Premiera teatralna tej sztuki odbyła się w Teatrze Satyry "Maszkara" w Krakowie w 1990 roku. W 1992 pokazał ją Teatr Telewizji. Spektakl reżyserował Kazimierz Kutz a wystąpili w nim: w roli Stalina - Jerzy Trela, a w roli starego aktora - Tadeusz Łomnicki. Realizacja radiowa jest trzecią próbą zmierzenia się z tym utworem, wstrząsającym w każdym medium.
Icyk Sager, w chwili, w której go poznajemy, podbija serca teatralnych widzów jako niezrównany odtwórca roli "Króla Leara". Pierwowzorem postaci Sagera był Salomon Michoels, aktor żydowskiego pochodzenia, również odtwórca szekspirowskiego Leara, który zginął w sfingowanym wypadku samochodowym.
W środku nocy Józef Stalin każe sprowadzić do swojego mieszkania Icyka Sagera. Nawiązuje z nim przyjazną rozmowę, która powoli zmienia ton, gdy Stalin odkrywa swoje karty. Doszły go słuchy, że kreacja Sagera, jak i zresztą całe przedstawienie, odbierana jest przez publiczność jako nieprzychylny Stalinowi komentarz do bieżącej sytuacji politycznej.
Dyktator rozpoczyna z Sagerem drobiazgową analizę dramatu Szekspira, która przekształca się w nękanie aktora. Stalin zagłębia się w jego przeszłość, rzekome powiązania ze spiskowcami - syjonistami, pobyt w więzieniu. Po pierwszej rozmowie następuje druga, potem trzecia i następne. Icyk zaczyna rozumieć, że na jego szyi nieuchronnie zaciska się pętla. Dyktator owładnięty swoimi obsesjami i strachem, systematycznie niszczy aktora metodami typowymi dla tamtego systemu. Icyk podejmuje grę o życie...
Zapraszamy