Zbigniew Raszewski urodził się 5 kwietnia 1925 roku w Poznaniu, dzieciństwo i młodość spędził w Bydgoszczy. Studiował polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu. Gdy przeniósł się do Warszawy, związał się z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk, był profesorem warszawskiej Akademii Teatralnej. Zmarł 7 sierpnia 1992 roku w Warszawie. W 1993 roku powstał film dokumentalny "Profesor" o Zbigniewie Raszewskim, a w 2006 roku powołano w stolicy Instytut Teatralny jego imienia.
Barbara Osterolff wspominała w radiowej Dwójce, że nie starczyłoby czasu w audycji na to, by wymienić ile rzeczy nauczył ich prof. Raszewski. Powiedziała, że jego uczniowie czerpali od niego wiedzę i doświadczenie także poza zajęciami, imponowało im wtedy to, że traktował ich jak "ludzi dorosłych”.
- To były wyjątkowe godziny, gdyż spędzane w kameralnej atmosferze. Diś uczestniczące w nich osoby są znane i na rozmaite sposoby zapisują się nadal w myśleniu, w pisaniu o teatrze. Mieliśmy poczucie, że profesor jest dla nas. (…) udostępniał nam nawet własne notatki – wspominała w "Sezonie na Dwójkę".
Janusz Majcherek wspomniał, że kreował się on na człowieka znacznie starszego niż był w rzeczywistości. Zawsze nosił garnitur, albo przynajmniej ciemne marynarki, białą koszulę i "pięknie zamknięty krawat”.
- Był człowiekiem dosyć silnie łysiejącym, z siwą koronką włosów wokół głowy. Wąsik przystrzyżony, siwy i błyskające, w cieniuteńkiej, drucianej oprawce okulary – mówił w Programie Drugim Polskiego Radia.
Audycję prowadził Tomasz Mościcki.
