Wyjątkowym miejscem na mapie, nie tylko Ziemi Łódzkiej, ale i całej Polski, jest Kutno. Twórczość miejscowych rzeźbiarzy wyróżnia się charakterystycznym stylem, który stał się rozpoznawalnym znakiem tego nurtu artystycznego w Polsce. W latach 70. XX w. zaczęli oni tworzyć wielopostaciowe kompozycje z drewna lipowego, o rozbudowanej formie piętrowej lub horyzontalnej. Co ciekawe – podejmowali ten sposób niezależnie od siebie.
Mówiąc o rzeźbie kutnowskiej trzeba wymienić trzech rzeźbiarzy: Tadeusza Kacelaka, Andrzeja Wojtczaka i Antoniego Kamińskiego, od których wszystko się zaczęło. W latach 70. spotkali się w Łęczycy podczas organizowanego tam konkursu i wszyscy trzej zdobyli laury. Były to lata pewnego ożywienia wśród twórczości ludowej, organizowano konkursy, plenery – to powodowało rosnące rzeźbą zainteresowanie.
Obecnie środowisko kutnowskich rzeźbiarzy liczy 17 osób. Ich prace znajdują się zarówno w zbiorach prywatnych, jak i w zbiorach muzealnych (m.in. w muzeach etnograficznych w: Warszawie, Toruniu, Łodzi, Poznaniu).
Opowiadała: Sylwia Kacelak, Muzeum Pałac Saski w Kutnie
Tadeusz i Sylwia Kacalak
***
Cykl Nasze niematerialne przygotowuje Aleksandra Stec.
mg
