Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu I Dokumentu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section05

Paweł Głowacki

Głupki

Samo jabłko – to nic. Nie chce być inaczej. I nic – sama pani Bovary. Kość – nic nie znaczy. Trup – to niewiele. Ba, nawet cztery trupy, cztery zmasakrowane ciała, cztery ofiary zbrodni potwornej, niewytłumaczalnej – to za mało. Zobacz więcej na temat: Truman Capote KULTURA felieton Gustave Flaubert

Daleki ogród

Nie liczy się wzrost ani rozmiar kapelusza. Istotne, że ogród przy domu Kantorów jest jedynym miejscem, gdzie on, bohater starej powieści o głupocie świata, może usiąść i odpocząć. Zobacz więcej na temat: TEATR felieton KULTURA

Stare, nieruchome głowy

Ale fajnie było! Fajnie, bo się wszystko fajnie ruszało! A ruszało się – co właściwie? No – to! Ruszało się to, co się ruszało! Logiki zadowolenia Felka nie da się obalić. I kontent jest Felek. W 40 minut zobaczył tak wiele, nie widząc nic. Zobacz więcej na temat: felieton TEATR Vincent van Gogh

Wielka rola

Siedział w swej samotni, nie zwracając najmniejszej uwagi na wszystko poza zajęciem, któremu się tam oddawał. Zobacz więcej na temat: TEATR Sławomir Mrożek

Kłopotliwa fajka Alberta Einsteina

Nie pojechałem do Gdańska. Może pojadę... Czytam "Morze i Zwierciadło", wędruję labiryntem odpowiedzi Audena, łowię dźwięki, próbuję się nie zgubić. Słyszę intonację człowieka, który usłyszał intonację Szekspira. Nie, jednak nie pojadę do Gdańska Zobacz więcej na temat: TEATR

Spojrzenie woźnicy z brązu

Dobrze wiedział, że istnieją opowieści, w spotkaniu z którymi jest się zbyt małym, by móc mówić. Wtedy trzeba po prostu odejść. Niespiesznie, bez słowa, z lekko opuszczoną głową. Jak on od spojrzenia brązowego, jednorękiego woźnicy w Delfach. Zobacz więcej na temat: TEATR Zbigniew Herbert

Spotkanie w Dreźnie

Zamarłe Wielopole, opustoszała klasa szkolna, życie i śmierć Wita Stwosza, albo ta Kantora rodzinna fotografia z roku 1912, na której jego matka, ojciec, ktoś jeszcze, tacka w kształcie liścia i kieliszek w wysoko uniesionej dłoni ojca? Co z tym zrobić? Zobacz więcej na temat: TEATR

Słowa, ucho, czekanie

Zobacz więcej na temat: Kraków poezja

Nagle, gdzieś wysoko

Mówi, uśmiechając się ciepło: „Wszystkie miernoty – rozgrzeszam was! Rozgrzeszam! Rozgrzeszam! Rozgrzeszam! Rozgrzeszam was wszystkich!” I czyni znak krzyża nad głowami tych, którzy wciąż wierzą cichuteńko, że są, kim nie są. Zobacz więcej na temat: William Szekspir Wolfgang Amadeusz Mozart

Realny chłopczyk za oknem

Jest Szekspir. Prościuteńki, pastelowy, łatwy, lecz – Szekspir. A zwłaszcza – są jego słowa. Tak właśnie. Jego frazy, i to w dużej ilości. Mało? Kiedyś, w epoce innego teatru, powiedzmy trzydzieści lat temu – to mogło być mało. Wtedy. Nie dziś. Zobacz więcej na temat: William Szekspir

Pies w berecie z antenką

Wyobraźcie to sobie! 40 studni bezdennych, wirujących wolno bądź prędko, czarnych i niemych tak, że każdej można zadać dowolną ilość pytań w sprawie dowolnej – i nie uzyska się ani litery odpowiedzi! Lecz to jeszcze nie koniec. Zobacz więcej na temat: TEATR

Opiekun resztek

A gdy litery znikają i zapada ciemność, marionetka zapewne odchodzi wolno, niosąc pod pachą pudełko pełne cudownych resztek, które zebrała po drodze. Pudełko w czarno-białe pasy - echo pudełka z „Psa Andaluzyjskiego” Luisa Buñuela, gdzie teatralność świata doszła do kresu. Zobacz więcej na temat: TEATR literatura FILM Bruno Schulz bracia Quay KULTURA

Dlatego klasycy

Zobacz więcej na temat: TEATR literatura śmierć

Żółte drogi

Trzyma w dłoni otwarty tom Novalisa, ma palec położony na zdaniu, które zawsze wprawiało go w zachwyt. Słucha szmeru żeliwnych płyt, wolno sunących ku sobie. Czyta słowa pod palcem. „Każdy miłowany przedmiot jest środkiem Rajskiego Ogrodu”. Już? Już. Zobacz więcej na temat: TEATR Bohumil Hrabal

Bar mleczny "Kurzy móżdżek"

Widzę ją! Lewa jej dłoń na kierownicy, a w prawej, na wysokości ramienia – taca z trupimi pasztetami. Okrąża scenę trzykrotnie, ciepło się uśmiechając, a widownia coraz głośniej skanduje: „Prosimy o przepis!”. Zobacz więcej na temat: William Szekspir felieton TEATR

Cierpliwość pozytywki

Upadają więc. Każda z figur Warsickiej upadnie obok – bliżej, lub dalej, to obojętne – wielkiego stołu, zastawionego szklanymi naczyniami o kojąco łagodnych kształtach, naczyniami, które nie są ani z tamtego Paryża, ani z tego Krakowa. A z tyłu, za upadkami, będzie, jak było od zawsze. Zobacz więcej na temat: TEATR felieton

Czarny kwadrat

Iluzja i realność, bądź na odwrót. Prawda i zmyślenie, rzeczywistość i bajka, zmyślenie i rzeczywistość, prawda i bajka, i tak dalej. Stary taniec – stara niepewność. Zobacz więcej na temat: TEATR

Biało-czerwony kot

Młodzież porządnie pokazała reportaż. Tak właśnie – pokazała. Monotonnie, lecz porządnie. Głośno pokazała, wyraźnie, bywało, że z uczuciem, ładnie wykonując chórem piosenki oraz melodie bez słów. Zobacz więcej na temat: TEATR Dorota Masłowska Kraków