Po raz pierwszy zmieniono też formę kwalifikacji. Wprowadzono podział na grupy, a następnie - ćwierćfinały, które wyłaniały czwórkę drużyn turnieju głównego. Powstało 7 grup po cztery drużyny i jedna, w której grały trzy zespoły.
Wygrana w grupie dawało 2 punkty, remis - 1 punkt, porażka - 0. Spotkania rozgrywano metodą u siebie i na wyjeździe każdy z każdym. Zupełnie jak współcześnie. Zwycięzcy grup awansowali do ćwierćfinałłów.
Z kwalifikacji do turnieju we Włoszech dostali się poza drużyną gospodarzy dostała się Anglia, Jugosławia i ekipa ZSRR. Spotkania rozgrywano na trzech stadionach - w Rzymie, Neapolu i Florencji.
W pierwszym półfinale Włochy - ZSRR po czasie regulaminowym i dogrywce utrzymał się bezbramkowy remis, co oznaczało wówczas, że rzut monetą zdecyduje o grze w finale. Dobrą stronę monety wybrał kapitan reprezentacji Włoch - Giacinto Facchetti i gospodarze mogli się cieszyć z awansu. W drugim półfinale Jugosławia pokonała Anglię 1:0.
W meczu o trzecie miejsce Anglia pokonała ZSRR 2:0. Finał Włochy - Jugosławia na Stadio Olimpico zakończył się natomiast remisem 1:1 po dogrywce. Tym razem nie było jednak rzutu monetą, a dodatkowe spotkanie. W durgim podejściu do finału wygrali już Włosi 2:0.
