Średniowieczne wojny na relikwie

- Konkurujące o pielgrzymów miejsca kultu oskarżały się nawzajem o posiadanie relikwii fałszywych. Od tego rodzaju konfliktów się roi, co sprzyjało ogólnemu dystansowi do relikwii wśród części wiernych - mówił w Dwójce historyk Jerzy Pysiak.

Włócznia św. Maurycego ofiarowana przez cesarz Ottona III księciu Bolesławowi Chrobremu podczas pamiętnego zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 roku, zdjęcie z wystawy na Wawelu, maj 2000 roku

Foto: PAP/JACEK BEDNARCZYK

Gość audycji "Kryzys wieku średniego" zwrócił uwagę, że Kościół w średniowieczu przywiązywał ogromną wagę do kwestii autentyczności relikwii, co nie zmienia faktu, że często przymykał oko na pojawiające się tu i ówdzie próby wypromowania się za pomocą świętych  szczątków i przedmiotów. Tak było w przypadku fragmentów ciała Chrystusa. - Aż do wieku XIII oficjalna doktryna Kościoła uznaje, że relikwie cielesne Chrystusa są niemożliwe. Tymczasem już wieku XI na skutek wzmożenia religijnego zaczynają się pojawiać na szeroką skalę relikwie takie jak napletki, zęby Chrystusa czy mleko i łzy Matki Boskiej. Pojawia się potrzeba posiadania części ciała Chrystusa - opowiadał dr Jerzy Pysiak.

Historyk w audycji wyjaśniał, skąd wzięła się moda na relikwie. Opowiadał też o szczególnym znaczeniu krzyża jako relikwii, ale również o zmieniającej się hierarchii przedmiotów takich jak korona cierniowa czy gąbka, którą napojono Chrystusa octem.

W audycji dyskutowaliśmy ponadto, czy polska włócznia św. Maurycego jest prawdziwa oraz czy takie same relikwie można mnożyć.

***

Tytuł audycji: Kryzys wieku średniego

Prowadzą: Łukasz Kozak i Łukasz Modelski

Gość: dr Jerzy Pysiak (Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego)

Data emisji: 7.01.2018

Godzina emisji: 21.00

bch/mz