75 proc. produkcji tego warzywa we Francji pochodzi z żyznych ziem nad Loarą.
Białe szparagi uprawiane są także w landach na południe od Bordeaux, zaś rzadziej spotykane fioletowe i popularne zielone pochodzą także z Prowansji. Kolor zależy od tego jak długo szparagi wystawione są na działanie światła: zielony - długo, fioletowy - bardzo krótko, a białe - wcale.
Spróbujmy się zmierzyć ze szparagową babką.
Szparagi, gdy są już obrane, można wrzucić do wody z lodem. Gotujemy je zawsze "na stojąco" najlepiej luźno związane nitką w dwóch miejscach. Białe dłużej, zielone krócej! Ważne, żeby główki wystawały nad wodę, w ten sposób gotują się jedynie na parze, a trzony w osolonej wodzie.
A zatem - obieramy! Najpierw odcinamy zdrewniałą nogę, potem ostrożnie zdejmujemy nożykiem ciemnoliliową łuskę porastającą miejscami łodygę.
Do obu poraw musimy odciąć główkę. Do babki wyrabiamy ciasto takie jak na babeczki tylko cieńsze i wypiekamy w foremce. Śmietanę 30 proc. podgrzewamy, wrzucamy parmezan i ciągle mieszając rozpuszczamy do powstania gęstej masy.
Na patelni zarumieniamy cienko pokrojoną szalotkę, obrane z twardych włókien łodygi szparagów kroimy na kawałki, gotujemy i miksujemy z szalotką. Mieszamy z kremem, wsadzamy do ciasta babkowego, posypujemy kolendrą, dekorujemy główkami szparagów wetkniętymi w krem, dodajemy nieco ostrej papryki lub świeżo zmielonego pieprzu i serwujemy!
(asz)