Rozmowy improwizowane z Edem Schullerem

Zza kontrabasu świat wygląda nieco inaczej. Ed Schuller, jeden z najbardziej rozchwytywanych amerykańskich basistów, swój punkt widzenia przedstawi w czwartkowym wydaniu "Rozmów improwizowanych".

Dlaczego Joe Lovano nie pozwala robić notatek na próbach? O co Tim Berne i Tony Malaby pokłócili się z Georgem Schullerem (chodzi, rzecz jasna, o spory czysto artystyczne)? I czego nie potrafią zagrać dziś nawet dobrzy młodzi kontrabasiści? O tym wszystkim opowie w najbliższym programie muzyczny partner Paula Motiana, Mala Waldrona, a także kilku polskich muzyków (m.in. Adama Pierończyka i Jacka Kochana).

Nie unikniemy też pytania o "trzeci nurt", skupiająca uwagę krytyki koncepcja lat 50. I 60. usiłująca połączyć jazz z muzyką klasyczną. Twórcą tego terminu jest Gunter Schuller – ojciec bohatera czwartkowej audycji. Jak się okazuje, do swojego określenia żywi dość mieszane uczucia:

- Ojciec czasami żałuje, że wymyślił ten termin – mówi Ed Schuller. – Był zaangażowany i w muzykę klasyczną, i w jazz, więc wierzył, że uda się zbudować pomost łączący te oddzielne wówczas światy. Grywałem jego utwory i część z nich uważam za naprawdę udane, choćby Jazz Abstractions. Przede mną wykonywali je znakomici muzycy: Ornette Coleman, Eric Dolphy, Scott LaFaro, Bill Evans... kto inny wpadłby na szalony pomysł połączenia tak różniących się od siebie muzyków? Na nieszczęście znaleźli się zarówno klasyczni puryści uważający, że ojciec chce zdegradować ich świętość do rangi jazzowej rozrywki, jak i nacjonaliści typu Czarnych Panter, zarzucający mu próby wybielenia jazzu. Ojcu dostawało się z obu stron, mimo że jedyne, o co mu tak naprawdę chodziło, to tworzenie interesującej muzyki. Termin trzeci nurt powstał pod koniec lat pięćdziesiątych, kiedy granice między klasyką i jazzem były sztywne i w zasadzie nikt ich nie przekraczał.

Zapraszamy - Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński.

27 października (czwartek), godz. 22:00