód nieustannych poszukiwań tego, co nadaje sens ludzkiemu życiu. „Głód jest moją ojczyzną w świecie namiętności” – napisał Hammarskjöld.
Na audycję o Dagu Hammarskjöldzie, z udziałem profesora Lecha Sokoła, zaprasza Witold Malesa.
