Dorota Buchwald fot. Instytut Teatralny
DOROTA BUCHWALD - teatrolog, absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1985). Od początku pracy zawodowej zajmuje się teorią i praktyką dokumentowania teatru. Od 2013 roku jest dyrektorem Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, który w 2003 roku współtworzyła, razem z Maciejem Nowakiem, jako rozwinięcie Pracowni Dokumentacji Teatru, działającej przy Związku Artystów Scen Polskich, którą kierowała od 1997 roku.
Od 1995 roku redaktor miesięcznika „Dialog”. Autorka artykułów publikowanych w „Antenie” (1988-1994), „Teatrze”, „Pamiętniku Teatralnym”, „Notatniku Teatralnym”. Uczestniczka i organizatorka konferencji naukowych poświęconych internetowym systemom informacji naukowej i problemom dokumentacji teatralnej. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1999).
Agnieszka Lipiec-Wróblewska fot. Kasia Chmura-Cegiełkowska
AGNIESZKA LIPIEC-WRÓBLEWSKA – reżyserka teatralna, telewizyjna i radiowa, scenarzystka. Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze i Wydział Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. W trakcie studiów była asystentką Jerzego Grzegorzewskiego. W latach 90. XX w. związana z teatrem Studio (m.in.: Bilard petersburski wg F. Dostojewskiego, Tama i Kolęda Dublińska C. McPhersona) i Teatrem Narodowym w Warszawie (Dawne czasy H. Pintera, Rzeźnia S. Mrożka). W 1999 przenosiła wraz z reżyserami włoskimi Dekalog K. Kieślowskiego i K. Piesiewicza na scenę Teatru w Bolonii. Współpracuje z wieloma teatrami w Polsce (Teatr Stary w Krakowie; Fantom I. Villqista, Teatr Wybrzeże w Gdańsku: Wojna polsko-ruska wg D. Masłowskiej, Teatr im. Horzycy w Toruniu Dzika kaczka H. Ibsena). Od kilku lat pracuje w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (Red J. Logan, Niebezpieczna metoda Ch. Hampton), w Teatrze Warsawy (Wraki LaBute’a, Wenus w futrze D. Ives.). Reżyseruje w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia, często na podstawie własnych adaptacji tekstów niedramatycznych. W Teatrze Telewizji reżyserowała m.in. Moje pierwsze honorarium na podstawie I. Babla, Mistrz wg R. Rutkowskiego, Portret wenecki wg Herlinga- Grudzińskiego, Kryptonim „Gracz” i Gry operacyjne – na podstawie własnych scenariuszy. W Teatrze Polskiego Radia reżyserowała m.in. Mapę i terytorium wg M. Houellebecqa, Sarabandę wg I. Bergmana, Antylopy wg H. Mankella. Współpracowała z K. Piesiewiczem przy scenariuszach Piekło, Czyściec i trylogii Wiara, Nadzieja, Miłość oraz A. Wajdą przy filmie Katyń. Laureatka wyróżnienia dla Porteretu weneckiego w Konkursie Polskich Sztuk Współczesnych (1999); Grand Prix czyli Wielka Nagroda Publiczności dla spektaklu Tama C. McPhersona z Teatru Studio w Warszawie na 36. Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie. W 2012 roku otrzymała nagrodę Don Kichot za debiut reżyserski w Teatrze Polskiego Radia (Obłomow wg Iwana Gonczarowa).
Maria Pakulnis fot. Ewa Modestowicz
MARIA PAKULNIS – aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, absolwentka warszawskiej PWST (1980), początkowo związana z Teatrem Dramatycznym w Słupsku, a od 1981 r. z teatrami warszawskimi: Współczesnym, Dramatycznym oraz Ateneum (1989-2010). Laureatka prestiżowych nagród filmowych i teatralnych m.in. na XI Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdańsku za najlepsze drugoplanowe role żeńskie w filmach M. Gronowskiego i J. Zaorskiego (1986), Nagroda im. Z. Cybulskiego za role w filmach: Jezioro Bodeńskie, Zygfryd i Weryfikacja (1987). Stworzyła dziesiątki znakomitych kreacji aktorskich w spektaklach teatru TV, m.in.: wielokrotnie w spektaklach K. Zaleskiego: Mahagonny, Choroba młodości, Łuk Triumfalny, Sprawa Stawrogina, Słowo honoru, K. Langa: Pierwszy września, J. Majewskiego: Siła komiczna, P. Szulkina: Pępowina, T. Kotlarczyk: Wilk stepowy. Od wielu lat współpracuje z Teatrem Polskiego Radia, gdzie zagrała główne i drugoplanowe role w kilkudziesięciu słuchowiskach, m.in. jako Eta w Alfie wg S. Mrożka, Irma w Balkonie J. Geneta, Irena Solska w słuchowisku Ja jestem tobą na podstawie listów I. Solskiej do J. Żuławskiego, Tatiana w Miłości na Krymie wg S. Mrożka, Cathy w Na wchód od Edenu J. Steinbecka, Konstance Collier w Pięknym dziecku wg T. Capote’a, Salomea w Ping-pongu z Salomeą J. Abramowa-Newerly’ego, Matka w Przebudzeniu Z. Mentzla, Żona w Dziewczynie z hotelu Excelsior E. Rylskiego, Ciotka w Białym małżeństwie T. Różewicza, Wanda w Bezdechu A. Barta, Elżbieta w Ryszardzie III wg dramatu W. Shakespeare’a, Karlica w Pukaniu do drzwi R. Wojasińskiego. Laureatka Nagrody Zespołu Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor 2013, a w 2014 r. Grand Prix dla najlepszego słuchowiska Królowa i Szekspir za rolę Królowej Elżbiety I. Jurorka XV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015”.
