Spełnione marzenie Royal String Quartet

W konkursie "Koncertu za sms" wybrali Państwo jeden z wieczorów 6. Festiwalu „Kwartesencja”. Wśród głosujących rozlosowanych zostanie 6 albumów wydawnictwa For Tune z nagraniami następujących artystów: Piotr Damasiewicz Project, Wojciech Błażejczyk, Bester Quartet, Dominika Wania Trio, Sefardix i Anthony Braxton Quartet.

Foto: Flickr/CC

Festiwal "Kwartesencja” był spełnieniem marzeń jednego z najlepszych polskich zespołów kameralnych - Royal String Quartet. W założeniu miał być "imprezą niekonwencjonalną”; poszczególne festiwale zaskakiwały więc niestandardowymi pomysłami repertuarowymi czy zapraszanymi do współpracy artystami. Nieczęsto przecież zdarza się, by na co dzień rywalizujące zespoły występowały "ramię w ramię". Stało się tak podczas jednego z koncertów 6. Festiwalu - 6 listopada 2009 roku w radiowym Studiu im. Witolda Lutosławskiego. Royalsi zaprosili wówczas do wspólnego grania swoich przyjaciół - znakomity czeski zespół Škampa Quartet. W finale oba kwartety zagrały razem - w oktecie. Na taki skład przeznaczone są dwie miniatury Dymitra Szostakowicza. Wcześniej rozłożyli swe siły między utwory Henryka Mikołaja Góreckiego i Leoša Janáčka. Interpretacje zarówno I Kwartetu smyczkowego "Już się zmierzcha”, jak i Kwartetu "Sonata Kreutzerowska” mogłyby posłużyć za wzorcową wizytówkę wykonawczą każdego z zespołów.
Pani Maria z Warszawy została laureatką konkursu "Koncert za sms" w tym tygodniu. Tak brzmi jej uzasadnienie:
K03 Wspaniala i niezbyt czesta okazja posluchania wspolczesnej najlepszej muzyki kameralnej  zagranej brawurowo na festiwalu zrodzonym ze wspolnej pasji dla tej muzyki

K03

Posłuchaj fragmentu koncertu K03

Koncert Royal String Quartet i Skampa Quartet na 6. Festiwalu Muzyki Kameralnej „Kwartesencja” (Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławskiego, 6.11.2009)

Dymitr Szostakowicz Dwa utwory na oktet smyczkowy op. 11, Henryk Mikołaj Górecki I Kwartet smyczkowy op. 62 „Już się zmierzcha”, Leoš Janáček Kwartet smyczkowy „Sonata Kreutzerowska”

Koncert przypomni w piątek (6 czerwca) o godzinie 13.00 Joanna Grotkowska.

***

W "Konkursie za SMS" co tydzień przedstawiamy Państwu nowe propozycje koncertowe.

Każdy z koncertów ma swój indywidualny symbol literowo-cyfrowy (K01, K02, K03, K04, K05). O tym, który z nich nadamy w całości w piątkowej audycji, decydują uczestnicy głosowania.

Aby wziąć udział w konkursie, wystarczy wysłać SMS pod numer 71211 z symbolem wybranego koncertu oraz krótkim uzasadnieniem wyboru . Autor najciekawszego uzasadnienia otrzyma cenną nagrodę!

Głosy oddawać można od godz. 15.00 w piątek do godz. 18.00 w czwartek. O wynikach głosowania informujemy na naszej antenie w czwartek o 19.30.

Uczestnicy głosowania mogą wygrać nagrody w postaci boxów płytowych.

