Franceska Michalska
Cała radość życia. Na Wołyniu, w Kazachstanie, w Polsce. Wspomnienia
Oficyna Literacka Noir sur Blanc, Warszawa
Franceska Michalska urodziła się w 1923 roku w Kamieńcu Podolskim. Cudem przeżyła wielki głód na Ukrainie. W 1936 roku jej rodzina wraz z wielotysięcznymi rzeszami Polaków z obszarów Polski przedrozbiorowej została zesłana do Kazachstanu. Ukończyła szkołę felczerską w Petropawłowsku w grudniu 1941 roku, najtrudniejszą jednoosobową praktykę medyczną odbyła na głębokiej prowincji Kazachstanu, a potem w latach 1942-44 rozpoczęła studia medyczne naprzód w Ałma-Acie, potem w Charkowie i Czerniowcach, zakończone we Wrocławiu po skomplikowanej, samotnej repatriacji do Polski. Od 1955 r. mieszka w Siemiatyczach na Podlasiu. W regionie tym istniało wiele podziałów społecznych: na katolików i prawosławnych, na szlachtę i chłopstwo i jak wszędzie na przyzwoitych i nieuczciwych. Te podziały bywały często przyczyną niezgody. Franceska Michalska wraz z mężem Florianem we wszystkich tych środowiskach łagodzili konflikty oraz potrafili przemówić do rozsądku i sumienia. Przede wszystkim jednak znani byli jako dobrzy lekarze. Poczekalnia zawsze była pełna, pacjenci uzyskiwali pomoc nierzadko bezpłatną, a nawet w miarę możności drobną zapomogę pieniężną. Franceska Michalska pozostawała w bliskich, przyjacielskich kontaktach ze znanym lekarzem pediatrą, doktor Ireną Białówną. Doktor Białówna była jej doradczynią i opiekunką w trudnych sytuacjach zawodowych i osobistych, wzorem lekarza, który leczył nie tylko ciało lecz i duszę. Tak więc Franceska Michalska całe życie zawodowe poświęciła pracy w siemiatyckim szpitalu, gdzie była ordynatorem oddziału dziecięcego. Do dzisiaj jest znanym w całej okolicy pediatrą, odwiedzanym przez pacjentów także z innych regionów.
Jest to opowieść o dziejach, które umykają dzisiejszej świadomości historycznej w Polsce. Kazachstan bowiem kojarzy się najczęściej z deportacjami ludności polskiej z obszarów zagarniętych przez Związek Sowiecki w 1939 roku, na skutek układu Ribbentrop-Mołotow. Tymczasem zsyłki Polaków do Kazachstanu zaczęły się już w roku 1936 - z ziem, które już po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na mocy traktatu ryskiego pozostały po sowieckiej stronie.
Odwiedź i zagłosuj: http://www.nagrody-mediow-publicznych.pl/
Pozostali nominowani do nagrody Cogito:
„Sprzedana muzyka” Andrzeja Bieńkowskiego (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec)
„Sprzedana muzyka” to przede wszystkim zapis spotkań z ludźmi. Wiejscy muzykanci są ostatnimi reprezentantami odchodzącego świata.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66268.html
„Poemat odjazdu” Andrzeja Mandaliana (Wydawnictwo Sic!, Warszawa)
„Poemat odjazdu” to poetycki reportaż, którego akcja rozgrywa się na warszawskim Dworcu Centralnym, Miejsce to jest metaforą naszej ludzkiej podróży ku śmierci.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66104.html
„Twarz Tuwima” Piotra Matywieckiego (Wydawnictwo W.A.B., Warszawa)
Niezwykła książka – z racji wielości perspektyw, twórczego rozmachu i syntetyzujących ambicji autora bliska monografii.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66276.html
„Czarny Ogród” Małgorzaty Szejnert (Wydawnictwo ZNAK, Kraków)
"Czarny ogród" to historia dwóch katowickich osiedli, Giszowca i Nikiszowca, widziana przez pryzmat indywidualnych losów ich mieszkańców.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66273.html
„Bieguni” Olgi Tokarczuk (Wydawnictwo Literackie, Kraków)
Bieguni to odłam prawosławnych starowierców, odrzucający hierarchię kościelną, wierzący, że świat jest przesiąknięty złem.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66275.html
„Poeta rozmawia z filozofem” Adama Zagajewskiego (Fundacja Zeszytów Literackich, Warszawa)
Tom szkiców Adama Zagajewskiego traktuje o naturze pisania i o związkach literatury z filozofią i historią.
Więcej: http://www.polskieradio.pl/kultura/ksiazka/artykul66094.html