Krzysztof Gordon fot. Wojciech Kusiński
KRZYSZTOF GORDON – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy, reżyser. Absolwent PWST w Warszawie (1968). Debiutował rolą Laertesa w Hamlecie w reż. K. Brauna w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Od 1970 r. w zespole gdańskiego Teatru Wybrzeże, gdzie stworzył kilkadziesiąt ról pierwszo- i drugoplanowych. Stworzył również wiele kreacji w Teatrze Telewizji, grając w spektaklach w reż. M. Okopińskiego, St. Hebanowskiego, J. Kreczmara, R. Bugajskiego, G. Wiśniewskiego, K. Babickiego. Wystąpił w kilkudziesięciu słuchowiskach, zarówno rozgłośni regionalnych (Radio Gdańsk S.A., Radio Szczecin), jak i Teatru Polskiego Radia, m.in.: Czasu jutrzennego, reż. S. Woroniecki (rola: Jan, 1995), Wyjazd, reż. A. Piszczatowski (rola: Henryk Floris Schopenhauer, 2000), Anioły, reż. A. Piszczatowski (rola: Narrator, 2007), De profundis, reż. S. Woroniecki (rola: Człowiek z wachlarza/Żołnierz, 2008), Rozstrzelana warta honorowa, reż. H. Rozen (rola: Płk Jarosław Okulicz-Kozaryn, 2008), Raport Piłata, reż. J. Kukuła (rola: Szef, 2013), Śmieszny staruszek, reż. J. Kukuła (rola: Staruszek, 2015). W 2002 r. zadebiutował jako reżyser słuchowiska Melisa wg prozy Dariusza Odiji (słuchowisko wyróżniono rekomendacją na III Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2003”). Laureat wielu nagród, m.in.: Nagrody Wojewody gdańskiego (1990, 1991, 1995), „Sopockiej Muzy” – nagrody Prezydenta Miasta Sopotu (1997), Pomorskiej Nagrody Artystycznej w dziedzinie aktorstwa (1998), Nagrody Teatralnej Marszałka województwa pomorskiego (2000, 2004), Nagrody Prezydenta Gdańska z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej (2014). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1996), Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2009). Juror XV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015”.
Antoni Libera fot. Grzegorz Śledź
ANTONI LIBERA – pisarz, tłumacz, znawca twórczości Samuela Becketta. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzował się w Polskiej Akademii Nauk. Przełożył i wydał wszystkie dzieła dramatyczne Becketta, część jego utworów prozą oraz eseje i wiersze. Sztukami Becketta zajmuje się również jako reżyser, wystawiając je w Polsce i za granicą. W jego inscenizacjach występowało wielu wybitnych aktorów m.in.: Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz, Adam Ferency, Andrzej Seweryn, Wojciech Malajkat i Zbigniew Zamachowski, a z brytyjskich: Barry McGovern i David Warrilow. Tłumaczył również tragedie Sofoklesa (m.in. Antygonę i Króla Edypa), dokonał nowego przekładu Makbeta Szekspira i Fedry Racine'a oraz kanonu poezji F. Hölderlina i K. Kawafisa. W 1990, na zamówienie londyńskiego Royal Court Theatre, napisał jednoaktówkę Eastern Promises (tytuł pol.: Czy Europa musi zginąć?), która została na tej scenie wystawiona i opublikowana w tomie The May Days Dialogues (Methuen, 1990). Spektakularny sukces literacki i wydawniczy odniosła jego powieść Madame (1998): w ciągu 12 lat przekroczyła łączny nakład 100 tysięcy egzemplarzy i przełożona została na 20 języków; była też nominowana do nagrody Nike (1999), wyróżniona Nagrodą im. A. Kijowskiego, a w 2002 znalazła się w finale prestiżowej IMPAC Dublin Literary Award. W 2009 wydał prozę autobiograficzną pt. Godot i jego cień (finał Nagrody Angelusa, nominacja do szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego), a w 2013 tryptyk nowelistyczny pt. Niech się panu darzy (Nagroda Warszawskiej Premiery Literackiej 2013). Członek PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz amerykańskiego Samuel Beckett Society. W latach 1996-2001 był kierownikiem literackim Teatru Dramatycznego w Warszawie. Ponadto laureat Nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich i Ministerstwa Kultury i Sztuki za przekład dzieł dramatycznych Becketta, nagrody „Literatury na świecie” za przekład powieści Molloy oraz Nagrody Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Poznańskiej za całokształt twórczości literackiej i teatralnej. W Teatrze Polskiego Radia wyreżyserował Skecz radiowy Becketta (2007). Ostatnio wraz z dominikaninem Januszem Pydą opublikował dialogi o teatrze Becketta pt. "Jesteście na Ziemi, na to rady nie ma!" (2015).
