Pisał głównie w jidysz. W mowie noblowskiej podkreślił, że nagrodę traktuje jako "uznanie dla jidysz - języka wygnania, języka bez ziemi, języka bez granic. Języka, w którym nie ma słów dla wyrażania takich pojęć jak broń, amunicja, musztra, taktyka działań bojowych. Jidysz to mądry i skromny język zalęknionego, ale nie tracącego nadziei człowieka".
"Każda ulica jest Krochmalną"
Urodził się w żydowskiej rodzinie w Leoncinie niedaleko Nowego Dworu Mazowieckiego 14 lipca 1902 lub 1904 roku. W 1907 roku rodzina przeprowadziła się do Radzymina, gdzie 40 procent mieszkańców stanowili Żydzi. Rok później Singerowie przeprowadzili się do Warszawy i zamieszkali przy ulicy Krochmalnej 10. W 1917 roku Izaac z matką i bratem wyjechali do jej rodziny do Biłgoraja, a Izaac wrócił do Warszawy w 1921 roku. Pracował jako nauczyciel hebrajskiego i jako korektor w czasopiśmie "Literarisze Bleter".
Zadebiutował w 1925 roku opowiadaniem "Na starość". Pierwsza powieść "Szatan w Goraju" została opublikowana w 1935 roku.
44:57 biografia i twórczość izaaka baszewisa singera___v2019013968.mp3 Izaac Bashevis Singer, pisarz języka jidysz, niezrównany opowiadacz świata, na który podczas II wojnie światowej przyszła zagłada. O tajemnicach Singera, a także o małym świecie, który go ukształtował, zanim ruszył w wielki świat, opowiedzą prof. Monika Adamczyk-Garbowska, tłumaczka utworów Singera i wykładowczyni UMCS oraz dr Hanna Węgrzynek z powstającego muzeum Getta Warszawskiego. (PR, 14.07. 2019)
W tym roku wyjechał z Polski, do której nigdy nie wrócił. Zamieszkał w Nowym Jorku. Pracował jako dziennikarz, korektor i tłumacz.
– Isaac Bashevis Singer opuścił Polskę w wieku 31 lat i później pisał o kraju, który zostawił, o świecie polsko-żydowskim i o Warszawie. Dla niego pisarskim adresem była Warszawa i ulica Krochmalna – tłumaczyła w audycji "Letni Wieczór z Jedynką pod Gwiazdami" Agata Tuszyńska, autorka książki "Singer. Pejzaże pamięci".
Agata Tuszyńska zaznaczyła, że przed wojną ulica ta znajdowała się w dzielnicy zamieszkiwanej przez żydowską biedotę.
– Singer mówił, że zawsze, gdy jedzie dorożką, wszystko jedno czy jest to Montreal, czy Nowy York, to zawsze czuje, jakby jechał po Krochmalnej – mówi Agata Tuszyńska.
Świat chasydów, świat nieistniejący
- Kiedy mówię Warszawa, to oczami duszy widzę dawną żydowską Warszawę. Widzę dawne żydowskie ulice, kramy, bożnice, domy, targowiska, podwórka pełne żydowskich mieszkańców. Wbrew temu, co wiem […] nie potrafię sobie przedstawić Warszawy jako zwałów gruzu [….] - podkreślał Izaak Bashevis Singer już w 1944 roku.
Pisarz nie sprawdził nigdy, co się stało z miejscami, które opuścił. Co się stało ze światem, który zniszczyła niemiecka nawałnica. Podkreślał, że nie umie wrócić do Polski, która stała się "cmentarzem żydowskiego narodu".
29:36 warszawa singera___v2011001021_tr_0-0_10196160017d9c04[00].mp3 Warszawa Singera - Andrzej Matul rozmawia z Janem Jagielskim z Żydowskiego Instytutu Historycznego: wizja Warszawy w utworach Isaaca Singera. W audycji także wypowiedzi Agaty Tuszyńskiej. (PR, 29.08.2011)
Proza Izaaca Bashevisa Singera pełna jest religijno-filozoficznych problemów moralnych, konfliktów ortodoksyjnych i zasymilowanych Żydów. Singer przywoływał do życia nieistniejący już świat chasydów ze wschodniej Polski. Jedną z najbardziej znanych jego powieści jest wydany w 1960 roku "Sztukmistrz z Lublina", "historia o buncie i akceptacji, o wahaniu poprzedzającym wybór właściwej drogi i o zmaganiach z własną tradycją".
im
