Bronisław Horowicz. Od opery do słuchowisk

W audycji "Antykwariat" będziemy wspominać wybitnego reżysera i teoretyka sztuki operowej, związanego z Polskim Radiem od czasów przedwojennych.

Horowicz był przeciwnikiem wizji reżyserskich, które nie opierają sie na muzyce. Uważał, że kluczem do wszystkich rozwiązań scenicznych jest głębokie wniknięcie w partyturę.

Foto: Pixbay/rjasso

Bronisław Horowicz był uczniem Leona Schillera w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. To Schiller skierował go w stronę reżyserii operowej. Dysertacje naukową na ten temat pisał we Francji, tam zastała go wojna. Po wojnie osiadł w Paryżu. Pracę zatytułowaną "Teatr operowy" opublikował w 1946 roku. Wydanie polskie ukazało się dużo później. Zaraz po wojnie związał sie też z najlepszymi scenami operowymi Europy. W La Scali debiutowali tego samego wieczora - Horowicz i Giorgio Streller. W 1965 roku - na otwarcie Teatru Wielkiego w Warszawie - powierzono Bronisławowi Horowiczowi reżyserię spektaklu inauguracyjnego "Króla Rogera" Karola Szymanowskiego.

W Polskim Radiu Bronisław Horowicz wyreżyserował pierwsze montowane słuchowisko plenerowe. Był to "Dysk olimpijski" Parandowskiego, przygotowywany na olimpiadę w Berlinie. Po wojnie reżyserował słuchowiska i dokumenty w Radio France. Był dwukrotnym laureatem Prix Italia. Wprowadził również we francuskim radiu program zatytułowany "Balety radiowe". Zmarł w 2005 r. w wieku 95 lat.

***

Na "Antykwariat" w sobotę (10.06) w godz. 15.00-15.30 zaprasza Anna Lisiecka.

mc/mz