Świat mi się zbyt podoba bym usiłował go zmienić – pisał ks. prof. Józef Tischner. W czerwcu minie 15 lat od jego śmierci. Aby upamiętnić tego wyjątkowego człowieka i jego twórczość od 22 do 25 kwietnia trwały w Krakowie XV Dni Tischnerowskie - święto artystów filozofów i duchownych, którzy podczas spotkań przypominają postać księdza - filozofa, prezentują twórczość inspirowaną jego myślami i nagradzają tych, którzy tę naukę niosą w świat. To czas wspólnego filozofowania i wspominania w wydaniu popularnym jak i uniwersyteckim. – Krótko mówiąc Dni Tischnerowskie to święto myślenia - tłumaczył Wojciech Bonowicz, współorganizator XV Dni Tischnerowskich, poeta i publicysta.
Podczas tych dni rozdawane są także prestiżowe wyróżnienia dla wybitnych intelektualistów, publicystów i działaczy społecznych. - Aby otrzymać nagrodę trzeba mieć w sobie rodzaj pozytywnej energii, tischnerowskie, ciepłe spojrzenie na świat, które polega na tym, że nawet jeśli się coś krytykuje, to z miłości – dodał Wojciech Bonowicz.
- Nie ma recept i rozwiązań na tym polega siła myśli ks. Tischnera. Dla mnie to było wielkie odkrycie, które fascynuje do dziś. Będąc po pierwszym roku filozofii w Warszawie, od razu wpadłam w wielki świat myśli Tischnera. Bo ta filozofia jest lekarstwem na współczesność, na zamknięty świat pełen monologu – tłumaczyła dr Anna Karoń - Ostrowska, członek Rady Programowej Instytutu Myśli Józefa Tischnera, redaktorka „Więzi”, autorka wywiadu-rzeki z księdzem Tischnerem pt. „Spotkanie”. – Ksiądz Józef Tischner odnajdował się we wszystkich językach. Potrafił rozmawiać z dziećmi, filozofami, politykami, artystami i góralami. Wykładał w szkole teatralnej. Dzięki tej pracy, dzieleniu się życiem z innymi, umiał celnie ocenić sytuację i podsumować ją jednym zdaniem, którym dotykał istotnych problemów. Był wyczulony na drugiego człowieka - dodała dr Anna Karoń.
- Często u nas bywał, rozmawiał z rodzicami, wiele razy grywaliśmy na jego wykładach poświęconych góralszczyźnie. Spotykaliśmy się podczas różnych wydarzeń kulturalnych. Mój ojciec został Platonem tischnerowskiego dzieła „Historii filozofii po góralsku”. Tata wiele razy zastanawiał się nad tym, dlaczego to na niego padło. Miał taki zwyczaj, że często myśląc zaczynał mówić, może to dlatego - tłumaczy Krzysztof Trebunia Tutka. - Tischner świetnie czuł góralskiego ducha i góralską mentalność - dodała Anita Trebunia Tutka.
Zdaniem Wojciecha Bonowicza w wizerunku ks. Tischnera istniała zgodność między tym jak wyglądał i jak mówił. - Podczas jednego z publicznych spotkań na którym go widziałem miał na sobie skromną obcisłą kurteczkę, powycieraną na łokciach i spodnie, również powycierane. Widać było, że to człowiek, który nie dbał o sprawy praktyczne. Najważniejsze dla niego było pytanie: „jak jest naprawdę?”. Ten autentyzm był przekonujący – powiedział Wojciech Bonowicz.
Jaki był mój Tischner? – pytał prof. dr hab. Jan Andrzej Kłoczowski, dominikanin przewodniczący Rady Programowej Instytutu Myśli Józefa Tischnera. - Zapamiętałem go jako bardzo żywego człowieka takiego, który nieustanie zaskakuje samego siebie, a przez to także i innych. Mam nadzieję, że jako ksiądz zaskakiwał przede wszystkim Pan Boga i to w najlepszym tego słowa znaczeniu – dodał dominikanin.
Na audycję „Familijna Jedynka" w Pierwszym Programie Polskiego Radia, zapraszają Mariola Orłowska i Maciej Orłowski.
***
Tytuł audycji: „Familijna Jedynka"
Prowadzili: Mariola Orłowska i Maciej Orłowski
Data emisji: 15.02.2015 r.
Godzina emisji: 06.00
kawa