Regulamin konkursu "Koncert za SMS" - nagrody płytowe

***

W mijającym tygodniu głosowali Państwo także na nastepujące koncerty:

K01

Posłuchaj fragmentu koncertu K01

Festiwal Mazovia Goes Baroque (Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 12.11.2010)

Muzyka królestwa Neapolu – między tradycją ustną a pisaną, wyk. Armando Illario – klawesyn, śpiew, Simone Mongelli – instrumenty perkusyjne, drumla

Armando Illario i Simone Mongelli, znakomici włoscy etnomuzykolodzy, multiinstrumentaliści i śpiewacy, przywieźli do szarej i zimnej listopadowej Warszawy gorące pieśni i muzykę taneczną swojej ojczyzny. To był porywający występ, który dowiódł, że tradycyjna muzyka południowej Italii to tradycja wciąż żywa. Jak sami muzycy podkreślali, inspirują się przede wszystkim twórczością wiejską, choć robią to w sposób nieortodoksyjny. „Trudno ocenić, które instrumenty należałoby uznać za tradycyjne, a które tradycyjnymi nie są – mówili artyści podczas pobytu w Polskim Radiu. – Zależy to od tego, jaki czas w przeszłości uznamy za moment powstania tych pieśni. Skoro jednak nie sposób tego stwierdzić, kwestię instrumentów pozostawiamy otwartą. Naszym zdaniem ta muzyka jest cały czas żywa – jest jak język, którego ludzie nadal używają. Nie została zapisana, nie ma swojej artystycznej postaci. To muzyka, którą nadal się wykonuje, jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Naszym zdaniem do tego repertuaru należy podchodzić z wielkim szacunkiem, dlatego dobrym sposobem jest wykonywanie go tak, jak robili to ludzie, którzy przejmowali go od swoich przodków. Stąd w naszych interpretacjach pojawił się akordeon, instrument w tym kontekście nowoczesny, bo liczący sobie zaledwie 100 lat. Instrument ten jest jednak z powodzeniem stosowany na południu Włoch i to między innymi dzięki niemu dawna tradycja nadal trwa. Z tego samego powodu nie przedstawiamy „filologicznych” wersji pieśni. Wykonując tę muzykę, pozostajemy sobą. Nie urodziliśmy się w małej wiosce na południu, nie wychowywaliśmy się na wsi, nie poznaliśmy tej muzyki od naszych dziadków. Tak więc nawet jeśli tam właśnie mamy swoje korzenie, ta muzyka przyszła do nas z zewnątrz. Sądzimy więc, że najrozsądniej jest oprzeć się na naszej własnej wrażliwości i wykorzystać naszą muzykalność. Nie chcemy udawać kogoś, kim nie jesteśmy. Staramy się, oczywiście, być wierni tradycji. Właśnie to doceniają ludzie, którzy są przekazicielami tej tradycji. Dlatego uważamy, że jesteśmy na dobrej drodze”.

K02

Posłuchaj fragmentu koncertu K02

Koncert Ilyi Gringoltsa – skrzypce i Narodowej Orkiestry Symfonicznej PR pod dyrekcją Massimo Zanettiego (Katowice, 14.01.2005)

Édouardo Lalo Symfonia hiszpańska op. 21, Ryszard Strauss Tako rzecze Zaratustra – poemat symfoniczny op. 30

Choć dziś gwiazda Ilyi Gringoltsa nieco przybladła, to jednak warto pamiętać o tym rosyjskim skrzypku, który w połowie poprzedniej dekady święcił triumfy na estradach całego świata i był jednym z czołowych młodych muzyków intensywnie promowanych przez wytwórnię płytową Deutsche Grammophon. Nie bez przyczyny – jego bachowska płyta z Sonatą i dwiema Partitami na skrzypce solo została znakomicie przyjęta przez krytykę i publiczność. W grze tego skrzypka – absolwenta Konserwatorium w Petersburgu, ucznia Itzhaka Perlmana i Dorothy DeLay z nowojorskiej Julliard School of Music, a także Yehudi Menuhina – mnóstwo było radości, swobody, wirtuozerii, młodzieńczej pasji. Podczas katowickiego koncertu, pierwszego występu w Polsce – nie licząc udziału w Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie w 1997 roku, na którym zresztą zdobył pierwszą nagrodę – pokazał się od najlepszej strony, bo też skrząca się pasażami i najeżona karkołomnymi wielodźwiękami, melodyjna i taneczna Symfonia hiszpańska op. 21 Édouarda Lalo to utwór idealnie pasujący do temperamentu i olśniewającej techniki Gringoltsa. Program wieczoru dopełnił jeden z najpopularniejszych poematów symfonicznych Ryszarda Straussa, Tako rzecze Zaratustra . Wykonanie poprowadził światowej sławy włoski dyrygent, Massimo Zanetti, który wówczas, w sezonie 2004–2005, przyjechał do Polski w przerwie swoich zajęć w Birmingham, Manchesterze, Operze Berlińskiej i Semperoper w Dreźnie.

