Mozaika życia Andrzeja Dudzińskiego

Zaczęło się od pożądania zabawek amerykański podżegaczy wojennych, skończyło się zaś na fascynacji Nowym Jorkiem. Posłuchaj barwnych wspomnień znakomitego, cenionego nie tylko w Polsce grafika i malarza.

Andrzej Dudziński, "Przynieście mi głowę malkontenta", 1996.

Foto: www.andrzejdudzinski.com

Swoje Dwójkowe gawędy Andrzej Dudziński opatrzył mottem z Antoniego Kępińskiego, który pytał: "Czy rzeczywiście życie przez nas przeżywane jest pasmem wydarzeń ze sobą powiązanych, czy nie są to tylko luźne obrazki jak płytki mozaiki?". – Nie muszę być spójnym, przypadki mojego życia są też niczym płytki mozaiki – mówił słynny Dudi, rozpoczynając swoją opowieść wspomnieniami z sopockiego dzieciństwa. W mieście, w którym na każdym kroku można było zobaczyć niedawną niemiecką przeszłość (nasz bohater przyszedł na świat w momencie zakończenia II wojny), dziecko widziało dużo niezwykłości i tajemnicy…
Momentem przełomowym okazał się rok 1954 roku, gdy w pawilonach wystawowych przy molo otworzono wystawę "Oto Ameryka" – jej zadaniem było, jak wspominał Dudziński, obrzydzenie Polakom Stanów Zjednoczonych. Tych, którzy chcieli zaszczepić w sobie nieprzepartą odrazę do wrogów zza oceanu, było tak wielu, że nie wszyscy na ekspozycję się dostali. Były tam bowiem niesamowite rzeczy. – Najwspanialszą była gablota sięgająca do sufitu, w której umieszczono rozwinięty spadochron i manekina przedstawiającego amerykańskiego dywersanta. Od tego nie mogliśmy się odleić – przyznawał Dudziński. – Wszystko, co na tym dywersancie było, stanowiło obiekt naszego pożądania: kurtka skórzana, kask jakiś fantastyczny, saszetka, apteczka, w której były różne dziwne rzeczy – narzędzia dywersanta. Pojemnik ze stonką, plik dolarów, mapa i, co budził największe pożądanie: guma do żucia i prezerwatywy, które braliśmy zresztą również za gumy do żucia, no bo skąd mogliśmy wiedzieć, jak wyglądają…
– A już zupełnego amoku doznawaliśmy, oglądając zabawki, którymi podżegacze wojenni zabawiali swoje dzieci – wspominał przyszły grafik. Jak – po tak wysublimowanej indoktrynacji – doszło do tego, że Andrzej Dudziński wyjechał na Zachód i zdobył swoimi pracami londyńskich i nowojorskich wydawców? Zapraszamy do wysłuchania pięciu gawęd znakomitego artysty.
Audycje przygotował Witold Malesa.

 (jp)

Andrzej Dudziński. Fot. Mariusz Kubik/Wikipedia, domena publiczna