Zwycięski klarnet Frösta w arcydziele Webera

Ostatnia aktualizacja: 08.01.2017 12:00
Płytowy Trybunał Dwójki wybrał najlepsze nagranie I Koncertu klarnetowego f-moll op. 73. Karola Marii Webera.
Audio
  • Płytowy Trybunał Dwójki wybiera najlepsze nagranie I Koncertu klarnetowego f-moll Karola Marii Webera (Płytowy Trybunał Dwójki)
Jury Płytowego Trybunału Dwójki: Wojciech Michniewski, Kacper Miklaszewski, Jacek Haryluk i Jan Jakub Bokun
Jury Płytowego Trybunału Dwójki: Wojciech Michniewski, Kacper Miklaszewski, Jacek Haryluk i Jan Jakub BokunFoto: Grzegorz Śledź/PR2

Jury w składzie Jan Jakub Bokun, Wojciech Michniewski, Kacper Miklaszewski zdecydowało, że I Koncertu klarnetowego f-moll najlepiej posłuchać na albumie: 

Martin Fröst – klarnet (Buffet-Crapmon), Tapiola Sinfonietta, dyr. Jean-Jacques Kantorow (CD BIS 2006)

W audycji słuchaliśmy także następujących nagrań:

Emma Johnson – klarnet, English Chamber Orchestra, dyr. Yan Pascal Tortelier (CD ASV 1987/4 CD Brilliant Classics 2013)

Sabine Meyer – klarnet, Staatskapelle Dresden, dyr. Herbert Blomsted (CD EMI 1986/CD Warner Classics 2015)

Sharon Kam – klarnet, Gewandhausorchester, dyr. Kurt Masur (CD Teldec Classic 1997/CD Warner “Apex” 2010)

Fabio di Càsola – klarnet (Buffet-Crampon), Rosyjska Filharmonia Kameralna z Sankt Petersburga, dyr. Juri Gilbo (CD Sony Classical 2009)

Paul Meyer – klarnet (Buffet-Crampon Divine nr 669686), Orchestre de Chambre de Lausanne (CD MDG 2016)

Plan słuchania:

I runda
Allegro (fragment do taktu nr 160)

II runda
Adagio ma non troppo (z Triem; do taktu nr 70)

Finał
Rondo. Allegretto

Klarnet był ponoć ulubionym instrumentem Karola Marii Webera. Oprócz dwóch koncertów solowych na ten instrument, f-moll i Es-dur, kompozytor zostawił także Concertino op. 26 i utwory kameralne.

Koncerty klarnetowe powstały w 1811 roku podczas pobytu Webera w Monachium. Napisał je dla klarnecisty, prawdziwego wirtuoza, Heinricha Josepha Bärmanna.

Koncerty zostały skomponowane zaraz po ogromnym sukcesie Concertina. Oba zamówił król Bawarii, który słuchał utworów Webera. Zdaje się, że pośrednikiem był tutaj sam Bärmann. 18 kwietnia 1811 roku Weber w swym dzienniku zanotował, że rozpoczął właśnie pisanie Koncert f-moll. Utwór był gotowy w maju. Premiera odbyła się 4 czerwca w Monachium.

Weber ponoć przekazał Bärmannowi na 10 lat prawa na wyłączne wykonywanie obu koncertów. I Koncert f-moll został wydany przez Adolfa Schlesingera dopiero latem 1823 roku. 50 lat później syn klarnecisty, Carl Bärmann, opublikował nową edycję, twierdząc, że poprawił błędy Schlesingera i że właśnie w takiej wersji koncert był wykonywany przez ojca i Webera. Nie było to prawdą. Powstało zamieszanie, które wyjaśniło dopiero wydanie z lat 50. XX wieku.

***

Tytuł audycji: Płytowy Trybunał Dwójki 

Prowadzi: Jacek Hawryluk

Jurorzy: Kacper Miklaszewski, Adam Suprynowicz i Wojciech Michniewski

Data emisji: 7.01.2017

Godzina emisji: 17.00

bch

Czytaj także

Coppola i Staier najlepsi w sonacie Brahmsa

Ostatnia aktualizacja: 06.03.2016 12:00
Płytowy Trybunał Dwójki wybrał najlepsze nagranie Sonaty Es-dur na klarnet i fortepian op. 120 nr 2 Johannesa Brahmsa.
rozwiń zwiń