"Sztuka dla wszystkich i wszędzie". Od mieszkania po transatlantyk

Jak podkreślała prof. Maria Poprzęcka, wszystkie niesłuchanie zróżnicowane nurty polskiej sztuki dwudziestolecia międzywojennego łączyła "potrzeba społecznej roli sztuki".

Transatlantyk "Batory" przy molo pasażerskim w gdyńskim porcie, kwiecień 1939. Znaczenie polskich transatlantyków w kontekście historii sztuki przypomniane zostało m.in. w czasie wystawy Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904-1944 (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2012)

Foto: zbiór Narodowego Archiwum Cyfrowego

"Polska awangarda nigdy nie sięgnęła do skrajności"

"Sztuka dla wszystkich i wszędzie" - pod takimi hasłami w okresie II Rzeczypospolitej nastąpił wspaniały okres rozkwitu rzemiosła artystycznego. Projektanci wykorzystywali polskie materiały i zatrudniali miejscowych rzemieślników. Promowano kulturę dnia codziennego: w najbliższym otoczeniu, przede wszystkim w mieszkaniach, w przedmiotach powszechnego użytku, w przestrzeni publicznej i prywatnej.

To przenikanie sztuki we wszystkie dziedziny życia łączyło się z promocją sztuki rodzimej - nowoczesnej i odwołującej się jednocześnie do tradycji. - Bardzo ważnym elementem tej reprezentacji Polski na zewnątrz, którą oddano w ręce projektantów, były dwa wielkie transatlantyki, duma Polski: Piłsudski i Batory – przypominała prof. Maria Poprzęcka. - Całe wyposażenie, niesłychanie zróżnicowane, było w pełni zaprojektowane przez najwybitniejszych polskich artystów. To były meble, rzeźby, panneau dekoracyjne, zastawa stołow, aż po takie drobiazgi jak popielniczki czy menu obiadowe.

Na jakie inne jeszcze sposoby realizowano hasło "sztuka dla wszystkich i wszędzie"?

***

***

Tytuł audycji: Galeria wyobraźni. Opowieści o sztuce polskiej

Prowadzi: prof. Maria Poprzęcka

Data emisji: 15.07.2018

Godzina emisji: 11.00

jp/mko