Z poprzednich odcinków dowiedzieliśmy się już, że istnieją trzy rodzaje funduszy inwestycjnych: bezpieczne, agresywne i mieszane. Te ostatnie, nazywane są również funduszami stabilnego wzrostu, tłumaczy Jarosław Sadowski, analityk Expandera.
Jarosław Sadowski: -Tego rodzaju fundusze są stosunkowo bezpieczne. Te wahania wartości jednostki są znacznie mniejsze niż np. w funduszach akcyjnych, gdzie ten udział akcji w portfelu jest dużo większy a znaczny udział obligacji i bonów skarbowych powoduje, że z jednej strony ten fundusz przynosi stosunkowo stabilne zyski i jest stosunkowo bezpieczny, czyli wahania jednostki nie są takie bardzo duże.
Dodatkowo możemy na takiej inwestycji sporo zarobić.
Jarosław Sadowski:-W rezultacie, dzięki temu, że w portfelu znajduje się niewielka część akcji, to zyski jakie w długim okresie taki fundusz może przynieść są większe niż np: funduszy papierów dłużnych, czy funduszygotówkowych gdyż stopa zwrotu dzięki akcjom w długim terminie jest nieco wyższa.
Część środków inwestowana w obligacje stanowi swego rodzaju zabezpieczenie kapitału. Ten podział ma też swoje wady, ocenia Adam Johaniuk z PKO TFI.
Adam Johaniuk: -Z jednej strony fundusze mieszane nigdy nie wypracują tak wysokich zysków w czasie hossy jak fundusze akcji, bo jednak ta część portfela większa jest ulokowana w obligacjach chociażby, czy bonach skarbowych. A z drugiej strony czyli w czasie bessy, czyli wtedy, kiedy indeksy giełdowe tracą na wartości, to znowu ta część akcyjna w funduszu jest zbyt duża żeby zupełnie ochronić kapitał inwestora.
Ale w długim okresie inwestowanie w fundusze stabilnego wzrostu powinno się opłacić. Komu najbardziej mówi Jarosław Sadowski.
Jarosław Sadowski:-Taki fundusz jest przeznaczony dla osób, które z jednej strony chcą aby ta inwestycja była stosunkowo bezpieczna, ale zarazem oczekują wyższych stóp zwrotu niż w tych najbezpieczniejszych funduszach rynku pieniężnego czy fundszach papierów dłużnych.
Stopa zwrotu za ostatnich 12 miesięcy w przypadku praktycznie wszystkich funduszy stabilnego wzrostu była dwucfyrowa, a więc znacznie wyższa od oprocentowania lokat bankowych.