Już tylko do niedzieli możemy wejść w świat niezwykłych opowieści za pośrednictwem 18. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Opowiadania. W sobotę, 18 listopada Gigi Bigot, jedna z najbardziej znanych mistrzyń opowieści, przedstawi wyniki swoich poszukiwań nad symbolicznym językiem baśni. Na czym polega jego siła? Jakie są jego relacje z językiem dyskursywnym? Jaki sens ma opowiadanie historii? Czy poetyckość jest ucieczką od rzeczywistości, czy też właśnie zakorzenia opowiadającego w świecie? Czy możemy składać świadectwo poprzez opowieść? Aby odpowiedzieć na te pytania, Gigi Bigot dzieli się doświadczeniami, które znaczą jej drogę zawodowej opowiadaczki. Jest wśród nich m.in. praca w organizacjach pozarządowych, takich jak ATD Quart Monde w ubogich dzielnicach miast północnej Francji.
W magazynie zabrzmiała też muzyka z albumu "The Soul of Congo - Treasures of the Ngoma label (1948-1963)". Planet Ilunga, brukselski wydawca, od 2013 roku wyprodukował serię nagrań poświęconych historii kongijskiej muzyki popularnej. Z okazji dziesiątego wydawnictwa i z okazji dziesiątej rocznicy istnienia wytwórnia wypuszcza "The Soul of Congo" swój najbardziej ambitny projekt w dotychczasowej historii: dobrze udokumentowaną i obszerną antologię o znakomitej i legendarnej kongijskiej wytwórni muzycznej Ngoma.
"The Soul of Congo" to kompilacja obejmująca lata od 1948 do 1963, kiedy Kongo Belgijskie wyłoniło się z niewoli kolonialnej i rozwinęło się w pierwszy kwiat niepodległości. Do stolicy Konga, Léopoldville, przybyli piosenkarze i muzycy z całej Afryki Środkowej – od ulic Brazzaville na przeciwległym brzegu rzeki Kongo po rozległy płaskowyż Mbanza Congo w Angoli, z bogatych w minerały obszarów Lubumbashi (Elizabethville) w Głębokie południe do tętniących życiem doków Kisangani (Stanleyville) na północnym wschodzie, od skalistych pustkowi Mbandaka (Coquilhatville) na zachodzie po majestatyczne lasy Bukavu (Costermansville) na wschodzie.
Léopoldville stało się kotłem muzycznego synkretyzmu pomiędzy afrykańskimi rytmami, które przybyły wraz z tymi muzykami, a popularnymi w wielkim mieście melodiami europejskimi, karaibskimi i kubańskimi. Nowe brzmienia zostały nagrane dla jednej z pięciu największych kongijskich wytwórni: Opika, Loningisa, Esengo, Olympia czy Ngoma. Żadna inna kongijska wytwórnia nie oddała lepiej energii, różnorodności i ducha tej epoki niż wytwórnia Ngoma. Marka została założona przez Greka Nicolasa Jéronimidisa w 1948 roku. Po jego przedwczesnej śmierci w 1951 roku została rozwinięta przez Nikisa Cavvadiasa i Alexandrosa Jéronimidisa. W trakcie swojego istnienia, od 1948 do 1971 roku, Ngoma dokonała ponad 4500 nagrań, tworząc istotne dziedzictwo kulturowe. Teraz, gdy Unesco uznało rumbę kongijską za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości od grudnia 2021 r., warto przywrócić ją "uszom świata".
***
Tytuł audycji: Źródła
Prowadził: Krzysztof Dziuba
Data emisji: 17.11.2023
Godzina emisji: 15.15
