Tajemnice napoleońskich meteorologów

Francuscy naukowcy zajmujący się pogodą i zjawiskami atmosferycznymi dostali bezcenne źródło informacji- pierwszą część archiwów danych meteorologicznych sprzed ponad dwustu lat. Konserwacja archiwalnych materiałów i korzystanie z nich jest możliwe dzięki wsparciu finansowemu jednego z banków.

Najstarsza część archiwalnych zapisów pochodzi z lat 1797-1841 prowadzonych amatorsko przez mieszkającego w środkowej Francji lekarza, który spisywał nie tylko anomalia atmosferyczne, jak nawałnice i ulewne deszcze, ale i kierunek wiatrów oraz zanieczyszczenie powietrza. W 1850 roku, po sztormie, który zdziesiątkował flotę francuską i brytyjską na Morzu Czarnym cesarz Napoleon III postanowił dla celów wojskowych zorganizować sieć służb meteorologicznych obejmującą całą Francję.

Materiały, które opuściły piwnice archiwów i ujrzały światło dzienne, mieszczą się w ponad sześciu tysiącach pudeł. Dla naukowców to bezcenne dane, które pozwolą nie tylko na sporządzenie historycznej mapy pogody we Francji w latach 1850-1960, lecz także, dzięki skrupulatnej analizie tych materiałów, mogą one być podstawą do zrozumienia efektu cieplarnianego, jak i do trafniejszego prognozowania pogody.

W 2014 roku, po zakończeniu prac związanych z konserwacją i analizą archiwalnych materiałów zostaną one upublicznione za pośrednictwem internetu.