Utwory Beethovena jak wprawka przed V Symfonią

Muzyka kameralna i instrument klawiszowy solo to sedno twórczości kompozytora z drugiej połowy lat 90. XVIII wieku.

Zdj. ilustracyjne

Foto: shutterstock/ Africa Studio

Stykają się – dość symbolicznie – te dwa rozdziały nie tylko za sprawą sąsiedztwa w spisie opublikowanych dzieł: op. 9 – tria smyczkowe, a op. 10 – sonaty fortepianowe. Te dwa opusy wiąże bliskość adresatów dedykacji. Poświęcone zostały jednej rodzinie arystokratycznych mentorów Beethovena. Tria powstały dla hrabiego Johanna Georga von Browne-Camus, zawodowego oficera rosyjskiej armii, który mieszkał w Wiedniu. On był synem Irlandczyka, który również zaciągnął się do carskiej armii, a ponieważ fortuna mu sprzyjała – dosłużył się oficerskich szlifów. Natomiast Sonaty op. 10 zadedykował Beethoven żonie hrabiego Johanna Georga – hrabinie Annie Margaret von Browne.

W obydwu tych tryptykach znajdują się utwory napisane w tonacji bardzo dla Beethovena znaczącej – w c-moll. To jeszcze jeden znaczący symbol – w końcu w tej właśnie tonacji napisze Beethoven niebawem jedno z najbardziej wstrząsających dzieł – legendarną V Symfonię op. 67, w której temacie komentatorzy dopatrywali (a właściwie dosłuchiwali się) "losu kołaczącego do wrót życia".

Tonacja c-moll oznacza muzykę wzburzoną i gwałtowną, targaną emocjami. I właściwie od samego początku stała się "wizytówką" stylu Beethovena. A więc Trio c-moll op. 9 nr 3, jak i Sonata fortepianowa c-moll op. 10 nr 1 emanują podobnym nastrojem, przemawiają podobnym językiem. Otwierają na dobre całą listę dzieł Beethovena, które konsekwentnie, co pewien czas do głosu w jego twórczości będą powracać. Żeby zrozumieć V Symfonię – nie można tych dwóch utworów pominąć.

***

Tytuł audycji: Beethoven 2020 

Przygotował: Marcin Majchrowski

Data emisji: 9.01.2020

Godzina emisji: 22.00

pg/pj