Herman Göring miał olbrzymi wpływ na historię III Rzeszy. Był jednym z najważniejszych współpracowników Adolfa Hitlera, czołowym działaczem Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej oraz marszałkiem III Rzeszy.
Podczas I wojny światowej służył w lotnictwie. Od 1922 był członkiem nazistowskiej NSDAP. W 1923 brał udział w nieudanym puczu w Monachium. Został wtedy postrzelony, w związku z czym zaczęto podawać mu morfinę, od której się uzależnił.
30 sierpnia 1932 został przewodniczącym Reichstagu. Pełniąc tę funkcję, przyczynił się do umocnienia systemu nazistowskiego. W 1933 roku został premierem Prus, największego kraju związkowego Niemiec. Utworzył tajną policję Gestapo oraz pierwsze obozy koncentracyjne w Oranienburgu i Papenburgu. Wraz z Himmlerem kierował akcją "noc długich noży”, podczas której zlikwidowano przeciwników Hitlera.
Od 1935 roku był naczelnym dowódcą niemieckiego lotnictwa wojskowego. W 1939 roku został ogłoszony następcą Führera, a w 1940 roku - marszałkiem Rzeszy.
Klęska lotnictwa niemieckiego w bitwie o Anglię, brak wsparcia powietrznego pod Stalingradem i nasilające się naloty alianckie na Niemcy spowodowały, że Herman Göring stopniowo tracił swoje wpływy. Wiosną 1945 roku próbował bezskutecznie przejąć władzę, za co Hitler pozbawił go wszystkich funkcji.
8 maja 1945 oddał się w ręce wojsk amerykańskich. Był sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze.
- Göring komenderował ławą oskarżonych; decydował, co oni mają mówić, kiedy mają mówić lub nie zabierać głosu, wyrażał swoje zadowolenie bądź niezadowolenie. Wyglądało, jakby był szefem tej całej ekipy; zresztą do pewnego stopnia nim był, nawet na ławie oskarżonych - relacjonował prof. Tadeusz Cyprian, oskarżyciel w procesie norymberskim z ramienia rządu polskiego.
1 października 1946 Herman Göring został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyroku nie wykonano, gdyż w noc przed egzekucją, 15 października 1946, popełnił samobójstwo.
mk