Wojciech Kossak urodził się 31 grudnia 1856 r. w Paryżu, tam też spędził dzieciństwo. Po przeprowadzce do Polski rodzina Kossaków w 1861 roku osiedliła się w Warszawie, a następnie w Krakowie.
Wojciech, od najmłodszych lat wprowadzany był w arkana sztuki przez ojca Juliusza Kossaka, dopiero w 1871 r. rozpoczął naukę w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa, a potem uczył się w Monachium i Paryżu.
Po powrocie do Polski Wojciech Kossak ożenił się z Marią Kisielnicką. Para miała trójkę dzieci: Jerzego Kossaka, późniejszego malarza malarza, Marię (Pawlikowską Jasnorzewską -poetkę) oraz Magdalenę (Samozwaniec -pisarkę).
Niezwykle ważnym elementem życia Wojciecha Kossaka były liczne podróże, jakie odbywał, po Europie, ale także do Stanów Zjednoczonych. Malował i sprzedawał tam swoje obrazy, nawiązywał też kontakty z najważniejszymi przedstawicielami ówczesnego malarstwa, ale i świata polityki.
Wojciech Kossak był protegowanym cesarza niemieckiego Wilhelma II, malował dla dworu pruskiego oraz austriackiego. Pod koniec lat 90. XIX wieku artysta założył grupę malarską „Zero”.
W latach 1915-1918 pracował jako profesor w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Został wiceprezesem, a następnie prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.
Wojciech Kossak zasłynął jako niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Doskonale opanował sztukę malowania koni. W późniejszym okresie twórczości malował masowo sceny rodzajowe, batalistyczne i portrety. W jego spuściźnie krytycy sztuki oddzielają dzieła wielkiej klasy od obrazów tworzonych w pośpiechu, na doraźne zamówienia.
Jego najsłynniejsze prace, to: monumentalna „Panorama Racławicka”, którą współtworzył z grupą artystów pod kierownictwem Jana Styki oraz: „Sowiński na Szańcach Woli”, „Grunwald”, „Kościuszko pod Racławicami”, „Zaślubiny Polski z morzem”.
Wojciech Kossak zmarł w Krakowie 29 lipca 1942 roku.
O wielkim malarzu bataliście, orędowniku sztuki narodowej opowiada profesor Iwona Luba, kierownik Zakładu Historii Sztuki i Kultury Nowoczesnej Instytutu Historii Sztuki UW.
Audycja jest współfinansowana przez Fundację "Pomoc Polakom na Wschodzie" w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za Granicą.
Teksty czytał Krzysztof Dumała.
Audycję zrealizowała Magdalena Górecka-Balcer.
Do wysłuchania audycji zaprasza Maria Wieczorkiewicz.
