5 maja o godzinie 18.00, w Bazylice Watykańskiej, Ojciec Święty przewodniczył czuwaniu poświęconemu tym, którzy cierpią na duszy i na ciele. Celem czuwania modlitewnego “dla otarcia łez”, zorganizowanego w ramach Jubileuszu Miłosierdzia było pocieszenie wszystkich tych, którym życie zostawiło ślady cierpienia fizycznego lub duchowego.
Każdy z nas nosi w sobie jakiś problem który oczekuje pocieszenia, nie tylko osoby dotknięte cierpieniem fizycznym. – Często widzimy wielkie cierpienia, ale nie wszystko da się zobaczyć. Wielu ludzi nosi w sobie troski, których nie widać na twarzy, ale przeżywa je w swoim sercu – zauważył o. Leszek Gęsiak dyrektor polskiej sekcji Radia Watykańskiego, który był obecny w Bazylice Watykańskiej. - Spotkanie to było zwróceniem uwagi na osobisty dramat każdego człowieka. Dlatego też liturgii Słowa, na którą zapraszał papież Franciszek towarzyszyły szczególne relikwie: Łzy Matki Bożej z Syrakuzy.
Wszyscy potrzebujemy pocieszenia, które daje Bóg. Na tym polega nasza nędza, ale i wielkość - na przyzywaniu pocieszenia od Boga, który przychodzi, by ze swą czułością otrzeć łzy na naszym obliczu – mówił Papież podczas wieczornego czuwania modlitewnego w Bazylice św. Piotra.
Jak podkreślił o. Leszek Gesiak, przesłanie tego wyjątkowego spotkania było bardzo głębokie. To zaproszenie dla osób, które na co dzień nie mają głosu: chorych, strapionych, słabych, porzuconych, przeżywających depresje itp. - Papież powiedział wtedy, że wszyscy potrzebujemy zaproszenia, które daje Bóg, na tym polega nasza nędza ale i wielkość - na przyzywaniu pomocy Pana Boga, który z czułością przychodzi, aby otrzeć nasze łzy – powiedział dyrektor polskiej sekcji Radia Watykańskiego.
Na zakończenie tego jubileuszowego czuwania na otarcie łez, Franciszek przypomniał też o obecności Maryi, która stoi pod każdym krzyżem i swym płaszczem ociera nasze łzy. - Ona podnosi nas swoją ręką i towarzyszy nam na drodze nadziei – mówi papież.
Każdemu należy się pocieszenie i nadzieja, ale jak otrzeć łzy osobom uzależnionym czy przebywającym w izolacji więziennej?
Marek Seretny, prezes Fundacji Kapucyńskiej powiedział, że pocieszenie w ich wykonaniu ma bardzo praktyczny wymiar, to obecność i towarzyszenie ludziom strapionym. - W Fundacji staramy się wspierać braci kapucynów, w dziele jaki rozpoczęli, czyli pomocy ludziom wykluczonym. Podstawą pomocy kapucynów jest nie zadawanie pytania, dlaczego ktoś potrzebuje pomocy.
- W pracy z ludźmi uzależnionymi pocieszenie wygląda bardzo podobnie – podkreślił Jacek Racięcki, terapeuta uzależnień w Centrum Pomocy Duchowej księży pallotynów. - Zgodnie z zasadami św. Franciszka nie pytamy: skąd jesteś i po co przychodzisz, ale jak ci pomóc i towarzysząc w cierpieniu udzielamy pomocy. Pomagamy zaś nie tylko osobom zniewolonym, ale również ich rodzinom.
Jak zauważa terapeuta, pocieszenie rozumiemy zazwyczaj jako trwałą zmianę, a nie doraźne działanie, ale ono też ma swój wymiar i jest potrzebne. - W przypadku uzależniania, kiedy wyprowadzamy daną osobę w stan wolności, pomaga wiara i obecność Ducha Świętego. Uczestnicy szybciej wchodzą wtedy w sprawczość i ta pomoc jest widoczna – dodał Jacek Racięcki.
Inaczej wygląda jednak pocieszenie w przypadku ludzi osadzonych w więzieniach. Zdaniem ks. dr Pawła Wojtasa, naczelnego kapłana więziennictwa w Polsce, należy je okazywać poprzez modlitwę i rozwój osobowości w sensie duchowym, a także poprzez analizę siebie samego. Dzięki temu możemy budować swoje człowieczeństwo. - Osoby będące w izolacji więziennej bardzo potrzebują wsparcia, ale jest to praca z indywidualnym człowiekiem. W więziennej celi koncentrują się bowiem wszystkie problemy. Warto pokazać wówczas jak żyć inaczej, w perspektywie wolności - powiedział dr Paweł Wojtas.
Na audycję „Familijna Jedynka" w Pierwszym Programie Polskiego Radia zapraszają: Mariola i Maciej Orłowscy.
Tytuł audycji: „Familijna Jedynka"
Prowadzili: Mariola i Maciej Orłowscy
Data emisji: 08.05.2016 r.
Godzina emisji: 06.00