K04

Posłuchaj fragmentu koncertu K04

Polen im Puls – prolog do 25. Schleswig-Holstein Musik Festival (Kraków, 1.07.2010)

Wolfgang Amadeus Mozart Symfonia C-dur KV 338 , Gustav Mahler I Symfonia D-dur „Tytan” , wyk. The Schleswig-Holstein Festival Orchestra , dyr. Christoph Eschenbach

1 lipca 2010 roku w Krakowie wystąpiła Orkiestra Festiwalu Schleswig-Holstein, którą poprowadził jeden z najwybitniejszych współczesnych dyrygentów niemieckich, Christoph Eschenbach. Było to wydarzenie niecodzienne - zarówno sam koncert, jak i obecność znakomitej orkiestry - wieczór w Filharmonii im. Szymanowskiego był bowiem prologiem do festiwalu „ Polen im Puls ” w Szlezwiku-Holsztynie, którego program skupiał się na muzyce polskiej.

The Schleswig-Holstein Festival Orchestra założył w 1987 roku Leonard Bernstein. Podczas dwóch miesięcy wspólnej pracy młodzi muzycy z całego świata koncertują pod batutą największych dyrygentów. W 2010 roku byli to m.in. Christopher Hogwood i Valery Gergiev. „Młodzi wnoszą entuzjazm i energię odstraszającą rutynę; bardziej doświadczeni muzycy mogą natomiast dać im odwagę wprowadzania w życie nowych pomysłów. Determinacja w sercach młodych dokona nawet niemożliwego. Jeśli mogę być ich siłą napędową, oto jestem! ” - mówił szef artystyczny zespołu, Christoph Eschenbach. Niemiecki dyrygent świętował wówczas nie tylko swoje 70. urodziny, lecz także 150. rocznicę urodzin Gustava Mahlera.

K05

Posłuchaj fragmentu koncertu K05

Daniił Trifonow na Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju (13.08.2011)

Fryderyk Chopin Etiudy op. 25, Mazurki op. 56, Franz Schubert/Franz Liszt – transkrypcje pieśni na fortepian.

Na ostatnim Konkursie Chopinowskim Daniil Trifonov zajął dopiero trzecie miejsce, ustępując na podium kontrowersyjnej Yuliannie Avdeevej, Lukasovi Geniusasowi i Ingolfowi Wunderowi (obaj otrzymali II nagrody ex aequo). Należał jednak Trifonov do ulubieńców publiczności i został wyróżniony może najbardziej prestiżowym wśród regulaminowych laurów – nagrodą Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków. Nie trzeba udowadniać, że mazurki Chopina są miniaturami najtrudniejszymi na świecie, których tajemnicę i przesłanie odczytać i oddać potrafią jedynie nieliczni – tym samym chyba najlepsi.

O skali talentu Trifonova świadczyć może jego dalsza historia – w 2011 roku zwyciężył w dwóch niezwykle prestiżowych konkursach: im. Artura Rubinsteina w Tel Awiwie oraz im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Do Dusznik, w sierpniu 2011 roku, przyjechał niesiony falą tych wielkich sukcesów i zdeklasował swoich rywali z Warszawy – Ingolda Wundera i Yuliannę Avdeevą. Jego recital należał do najwspanialszych w dziejach ostatnich, dusznickich Festiwali Chopinowskich.