Zapowiedź tego wydarzenia elektryzowała publiczność i trzeba powiedzieć, że estoński dyrygent i jego orkiestra nie sprawili nikomu zawodu. Podczas drugiego wieczoru Schumannowskiego Bremeńczycy wykonali Drugą i Trzecią Symfonię – wszystkie dzieła były bowiem prezentowane w kolejności chronologicznej.
Opublikowana jako II Symfonia C-dur op. 61 powstawała w latach 1845-6 (jako trzecia w kolejności). Jako źródła inspiracji podaje się dwa wielkie nazwiska muzki niemieckiej: Jana Sebastiana Bacha i Ludwiga van Beethovena. Pierwszy wpłynął na kontrapunktyczne faktury i chorałowy wstęp do pierwszej części symfonii, drugi zaś nieustanie inspirował Schumanna swym cyklem "Do dalekiej ukochanej".
Ostatnią chronologicznie spośród czterech symfonii Schumanna jest III Symfonia Es-dur op. 97 "Reńska" z roku 1850. Szczególnym rysem tego pięcioczęściowego dzieła jest przedostatni fragment, będący, według komentatorów, muzycznym obrazem intronizacji Johannesa von Geiselsa na urząd kardynała w katedrze w Kolonii, czego Schumannowie byli świadkami. Stąd uroczysty charakter tego fragmentu, oparty na archaicznie brzmiącym chorale instrumentów dętych drewnianych i stosujący niezwykłą w muzyce orkiestrowej (ze względu na problemy intonacyjne) tonację es-moll.
Zaprasza Agata Kwiecińska.
W przewie koncertu z Paavo Järvim rozmawia Barbara Schabowska.
Program
Robert Schumann II Symfonia C-dur op. 61, III Symfonia Es-dur op. 97 "Reńska"
Wyk. Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Paavo Järvi - dyrygent
(Warszawa, 27.03.2012)
15 kwietnia (niedziela), godz. 19:00
